مهر کشوری آداب و رسوم سالانه ای دارند که بیگانگان را گیج می کند. هر ساله هزاران مرد نیمه برهنه در خیابان های یخ زده Inazawa در ژاپن می دوند. و هر سال تقریباً در همان زمان، ایتالیا جشنواره آهنگ سن رمو را برگزار می کند. به مدت پنج شب، میلیون‌ها ایتالیایی تا ساعات اولیه بیدار می‌مانند تا پیشرفت حلزون‌مانند آن را به سمت یک فینال بزرگ تماشا کنند. و به مدت پنج روز تحریکات و هیاهوهای تلویزیونی عصرهای قبل بحث را در رسانه ها و کافه ها و بارهای ایتالیا در انحصار خود درآورد.

سن رمو زمانی فقط یک مسابقه آهنگ بود. برنده همچنان به نمایندگی از ایتالیا در مسابقه یوروویژن ادامه می دهد. اما در طول سال ها به چیز دیگری تبدیل شده است. که با مونولوگ ها نقطه گذاری شده است، به بستری برای پخش نارضایتی های عمدتاً مترقی تبدیل شده است. بنابراین، در 9 فوریه، پائولا اگونو، یک والیبالیست که پرچم ایتالیا را در افتتاحیه المپیک 2021 حمل می کرد، نژادپرستی را محکوم کرد. یکی از مجریان دور پایانی در اعتراض به سرکوب زنان، لباسی برجسته (تصویر) پوشید. تا اینجای کار، برای دوره یکسان است.

اما امسال، با یک دولت جدید به رهبری جورجیا ملونی و تحت سلطه برادران راستگرای او ایتالیا (افدمن) حزب، سن رمو درگیر سیاست شد که هرگز قبل از آن نبود. رئیس جمهور ایتالیا، سرجیو ماتارلا، در شب افتتاحیه در 7 فوریه شرکت کرد و ادای احترام به قانون اساسی ایتالیا را شنید که توسط روبرتو بنینی، کمدین برنده اسکار ارائه شد. متئو سالوینی، متحد خانم ملونی، رهبر لیگ شمالی، که حزبش آن را حمله ای پنهان به برنامه های خود برای خودمختاری منطقه ای بیشتر می دانست، این موضوع را نادیده گرفت. شب بعد، یک خواننده رپ، فدز، عکسی را که یک جوان را نشان می داد، روی صحنه پاره کرد افدمن وزیری با لباس نازی در پایان جشنواره، اعضا و حامیان دولت خواستار روسای روسای شرکت پخش عمومی ایتالیا بودند. RAI، که رویداد را صحنه سازی می کند.

چیزی که سیاسی شدن سن رمو را بیش از پیش حساس کرد این بود که یک هفته قبل از اینکه دولت با اولین آزمایش خود در پای صندوق های رای روبرو شود، رخ داد. انتخابات در 12 و 13 فوریه در دو منطقه پرجمعیت ایتالیا، لمباردی، که در میلان قرار دارد، و لاتزیو، شامل رم، برگزار شد. راست در هر دو مسابقه به پیروزی های آسانی دست یافت. شاید این باعث آرام شدن منتقدان شود.