مUXI می سازد کابلهایی که تلفنهای هوشمند را در یک کارخانه نزدیک شانگهای شارژ می کنند. او می گوید کار خسته کننده است ، اما حداقل رئیسش به او اجازه می دهد از گوشی های بلوتوثی استفاده کند. به این ترتیب ، به مدت شش روز در هفته ، 11 ساعت در روز ، هنگامی که دستان او از طریق خط مونتاژ پرواز می کنند ، ذهن او پر می شود. ابتدا 24 ساله به کتاب های صوتی گوش می داد. سپس ، کلاس های آنلاین. حالا ، او پادکست را ترجیح می دهد. همانطور که حزب کمونیست کنترل خود را بر رسانه ها شدت بخشیده و فرهنگ پاپ پوک چین در واکنش به این مسئله کم عمق تر شده است ، پادکست ها به طاقچه ای تبدیل شده اند که افراد متفکر می توانند محتوای غیرمنتظره و گاه بحث برانگیز را پیدا کنند.

لحن را می توان از نام پادکست ها ، طنز تاریک و همیشگی روشنفکران چینی که نفوذ می کنند ، سنجید. “The Weirdo” یکی از مورد علاقه های Muxi است. میزبان سه روزنامه نگار سابق است و تلاش می کند تا کسانی که عنوان آن را برآورده می کنند تأمین شود. در قسمت های اخیر چالش هایی وجود دارد که مردان چینی در صورت شناسایی خود به عنوان فمینیست معرفی می کنند و مسئله نژادپرستی در چین نسبت به سیاه پوستان ، هر دو موضوعی که کاملاً جایگزین تلقی می شوند. Muxi (نه نام واقعی او) همچنین از “The Unemployable” لذت می برد ، که داستان هایی درباره افرادی است که با تبدیل شدن به فریلنسرها ، گذراندن سالهای فاصله و مسافرت در برابر فشارهای زندگی مدرن شورش می کنند – اقدامات در کشوری که رئیسان “996” را تحسین می کنند به ندرت تشویق می شود فرهنگ کار (9 صبح تا 9 شب ، شش روز در هفته).

کاربران اینترنت چین مدتهاست که برای تولید و مصرف محتوای مورد نظر خود به خلاقیت اعتماد کرده اند. توییتر ، فیس بوک ، یوتیوب و اینستاگرام مسدود شده اند ، اگرچه کنجکاو از شبکه های خصوصی مجازی استفاده می کنند (VPNث) برای رسیدن به آنها. Weibo و WeChat غول رسانه های اجتماعی خانگی چین ، که هر دو امکان بحث آزاد در هنگام راه اندازی را داشتند ، اکنون توسط سانسورها و سایر سیستم عامل های پر رونق این کشور تحت نظارت دقیق قرار می گیرند.

پادکست ها چیز متفاوت و عمیق تری را ارائه می دهند. یک دانش آموز دبیرستانی توضیح می دهد که چرا او به یک فعال تغییر اوضاع تبدیل شده است. زنی به یاد می آورد که در حین تماشای همسایگان در زمان کودکی توسط پدرش در روستای چین مورد آزار و اذیت قرار گرفته بود. یک فمینیست با عروسی سنتی چینی خود دست و پنجه نرم می کند.

نمایش ها بیشتر در دو گروه مختلف از مردم محبوب هستند. نخست روشنفکران جوان شهری است. بر اساس نظرسنجی انجام شده توسط PodFest China ، بیش از 85 درصد فارغ التحصیلان هستند و تقریباً 90 درصد شنوندگان زیر 35 سال هستند. اوا لین ، دانشجوی دانشگاه در شرق شهر یانتای ، که عاشق پادکست های همسریابی است که برای کمک به او در کنار آمدن از افسردگی دوست دارد ، می گوید: “میزبانان واقعاً می خواهند بحث کنند و وسواس زیادی به احساسات ندارند.” گروه دوم از تنوع بیشتری برخوردار است ، اما بسیاری از افراد دیگر از انتهای طیف اجتماعی را شامل می شود ، مانند Muxi ، كه برای اولین بار پنج سال پیش از یك دهكده فقیرنشین 2000 كیلومتری زمین به ساحل سفر كرد. او می گوید: “گاهی اوقات من دیدگاه میزبان را کمی نخبه می دانم اما بیشتر اوقات خودم را موافق می دانم.”

محتوای پادکست معمولاً کمتر از آنچه در سیستم عامل های رسانه های اجتماعی چینی یافت می شود ، پر شور است. Fang Kecheng از دانشگاه چینی هنگ کنگ می گوید ، گزینه های بهتری برای سازندگان محتوا در جستجوی ترافیک و پول وجود دارد. اکثر مردم ترجیح می دهند افرادی را که کاسه های بزرگ رشته فرنگی می خورند و رژ لب می فروشند ، یا بیشتر کلیک های معروف گروه موسیقی پسرانه تماشا کنند. کو آیزه ، مجری برنامه استوری ، می گوید مانند هرجای دیگر ، داستان های مربوط به مرگ ، رابطه جنسی و پول محبوب است FM، یکی از محبوب ترین پادکست های چین. در یک قسمت یک مرد شرح می دهد که چگونه پدرش که از بیماری روحی رنج می برد توسط هم روستاییان مسموم شد و به مرگ منجر شد. در فیلم دیگری ، یک مستندساز چینی داستانی را برای حضور در یک فیلم پورنو همجنسگرایان تعریف می کند. یک سوم در مورد آژانس هایی است که به طور ویژه برای کمک به زنان در قطع رابطه همسرانشان با معشوقه هایشان ایجاد شده است.

جهان بزرگ بزرگ

شنوندگان به ویژه در مورد مردم چین در سراسر جهان کنجکاو هستند. همانطور که تعداد بیشتری از آنها کار می کنند ، تحصیل می کنند و به خارج از کشور سفر می کنند ، آقای کو متوجه شده است که قسمت های مربوط به چینی ها در مکان های دور مانند سوریه و افغانستان مورد توجه قرار گرفته است. داستان FMمشهورترین نمایش امسال یک مرد مسلمان چینی بود که به پاکستان رفت و ظرف 15 روز همسرش را پیدا کرد و ازدواج کرد ، قبل از اینکه او را به چین بازگرداند. در کشوری با 1.4 میلیارد نفر جمعیت ، آقای کو تخمین می زند که برنامه اش در یک قسمت حدود 700000 شنونده داشته باشد. این واقعیت که سانسورگران معمولاً فقط وقتی ویروسی می شوند ، مداخله می کنند ، به پادکست ها فضای کمی داده است.

هر چند بیماری همه گیر covid-19 برخی از مشکلات را به وجود آورد. برای پادکسترها بسیار دشوار است که بدانند خط سیاسی در زمان های عادی کجاست ، چه رسد به اینکه در شرایط بحرانی ، چه زمانی ممکن است حرکت کند. هفته ها در مراحل اولیه شیوع ، پادکست ها داستان های مربوط به آن را به اشتراک می گذاشتند. بسیاری از نمایش ها مصاحبه های صمیمی با پزشکان ، روزنامه نگاران و ساکنان ووهان را پس از محاصره شهر انجام دادند. سرانجام بیشتر آنها حذف شدند زیرا حزب کنترل روایت را پس گرفت.

دیگران نیز سانسور شده اند. هنگامی که “Loud Murmurs” ، پادکست مربوط به فرهنگ عامه ، نمایشی درباره “One Child Nation” ، یک مستند آمریکایی که در چین ممنوع شد ، زیرا به سیاست یک کودک مربوط می شد ، انجام داد ، این پادکست در رسانه های اجتماعی منتشر شد. سرانجام سانسور شد اما قبل از شنیدن هزاران نفر. مجری برنامه فکر می کند که قسمت دیگری سانسور شده است ، زیرا از رئیس جمهور سابق چین ، جیانگ زمین ، برای تمجید از چینی مسلط یک کمدین مشهور کانادایی ، تعریف کرده است. ایزابل نیو ، یکی از مجریان ، می گوید: “نکته ای که در مورد سانسور در چین وجود دارد این است که جعبه سیاه است.” “ما نمی دانستیم که اجازه صحبت در مورد روسای جمهور را نداریم.”

در نتیجه ، میزبان های پادکست اعتراف می کنند که خودسانسور می کنند. “من بیشتر از همه به رسیدن به شنوندگان در داخل چین اهمیت می دهم ، اکثریت قریب به اتفاق آنها ندارند VPNs اگر این بدان معناست که من مجبورم بخشی از آزادی بیان خود را فدا کنم ، پس باشد ، این واقعیتی است که ما در آن زندگی می کنیم. “ژانگ ژیقی ، مجری برنامه” Stochastic Volatility “، پادکست مشهوری که اخیراً مجبور به تغییر نام و بازآفرینی خود شد ، می گوید به دلیل فشار سانسور کنندگان بسیاری از پیام هایی که خانم ژانگ دریافت می کند از دانشجویان دبیرستانی و دانشگاهی است که اغلب از مناطق فقیر چین هستند.

همه پادکست ها از بحث مستقیم در مورد موضوعات سیاسی که توسط حزب کمونیست حساس تلقی می شود ، مانند بازداشت گسترده مسلمانان در شمال غربی چین یا اعتراضات هنگ کنگ ، خودداری می کنند. اما گزارش صوتی مناسب قصه گویی صمیمی است و لازم نیست مستقیماً درباره سیاست صحبت کنید تا یک بحث سیاسی جذاب داشته باشید.

یانگ یی ، بنیانگذار JustPod ، یک شرکت پادکست ، پیش بینی می کند: “با رشد و سودآوری صنعت ما ، شاهد سانسور بیشتری خواهیم بود.” “این همان اتفاقی است که برای Weibo و WeChat هنگام رشد رخ داده است.” متن و فیلم در چین از قبل توسط الگوریتم های سانسور به دقت مورد بررسی قرار گرفته است. پادکسترها نگران بهبود فناوری هستند که نظارت بیشتری بر خروجی صدا می دهد. در صورت وقوع چنین اتفاقی ، آنها باید راه های جدیدی برای تهیه محتوای قابل تأمل خود پیدا کنند. ■

این مقاله در بخش چاپ چین با عنوان “گوش دادن به”