منt است، به عنوان یک مشاور انرژی اوکراینی که ترجیح می‌دهد بی‌نام بماند، این را «مضحک و مضحک» می‌گوید: در بحبوحه جنگ وحشیانه روسیه علیه اوکراین، نفت و گاز روسیه همچنان از خطوط لوله اوکراین عبور می‌کند. قبل از جنگ، اروپا برای 40 تا 45 درصد گاز وارداتی و حدود یک چهارم نفت خود به روسیه متکی بود. روسیه از آن زمان تلاش کرده است تا اروپا را برای کنار گذاشتن تحریم‌های اقتصادی با محدود کردن عرضه‌ها تحت فشار قرار دهد. اروپا نیز به نوبه خود تقریباً به طور کامل خود را از انرژی روسیه جدا کرده است. اما نه به طور کامل. جریان ادامه دار تا حدی خماری از سیستم قدیمی است و تا حدودی به لطف قانون قراردادها، واقعیت بازار و مصلحت سیاسی است.

اول روغن بگیر دسامبر گذشته، اروپا واردات نفت دریایی از روسیه را ممنوع کرد (به استثنای چند مورد موقت). اما در یک امتیاز به کشورهای محصور در خشکی خطوط لوله مستثنی شدند. روسیه در تلافی خط لوله دروژبای شمالی به لهستان و آلمان را مسدود کرد. با این حال، نفت همچنان از طریق خط لوله دروژبای جنوبی از طریق اوکراین به پالایشگاه‌های جمهوری چک، اسلواکی و مجارستان می‌رفت. دومی به ولادیمیر پوتین کمک می کند تا رابطه خاص خود را با ویکتور اوربان، نخست وزیر مجارستان حفظ کند، کسی که به طور مداوم علیه او لابی می کند. اتحادیه اروپا تحریم ها.

تحریم‌ها این سه کشور را از صادرات سوختی که از نفت خام روسیه خود می‌سازند به دیگران منع می‌کند، به استثنای یک استثنا: آنها می‌توانند آن را به اوکراین ارسال کنند. پالایشگاه های اوکراین، عمدتا در شرق کشور جنگ زده، به شدت آسیب دیده اند. با محاصره بنادر دریای سیاه، تنها راه دیگری که اوکراین می تواند بنزین دریافت کند، کامیون یا قطار است. مشاور انرژی اوکراین می گوید: «از نظر استراتژی نظامی بدبینانه، ما هنوز به این نفت نیاز داریم.

در این میان گاز روسیه هرگز مسدود نشده است. با این حال، به محض اعمال تحریم های اروپا، روسیه شروع به بستن شیرها کرد. با وجود تخریب مرموز خط لوله نورد استریم در سپتامبر، روسیه می توانست از طریق شبکه اوکراین گاز مشتریان اروپایی را تامین کند. اما زمانی که اوکراین یک نقطه ورودی خط لوله در سرزمین های اشغالی را تعطیل کرد، روسیه از پرداخت کامل هزینه های ترانزیت خودداری کرد و تهدید کرد که عرضه را قطع خواهد کرد. اوکراین پیشنهاد تغییر مسیر گاز را داد، اما روسیه نپذیرفت. نفتوگاز، شرکت انرژی دولتی اوکراین، گازپروم روسیه را برای حل و فصل اختلاف به دادگاه بین المللی داوری برده است.

هشدار پوتین مبنی بر اینکه اروپا بدون گاز روسیه «یخ خواهد زد» هرگز جواب نداد: زمستان گرم بود و اروپا منابع دیگری پیدا کرد. تا ماه مارس، سهم روسیه از واردات گاز اروپا به اندکی بیش از 10 درصد کاهش یافته بود. حدود نیمی از آن گاز طبیعی مایع است که از یک شرکت خصوصی روسی خریداری شده است. یک چهارم دیگر از طریق خط لوله ترک استریم به جنوب اروپا می رود. بقیه از طریق اوکراین، بیشتر به اسلواکی و اتریش می رود. تحلیلگران انتظار دارند روسیه این جریان رو به کاهش را کاهش دهد. قرارداد نفت گاز و گازپروم در پایان سال 2024 به پایان می رسد و تصور تمدید آن دشوار است.

مقامات اوکراینی می‌گویند تا زمانی که اروپایی‌ها گاز روسیه را خریداری می‌کنند، به قرارداد خود برای انتقال گاز پایبند خواهند بود. به نفع آنها نخواهد بود که حمایت اروپا را با ایجاد هیاهو به خطر بیندازند. باز نگه داشتن شبکه اوکراین همچنین به مشتریان اروپایی که از گازپروم به دلیل قطع ارتباط آنها شکایت می کنند کمک می کند: در غیر این صورت روس ها ممکن است استدلال کنند که انفجار نورد استریم تحویل را غیرممکن کرده است.

تقاضای خود اوکراین برای گاز کاهش یافته و بخش عمده ای از صنعت آن از بین رفته است. این کشور تقریباً به اندازه کافی برای نیازهای خود تولید می کند. اما بیشتر نفت خود را وارد می‌کند، به ویژه گازوئیل برای ژنراتورهایی که در زمان خاموشی از آن استفاده می‌کند – و برای خودروهای نظامی. اوکراین گازوئیل را از تاجران مختلف خریداری می کند و منشاء آن اغلب مشخص نیست. اما مشاور انرژی اوکراینی با نیم خنده تایید می کند که مقداری از سوخت تانک های اوکراینی احتمالا روسی است.■