منN TITT-knit جهان باستان شناسی چین ، نشانه اهمیت حفاری ، دید ژو مینگشنگ در محل کار است. “استاد ژو” که یک تکنسین مزرعه آفتاب زده و موی موی خیز است و در حفاری های سراسر چین کار کرده است ، لطیف ترین لطیفه را در حرفه خود دارد. رئیس فعلی او ، وانگ ژو ، مدیر یک مدیر ، می گوید: “او در یک خانواده کشاورز متولد شد ،” یک صنعتگر در سطح ملی “استعداد استفاده از ابزار ساده – ماله و برس نرم – برای استخراج یادگاری که در دستان دیگر خرد خواهد شد. محوطه باستان شناسی در Shuanghuaishu ، یک شهرک نوسنگی در نزدیکی رودخانه زرد در استان مرکزی هنان.

حضور استاد ژو ، نظارت آرام بر روستائیان محلی در هنگام خراشیدن خاک سخت بسته بندی شده ، تنها دلیل اثبات توجه مقامات عالی رتبه در این تپه نیست. از زمان شروع حفاری در سال 2013 ، بودجه بسیار افزایش یافته است. سقف های محکم قسمت اعظم محل را پوشانده است. محل های زندگی طاقدار در دامنه ای از تپه ساخته شده اند و در گرمای تابستان آنها را خنک و در یخبندان های زمستان را دنج نگه می دارد. طلسم در Shuanghuaishu یک جایزه برای دانشجویان برتر دانشگاه پکن ، معتبرترین کالج کشور است. دیدارهای بزرگان چینی یک برنامه هفتگی است.

زیبایی نیست که بازدید کنندگان از Shuanghuaishu را فریب می دهد. این سکونتگاه با 5300 سال قدمت کار فرهنگ بسیار ساده ای است که نمی توان از آن برنزهای نفیس یا کتیبه های نوشته شده به جا گذاشت. تنها ارزشمندترین یافته ، تا به امروز ، یک مجسمه کرم ابریشم به طول انگشت است که از مشبک گراز تراشیده شده است. این مکان نیز دوست داشتنی نیست: یک فلات اسکراب که توسط سنجاقک ها و جیرجیرک های کر کننده گشت زده می شود ، بین یک بزرگراه و دو نیروگاه برق است. بلکه اهمیت سایت از نظر تاریخی و در نتیجه سیاسی است. زیرا از زمان تولد باستان شناسی چین در دهه 1920 ، این ادعا که چین دارای قدیمی ترین تمدن ناگسستنی روی زمین است ، جدا نیست.

این س causedال باعث ایجاد اختلاف بین رئیس جمهور دونالد ترامپ و همتای چینی وی ، شی جین پینگ ، در جریان سفر ایالتی در سال 2017 شد. هنگامی که این زوج در شهر ممنوعه در پکن گشت و گذار کردند ، آقای ترامپ گفت که شنیده است چین 5000 سال سابقه دارد اما مصر 8000 نفر دارد. آقای شی پاسخ داد: “مصر کمی باستانی تر است.” “اما تنها تمدن مداوم برای ادامه کار چین است.” Shuanghuaishu اکنون بخشی از این بحث است. باستان شناسان برجسته می گویند که این مکان دارای ترکیبی مناسب از مکان ، سن ، ابهت و عناصر متمایز فرهنگی برای پایتخت شدن پادشاهی اولیه چین است. این می تواند پل ارتباطی بین تاریخ مکتوب چین باشد ، که 3000 سال پیش باز می گردد و دوران امپراتور زرد ، که طبق سنت تقریباً پنج هزار سال پیش بر این دشت های حاصلخیز مرکزی حکمرانی می کرد ، اگرچه بسیاری از دانشمندان خارجی گستاخی ندارند که او را به عنوان یک افسانه. رسانه های دولتی این سایت را اثبات 5000 سال سابقه چین می دانند.

استاد ژو کار خود را از سال 1979 آغاز کرد. او بیش از حد دیپلماتیک است که بتواند چنین بگوید ، اما این دوره از بازسازی محتاطانه باستان شناسی چین پس از دیوانه های خردکننده دوران مائوئیست بود. در آن زمان گنجینه های باستانی ، اگر اصلاً به نمایش درآمده بودند ، به عنوان شاهدی بر ظلم و ستم فئودالی برچسب گذاری می شدند. در اواخر دهه 1990 آموزش میهن پرستی جایگزین جنگ طبقاتی به عنوان ابزاری مطلوب برای بسیج توده ها شد. در سال 1995 ، معاون نخست وزیر ، سونگ جیان ، در حین سفر به مصر ، در جایی که مقامات جدول زمانی مفصلی از فراعنه را به مدت 4700 سال قبل به او نشان دادند ، دچار مرگ شد. وی با استدلال اینکه چین برای سلسله های خود به تاریخ های دقیقاً مشابهی احتیاج دارد ، بازگشت و نوشت که تاریخ بدون گاهنامه “را فقط شایعه یا افسانه می توان نامید”. دولت مرکزی تیمی متشکل از 200 باستان شناس ، مورخ و دیگر محققان را موظف به تعیین خرمای محکم برای اولین سلسله های ذکر شده در تاریخ های کلاسیک ، شیا ، شانگ و ژو کرد. آن پروژه چند ساله با اعلام رسمی موفقیت چینی ها و تاریخ شروع سلسله شیا چهار هزار سال پیش به پایان رسید. در مقابل ، بسیاری از دانشمندان خارجی تا به امروز س questionال می کنند که آیا اثبات Xia یافت شده است؟

دومین پروژه ملی برای تحقیق در مورد ریشه های تمدن چین از سال 2002 تا 2015 دنبال شد. این طرح با راه اندازی طرح زیرساخت جهانی ، “کمربند و جاده” ، توسط رئیس جمهور شی در سال 2013 با بحث احیای تجارت باستان ، بیشتر تقویت شد. مسیرهای جاده ابریشم. آقای وانگ یادآوری می کند که چگونه آن تلاش های دوقلو برای یافتن پادشاهی های تولید کننده ابریشم ، باستان شناسان را به Shuanghuaishu و سپس در سال 2016 ، به دو مکان مجاور تبدیل کرد که در آن ورقه های کوچک برای نگهداری کودکان در بسته های تشییع جنازه ابریشمی وجود داشت. او نشانه هایی از ظرافت Shuanghuaishu ، از خانه های بزرگ آن تا مقبره های منظم حفر شده ، بعضی از آنها حاوی ساکنانی است که تا 40 سالگی حیرت انگیز آن زمان زندگی می کردند و تنه باریک آنهایی است که از سخت کوشی نجات داده اند. یک سری گلدان به شکل دقیق گاوآهن ، یک صورت فلکی دفن شده است. آقای وانگ خاطرنشان می کند: خارجی ها در مورد کمبود سوابق کتبی کپ می کنند شاید آنها فاقد نمادهایی باشند که روزی رمزگشایی شوند ، برای مثال در سفالهای طرح دار. شاید امپراطور زرد یک شخص واقعی نبود ، بلکه یک قبیله بود. وی ادعا می کند “افراد خارجی نمی توانند از استانداردهای غربی برای اعمال ویرانه های چینی استفاده کنند.”

امپراطور کی رو اسطوره میگی؟

برای خارجی ها ، یک معما نهایی باقی مانده است. Shuanghuaishu مکان جالبی است. اما بسیاری از سایتهای چینی دیگر در همان دوره نیز همین طور است. وانگ وی ، مدیر انستیتوی باستان شناسی در آکادمی علوم اجتماعی چین (CASS) ، موافقت می کند که مصنوعات مشابهی – از منبت کاری یشم گرفته تا تصاویر اژدها – در چندین سایت با قدمت پنج یا شش هزار ساله پیدا شده است. به نظر می رسد که این دانشمندان را تقویت می کند که اوایل چین را با “آسمان پرستاره” پر از فرهنگ های رقابتی مقایسه می کنند. اما وحدت همان چیزی است که آقای وانگ را مورد توجه قرار می دهد. با گذشت زمان ، او می گوید: “ستاره ها در مرکز چین جمع شدند و یک ملت در بالا ساخته شد.” Shuanghuaishu از این جهت مهم است که در آن گهواره مرکزی عظمت ملی نهفته است. می گوید ، باستان شناسی چین سه مأموریت اصلی دارد CASS رئیس باستان شناسی. دو مورد اول در حال مطالعه توسعه انسانی و کشاورزی هستند. اما مهمترین آنها بررسی ریشه های تمدن چین است. اگر به نظر می رسد یک پاسخ سیاسی باشد ، در چین تاریخ و سیاست جدایی ناپذیر هستند. و این برای هزاران سال درست بوده است.■

این مقاله در بخش چاپ چین با عنوان “چین گذشته خود را حفاری می کند” چاپ شد