یادداشت سردبیر: برخی از پوشش های covid-19 ما برای خوانندگان رایگان است اکونومیست امروز، خبرنامه روزانه ما. برای اطلاعات بیشتر و ردیاب همه گیر ما ، به مرکز ما مراجعه کنید
منN 1946 ، AS شارل دوگل فكر كرد فرانسه از وحشت جنگ بيرون آمد le Plan برای بازسازی کشور رنج دیده خود. این برنامه پنج ساله با محوریت موضوع “نوسازی یا انحطاط” شش صنعت را شناسایی کرد – ذغال سنگ ، برق ، فولاد ، حمل و نقل ، کشاورزی مکانیزه و سیمان – که فرانسه می تواند یک اقتصاد مدرن را بر روی آن ایجاد کند. “مدرنیزاسیون” ، اعلام شده ژان مونه ، اولین کمسیونر طرح (و بعداً همکار مشترک ادغام اروپا) ، “یک وضعیت ذهنی” است. در واقع در ذهن فرانسوی ها ، این طرح تا حد زیادی تشکر از 30 سال رونق بود –les trente glorieuses– که در پی آمد.
دفتر طرح به طور رسمی تا سال 2006 لغو نشد ، اما فرانسه نزدیک به 30 سال است که یک برنامه 5 ساله تهیه نکرده است. یک نهاد جانشین ، معروف به France Stratégie ، به سختی کلمه Plan را ذکر کرده است. از اواسط دهه 1980 ، نیروهای آزادسازی و جهانی سازی به طور فزاینده ای نهاد سابق و تمرکز آن بر برنامه ریزی را به یک یادگار تاریخی عجیب تبدیل کردند. تا به حال.
در تاریخ 3 سپتامبر ، به عنوان اقتصاد دان به مطبوعات رفت ، دولت فرانسه قرار بود که رستاخیز برنامه قدرتمند را اعلام کند. اولین کمسیون بدنه بوروکراتیک احیا شده فرانسوا بایرو خواهد بود. وی که یک مرکز باسابقه است ، رهبر MoDem است ، حزبی که برای اکثریت حاکم رئیس جمهور امانوئل مکرون در پارلمان بسیار مهم است. آقای بایرو به دولت نخواهد پیوست ، اما به آن گزارش می دهد.
برنامه ریزی دولت و تمایل به خودمختاری در صنایع استراتژیک سابقه طولانی در فرانسه دارد و به ژان باتیست کولبرت ، وزیر دارایی لوئی چهاردهم بازمی گردد. در دوره های اخیر ، با غلبه بر ارتدوکسی لیبرال در سطح جهانی ، این امر به حفاظت از فرانسوی های سخت تبدیل شد dirigistes، اغلب به عدم تأیید دوستان آلمانی خود. با این وجود همه گیری covid-19 اکنون بحث را فراتر از فرانسه منتقل کرده است. کمبود ماسک ، خرد اعتماد به زنجیره های تأمین جهانی را زیر سوال برده است. بیمارستان های تحت فشار ، پرونده سرمایه گذاری در بهداشت عمومی را تقویت کرده اند. مشاغل خانگی و ترس از جمعیت ، بحث در مورد جغرافیا و سبز شدن شهر را دوباره تنظیم کرده است ، درست همانطور که بسته شدن مرزها صنایع مسافرتی ، جهانگردی و هوا فضا را بهم ریخته است.
آقای ماکرون می گوید ، هدف از احیای مجدد این طرح “کشف مفهوم بلند مدت” است و اطمینان حاصل شود که دولت فقط در مدیریت بحران نیست. برای تسکین بسیاری ، برنامه های 5 ساله بازگشت نخواهد داشت. اما آقای بایرو چگونگی آمادگی فرانسه برای سال 2030 را تعیین می کند: نحوه حرکت به سمت اقتصادی با کربن پایین ، سرمایه گذاری در مهارت های مناسب برای دنیای کار فردا و تقویت صنایع محلی در سراسر کشور.
ژان پیسانی فری ، اقتصاددان و رئیس سابق France Stratégie ، که نسبت به کاریکاتور هشدار می دهد ، می گوید: “طرح فرانسه هرگز طرحی به سبک شوروی نبود.” این طرح در ظاهر اولیه در مورد سرمایه گذاری عمومی در جاده ها ، راه آهن ، برق و مخابرات بود. اما همچنین وابستگی زیادی به شرکت های بخش خصوصی و همچنین برنامه ریزی های عمومی داشت. به گفته مدافعان طرح جدید ، عدم اطمینان جهان پس از covid-19 نیاز به تفکر جدیدی دارد. آقای پیسانی فری می گوید: “برنامه ریزی بخشی از ارتدوکسی جدید نشده است.” “اما دیگر تابو نیست.” نقش آقای بایرو بیش از آنکه اعدام شود ، تأمل خواهد بود. برونو لو مایر ، وزیر دارایی ، همچنان کاملاً متعهد هزینه های عمومی است.
به همین دلیل تصادفی نبود که ژان کاستکس ، نخست وزیر جدید ، قرار بود این طرح را در همان روزی که از بسته محرک 100 میلیارد یورویی (119 میلیارد دلاری) خود رونمایی کرد ، اجرا کند. این مبلغ بیش از دو سال هزینه خواهد شد و دو پنجم مبلغ از صندوق احیا اتحادیه اروپا تأمین می شود. بخشی از این ایده کوتاه مدت است: حفظ کار در مشاغل و افراد در مشاغل در دوره رکود عمیق. اقتصاد فرانسه در سه ماهه دوم 13.8٪ كاهش یافت – كمتر از اسپانیا اما بیشتر از آلمان – و پیش بینی می شود طی سال 2020 11٪ منقبض شود. به عنوان مثال دولت قبلاً گفته است كه این مدت برای دو سال ادامه خواهد داشت سالها طرحهای سخاوتمندانه آن ، که 12 میلیون نفر را تحت پوشش قرار داده است ، البته با کاهش سهم دولت. وعده کاهش مالیات برای تجارت را داده است. و آقای Castex “متعهد مطلق” است که هیچ مالیاتی را افزایش ندهد.
با این حال ایده این است که بحران را به فرصتی برای افزایش و تغییر مسیر سرمایه گذاری عمومی تبدیل کنیم. از یک طرف ، اقدامات سبز زیادی (عایق بندی ساختمان ها ، سرمایه گذاری در هیدروژن و تحقیقات) و همچنین گسترش زیرساخت های باند پهن با سرعت بالا و محلی وجود دارد. از طرف دیگر ، مهارت ها ، دوره های کارآموزی و آموزش ، به ویژه برای جوانان افزایش خواهد یافت. برخلاف آلمان ، فرانسه کمتر از حمایت از مشاغل و سرمایه گذاریها به محرکهای تقاضا محور توجه خواهد کرد. بخشی از کمک دولت ، مصرف کنندگان فرانسوی در هنگام قفل پس انداز کردند و درآمد به طور گسترده ای حفظ شد. امید این است که ، اگر اعتماد به نفس بازگردد ، آنها اکنون شروع به خرج کردن می کنند.
آیا همه اینها به یک جمع می شود توآیا برای آقای ماکرون ، یک لیبرال میانه رو با قول اخلال در فرانسه انتخاب شد؟ کلمه برنامه ریزی در طول مبارزات انتخاباتی وی بی توجه بود. اکنون ، وی اصلاحات مربوط به مزایا و حقوق بازنشستگی را در حالت تعلیق قرار داده است و یک دیوان سالار ، آقای کاستکس ، مسئول دولت است. آقای ماکرون می گوید که او از لحظه استفاده می کند تا تحول خود را در فرانسه “تسریع” کند ، نه آن را رها کند. وی اصرار دارد که اصلاحات سرانجام از سر گرفته شود. ممکن است این احساسات به سبک قدیمی عمدی باشد: نه به این دلیل که خبر از بازگشت به برنامه های پنج ساله می دهد ، بلکه به این دلیل است که هدف آن این است که به فرانسوی ها بگوید که علی رغم همه گیری همه گیر ، دولت هنوز کنترل دارد. آقای ماکرون با اشاره به مونه می گوید: “فلسفه من” تحول ، نوسازی کشور است. نمی تواند متوقف شود. ” ■
این مقاله در بخش چاپ اروپا با عنوان “مرد با طرح” منتشر شد
