تیاو پارتیزان های سایبریگروهی از ناراضیان ناشناس راه خود را به قله رژیم خودکامه بلاروس هک کرده اند. آنها ادعا می کنند که سال گذشته وقتی الکساندر لوکاشنکو، رئیس جمهور دیکتاتوری کشور گفت که از سلاح های سایبری بیشتر می ترسد تا سلاح های هسته ای، به آنها فکر می کرد. یک هکر با نام سایبر شماره 3 نوشت: «کدام گروه مخالف می تواند بگوید که اطلاعات پاسپورت همه شهروندان کشورش را دارد :). دلیلی برای پوزخند دارند. پارتیزان های سایبری لبه برش یک جناح مبارز اپوزیسیون بلاروس هستند که برای اقدام آماده می شوند.

در یک خانه امن در ورشو، یکی از مخالفان که برای بازگشت به بلاروس آماده می شد، با یک فندک مضطرب شد. او شکایت کرد: «ما منتظریم، اما نمی دانیم منتظر چه هستیم. «همه ناامید هستند. همه می ترسند.» سرکوب ها باعث شده است که بسیاری بازی خطرناک سیاست مخالف را به کلی کنار بگذارند. با این حال، این ناامیدی برخی را به فکر روش‌های رادیکال‌تر واداشته است.

Sviatlana Tsikhanouskaya، رقیبی که بدون شک در انتخاباتی که آقای لوکاشنکو در سال 2020 دزدیده بود پیروز شد، پرچم مخالفان را از تبعید در لیتوانی برافراشته نگه داشته است. اما رادیکال ها بیشتر می خواهند. آرتیوم شریبمن، تحلیلگر سیاسی وابسته به بنیاد کارنگی برای صلح بین‌المللی، می‌گوید: «این افراد می‌خواستند او تبدیل به شارل دوگل بلاروس شود. «رهبری در تبعید که می‌تواند ارتش آزادی‌بخش ایجاد کند. آنها ناامید شدند که آنچه ما داریم یک دیپلمات ارشد است.»

بنابراین آنها خودشان دست به کار شده اند تا آن ارتش را ایجاد کنند. در دسامبر، پارتیزان‌های سایبری با هنگ کاستوس کالینوسکی، داوطلبان بلاروسی که با روس‌ها در اوکراین می‌جنگند، ادغام شدند. پارتیزان های سایبری می گویند که از داده های هک شده ترابایتی برای کمک به اوکراین و برخی کشورهای غربی برای ریشه کن کردن جاسوسان روسیه و بلاروس استفاده می کنند.

هنگ کالینوسکی و پارتیزان های سایبری می گویند که پس از پایان کار با ولادیمیر پوتین در اوکراین، می خواهند بلاروس را آزاد کنند. کاتیا گلود از شبکه رهبری اروپایی، یک اندیشکده مستقر در لندن، بر این باور است که این گروه ها خود را نیروی نوظهوری می دانند که می تواند رهبری محتاطانه تر خانم تسیهانوسکایا را به چالش بکشد. Cyber ​​#3 می‌گوید: «ما در حال حاضر بخشی از تاریخ هکتیویست هستیم. هرگز مخالفان بلاروس یگان‌های نظامی و ارتش سایبری خود را نداشته‌اند. ما هرگز قوی‌تر نبوده‌ایم.»

پاول کوتخا، یکی از استخدام‌کنندگان هنگ کالینوسکی در ورشو، می‌گوید: «بلاروس‌ها باید آماده باشند. جعبه‌هایی از تجهیزات برای سربازانش که در باخموت سنگر شرق اوکراین می‌جنگند، دور او چیده شده‌اند. تنها راهی که بلاروس تغییر خواهد کرد، زور است. اگر می خواهیم آزاد باشیم، باید آزادی خود را با سلاح و خون به دست آوریم.» در حال حاضر، تمرکز بر اوکراین است. اما او با صدای بلند تعجب می کند که اگر مردانش پس از شکست روسیه در برست یا گومل (دو شهر بزرگ بلاروس) ظاهر شوند، چه اتفاقی می افتد؟

خانم تسیهانوسکایا وقتی در مورد انتقاداتی که از او پرسیده می شود، خشمگین می شود. “شما ابزار لازم برای انجام این کار را ندارید. شما از نظر روانی برای این کار آماده نیستید.» او در مورد کسانی که می خواهند جنگ مسلحانه را به آقای لوکاشنکو ببرند، می گوید. این غیر منطقی نیست، زیرا او باید یک کلیسای وسیع را حفظ کند. اما ناامیدی باعث ایجاد چندپارگی در خارج و ناامیدی در میان حامیان داخلی می شود. با این حال، او اکنون بلاروس را “اشغال شده” و کسانی که در هنگ کالینوسکی هستند “قهرمانان” توصیف می کند. او با ByPol، گروهی از پرسنل سابق امنیتی که مدعی است 600 عضو دارد و در حال آموزش پارتیزان ها در لهستان و اجرای عملیات در داخل بلاروس، از جمله حمله به یک پایگاه هوایی روسیه در نزدیکی مینسک، پایتخت، هستند، ارتباط برقرار کرده است.

آقای لوکاشنکو از ستیزه جویان برای توجیه سرکوب شدیدتر استفاده کرده است. نیروهای وی تمرینات دوره ای ضد تروریسم را انجام داده اند. علاوه بر این، آنها پارتیزانی هایی را شکار می کردند که قطارهای نظامی روسیه را در آغاز تهاجم به اوکراین مختل کردند، و کسانی که هنوز جزئیات تحرکات روسیه را با ناظران خارج از کشور به اشتراک می گذارند. مخالفان او با خشونت و یا غیر خشونت آمیز با یک مبارزه دشوار روبرو هستند. ■