EACH زمان رئیس جمهور شی جین پینگ اختیارات بیشتری را به دست می آورد، منتقدان رهبر چین را با رئیس جمهور مائو تسه تونگ مقایسه می کنند که حکومت تک نفره او کشور را به فاجعه کشاند. این غرغروها ممکن است جاه طلبی های آقای شی را دست کم بگیرند. اغلب، این اتهام که آقای شی از مائو تقلید می‌کند – یک مستبد که مبارزات تروریستی سیاسی و سیاست‌های اقتصادی ناهنجارش باعث کشته شدن ده‌ها میلیون نفر شد – پیش‌بینی این است که رهبر چین با تضعیف هنجارها و نهادهایی که ممکن است کمک‌کننده باشد، دردسر درست می‌کند. اقتدار او را بررسی و متعادل کنید. چنین قیامت کنندگانی از پایان ناخوشایند مائو درس می گیرند. در طول دو دهه قبل از مرگ او در سال 1976، قدرت مطلق و کیش شخصیت، سکاندار بزرگ را به طور فزاینده ای منزوی و پارانوئید کرد: ظالمی که از تواناترین رفقای انقلابی، فرماندهان و دستیاران نظامی خود که بسیاری از آنها پاکسازی شدند یا به سمت خود رانده شدند. فوت‌شدگان.

در مورد آقای شی، کسانی که پیش‌بینی می‌کنند که نابودی دشمنان متعددی را که او در دهه اول خود به عنوان رئیس حزب کمونیست ایجاد کرده است، از بین ببرد. آنها به کمپین های مداوم ضد فساد اشاره می کنند که صدها هزار نفر از مقامات، از جمله روسای شرکت های بزرگ دولتی، پلیس و دیگر روسای امنیتی، ژنرال های ارتش و اعضای دفتر سیاسی حاکم حزب را به دام انداخته است. همین شک‌ها به سرکوب‌های نظارتی و تغییر سیاست‌های دوران شی اشاره می‌کنند که بخش تجاری چین را در حالت بدی قرار داده و میلیاردرها، کارآفرینان، هنرمندان خلاق و دیگر استعدادهای مفید را به فرار از کشور سوق داده است. به همه اینها، انواع نزولی می‌تواند به کنار گذاشتن ناگهانی و مرگبار کنترل‌های کووید-19 در دسامبر گذشته اضافه شود. نخبگان در شهرهایی مانند پکن که همیشه با بادهای سیاسی در حال تغییر هستند، با شنیدن احیای شعارهای دوران مائو می لرزند. وقتی مقامات آقای شی را “هسته حزب” و “رهبر مردم” خطاب می کنند، یا از همه 97 میلیون عضو حزب می خواهند تا اندیشه شی جین پینگ را مطالعه کنند، آن ها به خود می پیچند.

اعلامیه ماه گذشته اعصاب را به هم ریخت. مقامات از یک طرح فراگیر حزبی برای “ترویج تحقیق و تحقیق” رونمایی کردند که در آن مقامات به “واحدهای مردمی” تا مشاغل، مدارس یا روستاها فرستاده می شوند. زمانی که مقامات در میدان بودند، باید به توده‌ها گوش دهند و به این فکر کنند که آیا در کار خود، فقط به خاطر تظاهر به توجه به دستورالعمل‌های آقای شی، به سمت «فرمالیسم» یعنی اصطلاحات حزبی سوق داده‌اند. برای چینی‌های تحصیل‌کرده، پژواک‌ها از یک کمپین قبلی برای ترویج تحقیق و پژوهش است که در سال‌های 1960-1961 آغاز شد، زیرا رهبران ارشد به شهرهای خود فرستاده شدند تا «خطاها» در جهش بزرگ به جلو، جنبش فاجعه‌بار مائو برای جمع‌کردن کشاورزی و تحقیق را انجام دهند. صنعت، که میلیون ها نفر را در قحطی ساخته دست بشر کشت.

در سال 1961 مائو اعتماد بسیاری از همکاران ارشد خود را از دست داده بود. فرستادن برخی از آنها به تورهای تحقیقاتی به او پوشش سیاسی داد تا بدترین سیاست‌های جهش بزرگ خود را به جلو معکوس کند. با این حال، به زودی او به انتقام خم شد. در سال 1966 او توده ها را برای حمله و سرنگونی مقامات حزب و دیگر شخصیت های اقتدار بسیج کرد. چین آن دهه دیوانه وار و خونین را انقلاب فرهنگی می نامد. پروفسور اندرو والدر از دانشگاه استنفورد می‌گوید آمریکایی‌های مدرن ممکن است آن را «کمپین مائو علیه دولت عمیق» بدانند.

این تشبیه برای افراد خارجی که درباره رویکرد آقای شی به قدرت فکر می کنند مفید است. اینکه آقای شی را مائوی دوم خطاب کنیم، گمراه کننده است. مائو فردی رادیکال بود که مایل بود نهادی را که به او اعتماد نداشت منفجر کند. او با تحقیر این تصور که نظم و انضباط درون حزبی می‌تواند بوروکرات‌های متکبر را اصلاح کند، تنبیه کادرها را با مبارزه طبقاتی خشونت‌آمیز که از پایین توسط اوباش تحمیل شده بود، انتخاب کرد. در مقابل، آقای شی یک سیاستمدار حرفه‌ای است که از اعضای حزب می‌خواهد تحت نظارت بازرسان ترسناک انضباط داخلی، خود را تطهیر کنند. او به کنترل از بالا به پایین اعتقاد دارد، نه هرج و مرج. او تلاش کرده است تا دامنه نفوذ حزب خود را به هر گوشه ای از اقتصاد و جامعه گسترش دهد. او دستگاه وسیعی از سانسور، نظارت و تبلیغات برای کنترل توده‌ها، نه برای آزاد کردن آنها ساخته است. به عبارت دیگر، آقای شی می خواهد چیزی بیش از یک مرد قدرتمند به سبک مائو باشد. او همچنین می خواهد از طریق دولت عمیق قدرت را به دست گیرد.

برای شواهد، ستایش آقای شی از لیو شائوچی، رئیس جمهور سابق چین و مردی که مائو از او به عنوان “رئیس دولت عمیق” متنفر بود را در نظر بگیرید. لیو یک سازمان‌دهنده تندرو، آموزش دیده در مسکو برای هسته‌های حزبی و واحدهای چریکی زیرزمینی قبل از انقلاب، و یک مجری بی‌رحم انضباط حزبی پس از آن بود. او با مائو درگیر شد زیرا فجایع جهش بزرگ به جلو غیرقابل انکار شد. لیو پس از ملاقات با کشاورزان گرسنه در منطقه زادگاهش در استان مرکزی هونان در سال 1961، پشت درهای بسته با رهبر خود روبرو شد. لیو به خاطر دردهایش در طول انقلاب فرهنگی پاکسازی و عذاب شد و تنها پس از مرگ مائو بازسازی شد.

حکومت شخصی یا یک حزب قوی؟ پاسخ شی: هر دو

تور لیو در هونان امروز در روستای تیانهوا برگزار می شود. عکس های قدیمی در یک سالن نمایشگاه نشان می دهد که او حقیقت را از کشاورزان عصبی القا می کند. یک دفتر مزرعه با دیوارهای گلی که او در آن اقامت داشت بازسازی شده است. یانگ یی، متصدی، دری را نشان می‌دهد که روی دو نیمکت قرار گرفته است که رئیس‌جمهور وقت چین ظاهراً از آن‌ها به عنوان تخت خود استفاده می‌کرد، پس از ورود مخفیانه به عنوان یک بازرس ساده (کامیونی که با اثاثیه نرم وارد شده بود دور انداخته شد). آقای شی در یک سخنرانی در سال 2018 از همان بستر سخت یاد کرد که از لیو به عنوان نمونه درخشان یک کادر حزبی که به دنبال “حقیقت از طریق حقایق” هستند، ستایش کرد. این عبارت ورودی سایت را زینت می دهد که در سال گذشته قبل از کووید-19، 300000 مقام، دانش آموز، سرباز و سایر بازدیدکنندگان را به خود جلب کرد. نمایشگاه تیانهوا تاریخ را به تصویر می کشد تا مائو و لیو را به عنوان متحدانی نشان دهد که به طور مشترک رنج توده ها را بررسی می کنند. در پاسخ به سوالی درباره مرگ تنهایی لیو در یک بازداشتگاه در سال 1969، آقای یانگ نه مائو، بلکه شرکای او را که به نام باند چهار نفر شناخته می شوند، مقصر می داند.

چنین ادعاهایی درباره وحدت، تاریخ بدی هستند، اما از نظر سیاسی افشاگر هستند. همانطور که پروفسور والدر خاطرنشان می کند، آقای شی از نمادهای مائوئیست استفاده می کند، اما در وسواس خود به نظم، حزب سازی مردمی، و مقاماتی که با سختی ها معتدل شده اند، مانند لیو به نظر می رسد. حکومت داری به سبک شی، حکومت یک نفره را با نهادهای حزبی قوی ترکیب می کند. یک آزمون بزرگ مستلزم گفتن حقیقت است. آیا زیردستان می توانند آقای شی را وقتی اشتباه می کند مطلع کنند؟ در غیر این صورت، بلایای طبیعی در انتظار شماست.■

از Chaguan، ستون نویس ما در چین بیشتر بخوانید:
تلاش جو بایدن برای از بین بردن ببر چینی (30 مارس)
جذابیت آشکار ارزان ترین شهر چین (22 مارس)
چرا قربانیان رئیس مائو از عدالت محروم می شوند (16 مارس)

همچنین: چگونه ستون Chaguan نام خود را گرفت