اسHORT یک پیروزی آشکار برای رجب طیب اردوغان، رهبر دیرینه ترکیه، بدترین نتیجه ای بود که مخالفان این کشور می توانستند تصور کنند. به نظر می‌رسید که رقبای با تدبیر خوبی وارد انتخابات ریاست‌جمهوری و پارلمانی در 14 مه شده بودند. به گزارش آناتولی، اما تا ساعت 2 بامداد روز بعد، با باز شدن بیش از 96 درصد از صندوق های رأی، کمال کیلیچداراوغلو، نامزد اتحاد ملت، ائتلافی از شش حزب مخالف، تنها 44.9 درصد را در انتخابات ریاست جمهوری به دست آورد. خبرگزاری دولتی به نظر می رسید که این برای وادار کردن آقای اردوغان که تا آن زمان 49.4 درصد رای کسب کرده بود، به دور دوم انتخابات کافی باشد. اما بسیار پایین تر از آن چیزی بود که نظرسنجی ها و همچنین خود آقای قلیچداراوغلو انتظار داشتند. سومین نامزد، سینان اوگان، ملی گرا، 5.3 درصد آرا را به دست آورد که یک نمایش شگفت آور قوی است. دور دوم در 28 می برگزار می شود.

ائتلاف آقای قلیچداراوغلو به رهبری حزب جمهوری خواه خلق (CHP) حتی در رای گیری پارلمان بدتر عمل کرد، جایی که پیش بینی می شد تنها 35 درصد را به دست آورد که پیش بینی می شود سیستم پیچیده انتخاباتی ترکیه حدود 211 کرسی از 600 کرسی را به خود اختصاص دهد. بلوک آقای اردوغان، معروف به اتحاد خلق، به رهبری حزب عدالت و توسعه (AK) و حزب راست افراطی جنبش ملی گرای (MHP) با 45.8 درصد از آرا کنار رفت که برای حفظ اکثریت راحت (تقریباً 319 کرسی) کافی بود. ) در مجمع. ائتلاف اپوزیسیون کوچکتر به رهبری حزب اصلی کرد ترکیه، حزب دموکراتیک خلق ها (HDP) 10.3 درصد (حدود 65 کرسی) را به دست آورد.

آقای اوگان اکنون ممکن است بتواند نقش کینگ میکر را بازی کند. این نامزد ملی‌گرا در مصاحبه‌ای چند روز قبل از انتخابات اظهار داشت که او و حزبش ممکن است در ازای تایید، به پست‌های وزارتی چشم دوخته باشند. اما عملکرد آقای کیلیچداراوغلو آنقدر ضعیف بود که رهبر CHP مجبور شد همه رای دهندگان آقای اوگان را برای پیروزی در دور دوم جذب کند. بعید به نظر می رسد. آقای اردوغان برای اولین بار در دوران حرفه ای خود وارد انتخابات شد و از رقیب اصلی خود در نظرسنجی عقب افتاد. او اکنون به نظر می رسد که به طور واضح در دور دوم پیروز شود.

آقای قلیچداراوغلو با حضور در مقر CHP در آنکارا، حزب عدالت و توسعه را متهم کرد که نتایج را با طرح اعتراض در مناطقی که مخالفان پیشرو بودند به تاخیر انداخته است. مدتی بعد، آقای اردوغان هزاران نفر از حامیان خود را خطاب قرار داد و رقیب خود را که با ضبط ویدیوهایی از آشپزخانه خود برای خود شهرت پیدا کرده بود، طعنه زد.

انتخابات در ترکیه شاید آخرین دریچه برای مخالفت باشد. اما ترکها از دموکراسی دست برنداشته بودند، مشارکت در انتخابات نشان داد. بیش از 88 درصد از واجدین شرایط رای دادن در 14 مه به پای صندوق های رای رفتند که با هر معیاری رقم بسیار بالایی است. با وجود تنش های بالا، هیچ حادثه خشونت آمیزی در روز انتخابات رخ نداد.

تعدادی از نظرسنجی‌هایی که چند روز قبل از انتخابات منتشر شد، نشان می‌دهد که قلیچداراوغلو کمی بیش از 50 درصد آرا را به دست آورده که برای پیروزی در دور اول کافی است و چند درصد از اردوغان که 20 سال است کشور را اداره می‌کند، پیشی گرفته است. . این پس از آن صورت گرفت که محرم اینجه، سیاستمدار سابق حزب اپوزیسیون CHP و نامزد احتمالی خرابکار، سه روز قبل از انتخابات از رقابت خارج شد. گمان می‌رود که آقای کیلیچداراوغلو بیشتر حمایت‌های آقای اینس را به ارث برده است که تصور می‌شود حدود 2 درصد است. اما بسیاری از این آرا ممکن است به جای آن به آقای اوگان رسیده باشد.

خطرات در انتخابات نمی تواند خیلی بالاتر باشد. نتیجه، سمت و سوی سیاست خارجی ترکیه، به ویژه روابط صمیمی فزاینده آن با روسیه، و شکل اقتصاد این کشور را که در حال حاضر به دلیل تورم تاخت و تاز و پایین ترین نرخ های بهره واقعی در سراسر جهان دچار انحراف شده است، تعیین خواهد کرد. قانون اساسی که به آقای اردوغان اجازه می‌دهد دادگاه‌ها، بانک مرکزی و سایر نهادهای دولتی و همچنین سیستم حمایتی که او ریاست آن را برعهده دارد، تحت کنترل خود داشته باشد، نیز در جریان است. پنج سال دیگر حکومت آقای اردوغان، استبداد او را تثبیت خواهد کرد. پیروزی اپوزیسیون در دور دوم، اگرچه در حال حاضر بعید به نظر می رسد، فرصتی برای بازگرداندن حکومت دموکراتیک و راهی به سوی ثبات اقتصادی خواهد بود.

مبارزات انتخاباتی در مراحل اولیه خود، عمدتاً در نتیجه زمین لرزه هایی که در آغاز سال منجر به کشته شدن بیش از 50000 نفر در جنوب کشور شد، به طرز عجیبی تیره و تار بود. زمانی که اردوغان اپوزیسیون را به همکاری با «تروریست‌ها»، اشاره به HDP، که اکثر ترک‌ها آن را شاخه سیاسی یک گروه شورشی کرد غیرقانونی می‌دانند، و به خواستگاری با گروه‌های «انحرافی» دگرباشان، متهم کرد، این وضعیت تغییر کرد. سلیمان سویلو، وزیر کشور او، با هشدار نسبت به “تلاش برای کودتای سیاسی” در شب انتخابات، به تنش دامن زد. یک هفته قبل از انتخابات، معترضان طرفدار دولت به تجمع مخالفان در شرق کشور حمله کردند و حدود ده نفر را زخمی کردند.

اردوغان و حزبش همچنین خروج آقای اینس از رقابت را به عنوان تلاشی از سوی حامیان تبعیدی جامعه گولن، فرقه مذهبی که ترکیه متهم به کودتای خشونت‌آمیز در سال 2016 می‌داند، برای شکل دادن به این رقابت به نفع کیلیچداراوغلو توصیف کردند. آقای اینس گولنیست‌ها را به راه‌اندازی یک کمپین افشاگری آنلاین با عکس‌ها و فیلم‌های اصلاح‌شده متهم می‌کند و می‌گوید که او را مجبور به ترک رقابت کرده است. دولت ادعاهای آقای اینس را تقویت کرده است. “مجرمین هستند [the Gulenists] و آمریکا،» آقای سویلو در 12 مه گفت. در همین حال، قلیچداراوغلو روسیه را به دخالت در انتخابات از جانب آقای اردوغان متهم کرد. ■