تیاینجا است مقدار غافلگیرکننده تجهیزات متحرک زمینی در جاده های عقب مانده روستایی غیرمجاز استان Binzhou در استان شرقی شاندونگ. مقداری از آن برای ساخت کانال آبیاری برای برداشت آب از رودخانه زرد در نزدیکی آن مورد استفاده قرار می گیرد. اما بیشتر آن برای تخریب استفاده می شود. در خاموش شدن بزرگراه شهرستان ، تابلویی به روستای ژایبو اشاره می کند. دیگر وجود ندارد. این ماشین ها قبلاً وظیفه خود را در زمینه تسطیح Zhaibo و انتقال آوار انجام داده اند.
پیش از پایان ماه مه ، در این روستا حدود 70 خانوار زندگی می كردند كه زندگی خود را با كشت ذرت و پنبه و نگهداری درختان میوه انجام می دادند. اکنون بیشتر ساکنان سابق در آپارتمان های تازه احداث شده در حومه ویجی ، شهری در فاصله هفت کیلومتری ، زندگی می کنند. یک کارگر می گوید: “ما در حال بهبود خاک هستیم و بسیاری از آنها قادر به بازگشت و کار در همان زمین هستند.”
در سالهای اخیر صحنه های مشابه در مناطق روستایی سراسر چین معمول بوده است. روستاها در حال تخریب هستند و ساکنان سابق آنها به جای دیگری منتقل می شوند ، اغلب به صورت دسته ای از خانه ها یا آپارتمان هایی ساخته می شوند که توسط دولت های محلی ساخته شده است تا جمعیت برخی از دهکده های پراکنده را در خود جای دهد.
دولتها توضیحات مختلفی برای انجام آنچه آنها می خوانند ارائه می دهند هکون بینگو، یا “تلفیق روستا”. گاهی اوقات آنها در مورد ترویج شهرنشینی (برخی از جوامع جدید در حاشیه شهرهایی مانند ویجی هستند) یا کمک به روستائیان برای نجات از فقر صحبت می کنند. اما یک انگیزه بسیار معمول استفاده بهینه از زمین های روستایی است. طی سه دهه گذشته ، حرکت دهها میلیون نفر از روستاها به داخل شهرها باعث شده است که بسیاری از روستاها تعداد کمی از افراد به جز افراد مسن و فرزندان مهاجران را داشته باشند. مقامات محلی می خواهند فضای اشغال شده توسط خانه های خالی را به زمین های کشاورزی تبدیل کنند تا بتوانند مکان های سبز را در نزدیکی شهرها ایجاد کنند بدون اینکه بر میزان کلی مزارع استان خود برای گیاهان زراعی تأثیر بگذارد. دولت مرکزی که هرگز از داشتن زمین های قابل کشت برای تأمین هزینه 1.4 میلیارد نفر از کشور نگران است ، استان ها را ملزم به نگهداری مناطق مشخص آن می کند. در تصویر دهكده جدید گونگشان در شاندونگ قرار دارد كه ساكنان خانه های مجاور با استفاده از زمین های بسیار كمتر به آنجا منتقل شده اند تا تمركز بسیار تنگتری را ایجاد كنند.
برای برخی از کسانی که نقل مکان شده اند ، ممکن است شهرک های جدید دارای مزایایی باشند. حفره خارج از روستاها بسیاری از مدارس روستایی را به سختی دانش آموز به همراه داشت. دولتهای محلی با بستن بسیاری از آنها پاسخ دادند: بین 2000 و 2015 بیش از 300000 مدرسه ابتدایی – تقریباً سه چهارم کل روستاها – تعطیل شدند. این امر بسیاری از کودکان را وادار می کند که مسافت طولانی تا کلاس را طی کنند و یا در مدارس شبانه روزی ایالتی شرکت کنند. جوامع تجمیع شده جدید تا حدی در نظر گرفته شده است تا به روستائیان امکان دسترسی آماده به مدرسه و سایر خدمات دولتی را بدهد.
اما روستاییان غالباً چاره ای جز کوچ به این سکونتگاه ها ندارند. بعضی اوقات مقامات از روشهای بیرحمانه ای استفاده می کنند تا آنها را وادار کنند ، از جمله اعزام اراذل و اوباش برای ضرب و شتم کسانی که از ترک خانه خود امتناع می ورزند. در این سال شاندونگ یک کار عظیم و گسترده برای مقابله با یک پنجم از 70،000 روستای استان تا پایان سال 2020 آغاز کرد. با استناد به مقامات محلی ، رسانه های دولتی می گویند شاندونگ (که دومین استان پرجمعیت چین است) با بیش از 100 میلیون نفر) از نظر تولید اقتصادی در رتبه سوم قرار دارد ، اما از نظر شهرنشینی تنها یازدهم است. مشتاق است که جداول را بالا ببرد.
غیرت مسئولان محلی باعث رنج گسترده شده است. بسیاری از خانه ها قبل از آماده شدن بلوک های آپارتمانی برای اشغال تخریب شدند. در روستاهای متعددی در شمال شاندونگ ، روستاییان همان پدیده را توصیف می کنند: xianchai houjian، به معنای “ابتدا تخریب ، سپس ساخت”. این روش بسیاری از درگیری را برای یافتن خویشاوندان برای ماندن در کنار خود باقی گذاشته است. برخی در نزدیکی مزارع خود کلبه های ساده ساخته اند یا چادر برپا کرده اند.
در مقاله ای که به طور گسترده خوانده شده است لو دوون ، متخصص امور روستایی در دانشگاه ووهان ، سو describedاستفاده هایی را که روستاییان در شاندونگ متحمل شده اند ، توصیف کرد. وی گفت برخلاف بیماری همه گیر ویروس کرونا – “مهی که سرانجام از بین خواهد رفت” – کمپین تحکیم دهکده “فاجعه ای ساخته بشر” بوده است ، بدون توجه به احساسات انسانی ، و دارای اثرات روانشناختی ترسناک که یک عمر ادامه خواهد داشت. نکته قابل توجه ، رسانه های دولتی به گروه منتقدان پیوستند.
مقامات محلی نزدیک شدن خبرنگار شما به ویجی را برای صحبت با روستاییانی که از زایبو مسطح شده اکنون منتقل شده اند ، متوقف کردند. اما از جمله در مطبوعات چین ، تعداد زیادی از ساکنان این کشور مورد ضرب و شتم و ترساندن قرار گرفته است تا آنها را وادار به ترک خانه های خود کنند. برخی تهدید به اخراج از شغل خود شدند و برخی نیز در حالی که خانه هایشان ویران شده بود بازداشت شدند.
دولت شاندونگ چنین سو ab استفاده هایی را تصدیق نکرده است. اما سعی شده نرم کننده به نظر برسد. در هفته های اخیر ، لیو جیایی ، رئیس حزب کمونیست استان ، چندین روستا را گشت و گذار کرده است که اعتراف کرده است که “با برخی از ساکنان” برخورد ناعادلانه ای شده است. وی از مقامات خواسته است “از دید دیگران فکر کنند” و از “حقوق قانونی” کشاورزان محافظت کنند.
آقای لیو ممکن است در برنامه خود مشکلی را در نظر نگرفته باشد. ساختن روستاهای جدید گران است. از نظر تئوریک دولت وی می تواند هزینه را با استفاده از عواید حاصل از افزایش موجودی زمین های کشاورزی استان جبران کند: هر منطقه بیش از مقدار مجاز می تواند به توسعه دهندگان فروخته شود. اما همانطور که رسانه های چینی اشاره کرده اند ، قیمت به عرضه و تقاضا بستگی دارد. طرح گسترده تخریب دهکده در شاندونگ باعث ایجاد انبوهی از زمین های زراعی می شود که فروش آن به قیمتی که دولت انتظار داشت سخت خواهد بود.
آقای لیو اعلام نکرده است که پروژه خود را برای ساخت “خانه های زیبا و قابل سکونت” برای کشاورزان کنار گذاشته است – یعنی آنها را به شهرک های جدید با ظاهری هوشمند منتقل کند. اما نشانه هایی وجود دارد که نشان می دهد دولت با احتیاط بیشتری پیش می رود. از دهکده Linjia در استان دژو بروید. در حال حاضر به دلیل تخریب است اما دست نخورده باقی مانده است. چندین نفر از ساکنان می گویند به آنها وعده داده شده است تا زمانی که خانه های جدید آنها آماده نشود هیچ جابجایی انجام نخواهد شد. آقای لین ، یکی از ساکنان این کشور ، می گوید: “هیچ کس از این موضوع خوشحال نیست اما ما تاکنون اجازه مذاکره را داریم.”
کار بر روی محل اقامت جدید ، در چندین کیلومتری آن ، بسیار پیشرفته است. بیلبوردهای عظیم نقشه های آپارتمانی برنامه ریزی شده را نشان می دهد. یک ساختمان ویترین قبلاً به اتمام رسیده است ، همچنین یک معبر جدید منتهی به آن به نام جاده هارمونی. آقای لین در Linjia ، جامعه تنگاتنگ خود را توصیف می کند و نگران از بین رفتن دوستی های قدیمی است. او همچنین درمورد اینکه پس از یک عمر صرف کشاورزی می کند چه کاری انجام خواهد داد ، متعجب است. او می گوید: “من ترجیح می دهم اگر می توانم اینجا بمانم ، اما من می دانم كه این كار ممكن نیست.” ■
این مقاله در بخش چاپ چین با عنوان “در جاده هارمونی” چاپ شده است
