منغبارآلود مزرعه هندوانه در رویلی، در مرز چین، یک کشاورز به بیل خود تکیه داده و به جنوب نگاه می کند. او صدای قلقلک مرغ ها را در میانمار، آن سوی مرز می شنود. او یک بار می توانست کشوری را ببیند که در آن متولد شده و هنوز هم خانواده و سرزمین دارد. اما اکنون یک دیوار فولادی جلوی دید او را گرفته است. بالای آن سیم خاردار، دوربین ها و بلندگوها وجود دارد که گهگاه هشداری را برای متخلفان به گوش می رسد که از خود دور باشند.

زمانی که سفرهای خارجی آسان بود

تا سال 2009 بود که چین و ویتنام بر سر مرز زمینی مورد مناقشه خود به توافق رسیدند و به نقشه‌سازان اجازه داد بین چین و آسیای جنوب شرقی خط بکشند. واقعیت روی زمین، با این حال، آشفته باقی ماند. در مبادی ورودی رسمی چین، گذرنامه ها مهر زده شده و عوارض گمرکی اخذ می شود. نگهبانان در مناطق حساس گشت زنی می کردند. اما در بین آنها، به ویژه در امتداد مرز میانمار، انبوهی از گذرگاه های غیررسمی توسط مردم محلی استفاده می شد. آن‌ها ممکن است چندین بار در روز از زمین عبور کنند، زمین خود را کشاورزی کنند، در یک کارخانه کار کنند یا به سادگی با دوستان خود ملاقات کنند.

چین به طور فزاینده ای نگران شد. کالاهای غیرقانونی مانند هروئین، گل سرخ و موی انسان (برای کلاه گیس) نیز از مرز عبور می کرد. شهروندان چینی به سمت جنوب رفتند، برخی برای قمار در کازینوهای میانمار، برخی دیگر برای پیوستن به باندهایی که از تلفن یا اینترنت استفاده می کردند تا مردم چین را بدون پول فریب دهند. برای مدتی، رهبران پکن برای گزارش فعالیت های مشکوک در امتداد مرز به مردم محلی تکیه می کردند. در رویلی، هشدارها همچنان روی دیوارها نقش می‌بندد: «گاوگان هم نگهبان هستند. آنهایی که مزارع را شخم می زنند نیز در حال انجام وظیفه هستند.»

در طول همه‌گیری، این تلاش‌ها فوریت جدیدی پیدا کردند. اولویت دولت های محلی قطع هرگونه منبع عفونت بود. همه خارجی ها و کالاهای خارجی مشکوک بودند. از مردم محلی خواسته شد تا ایستگاه های مرزی دورافتاده در جنگل ها را مدیریت کنند. جوایز بزرگی برای گرفتن افراد درگیر در نظر گرفته شد. یکی از داوطلبان در مصاحبه ای با رسانه های دولتی، «مارهای سمی» و «قاچاقچیان مواد مخدر با چاقو» را که در حین نگهبانی از مرز با آنها روبرو شد، توصیف کرد. هرجا کشور به من نیاز داشته باشد، حاضرم بروم! با افتخار گفت

در همان زمان، صدها میلیون دلار برای ساخت، گسترش و تقویت موانع در امتداد مرز در نظر گرفته شد. امروزه دیوار بزرگ جنوبی، همانطور که برخی آن را می نامند، مزارع و جنگل ها را قطع می کند. در جاهایی به اندازه کافی عمیق حفر شده است تا تونل‌سازهای احتمالی را خنثی کند. برخی از بخش‌ها دارای دوربین‌ها و حسگرهای حرکتی هستند که در صورت فعال شدن، فید ویدیویی زنده به تلفن‌های همراه نگهبانان اطراف ارسال می‌کنند.

رهبران محلی ادعا می کنند که دیوار و تلاش های دیگر تا حد زیادی فعالیت های شرورانه را کاهش داده است. در یک کنفرانس مطبوعاتی در ژوئن گذشته، یک مقام پلیس در استان یوننان گفت که از همه گیری به عنوان یک “فرصت” برای افزایش امنیت در مرز استفاده کرده است. او می بالید که در نتیجه، مقدار مواد مخدر کشف شده از اواخر سال 2021 تا 62.4 درصد کاهش یافته است. وی افزود: گذرگاه های مرزی غیرقانونی با هدف کلاهبرداری، قمار و قاچاق از صخره سقوط کرده است. ادعای او مبنی بر اینکه بیش از 99 درصد از مجرمان مظنون در مرز دستگیر شده اند، ممکن است کمی اعتبار او را کاهش داده باشد. اما ساکنان رویلی، که در یوننان است، موافقند که عبور غیرقانونی از مرز بسیار دشوارتر شده است.

به گفته رسانه های دولتی، مردم یوننان از این تحول خوشحال هستند. ما احساس می کنیم که امنیت داریم و سرزمین مادری قدرتمند است! گفت : شخصی نقل قول در یوننان روزانه، یک روزنامه دولتی. برخی از ساکنان رویلی با تایید صحبت می کنند که چگونه کنترل های جدید مصرف غیرقانونی مواد مخدر را کاهش داده است. برخی دیگر ساخت دیوار چین را با تلاش نافرجام دونالد ترامپ برای تکمیل دیوار در امتداد مرز جنوبی آمریکا با مکزیک مقایسه می کنند. وبلاگ نویسان ملی گرا رئیس جمهور سابق را مسخره می کنند. یکی از کاربران اینترنتی نوشت: اگر آقای ترامپ ساخت و ساز را به چین برون سپاری می کرد، دیوار او مدت ها پیش تکمیل می شد.

به کنار تبلیغات، بسیاری از ساکنان یوننان مضطرب هستند. رویلی، به ویژه، در طول همه گیری رنج می برد. تحت برخی از شدیدترین و گسترده ترین قرنطینه ها در چین قرار گرفت. یک مقام محلی می‌گوید که طی سه سال گذشته جمعیت بیش از نصف کاهش یافته و به 200000 نفر رسیده است، زیرا مردم به سایر نقاط کشور فرار کرده‌اند. علاوه بر این، برخی از شهروندان میانمار به زور به کشور بازگردانده شدند. مردم محلی می گویند که دیگران تلاش کردند و نتوانستند دیوار مرزی را خراب کنند.

اکنون راه طولانی تنها راه است

افرادی که در رویلی مانده اند گزارش می دهند که زندگی آنها بسیار سخت تر شده است. کشاورز هندوانه را در نظر بگیرید که برای مدیریت زمین خود در میانمار قبل از همه‌گیری، از رودخانه عبور می‌کند. اکنون او باید 30 کیلومتر به شرق سفر کند تا از مرز در یک پست رسمی عبور کند، سپس 30 کیلومتر برگردد تا به سرزمین خود برسد. او از سال 2020 خانواده خود را در میانمار ندیده است.

برخی دیگر معیشت خود را از دست داده اند و کالاهای بی ضرر مانند لوازم آرایشی یا تنقلات را از این سوی مرز به سوی دیگر می آورند. مردم محلی می گویند که بیکاری در هر دو طرف افزایش یافته است. اکنون کالاهای میانمار باید از طریق کانال های مجاز عبور کنند، جایی که مقامات گمرکی را اعمال می کنند. معامله گران می گویند بنابراین قیمت ها افزایش یافته است. یکی در رویلی شکایت می کند که هزینه یشم – سنگی که برش داده می شود و به جواهرات یشم صیقل داده می شود – دو برابر شده است.

مردم محلی نوستالژیک روزهایی هستند که سفرهای بین المللی به اندازه قدم زدن در یک مزرعه یا جنگل ها بود. اما به نظر می رسد که بسیاری از مرزهای سخت تسلیم شده اند. یک تاجر در رویلی می گوید: «دیوار اینجاست که بماند. “در آغاز من به شدت در مورد آن احساس کردم. حالا من فقط بی حس شده ام.» ■

مشترکین می توانند در درام تاور، خبرنامه هفتگی جدید ما ثبت نام کنند تا بفهمند جهان از چین چه می سازد—و چین از جهان چه می سازد.