اروپا نباید به یارانه های آمریکا با اشتباهات خود پاسخ دهد

آmericaN موفقیت داشته است راهی برای سوق دادن اروپا به سمت سیاست های بد. موتورهای جستجو یکی از نمونه های دلخراش هستند. از آنجایی که گوگل و یاهو در اوایل دهه 2000 بر اینترنت تسلط داشتند، ژاک شیراک، رئیس جمهور وقت فرانسه، از اروپا درخواست کرد که «به حالت تهاجمی برود» تا آمریکا بر «قدرت فردا» تسلط پیدا نکند. با اتحادیه اروپابا موافقت فرانسه، فرانسه حدود 100 میلیون یورو (تقریباً 147 میلیون دلار در آن زمان) به Quaero، رقیب احتمالی غول‌های آمریکا، ریخت. به طور قابل پیش بینی، این سرمایه گذاری “Eurogoogle” نام گرفت. به همان اندازه که قابل پیش بینی بود، شرکت های بزرگ و لباس های عمومی که این پول را به جیب می زدند، همه چیز را به هم زدند. رقبای گوگل امروز هر کسی باشند، اروپایی نیستند. کسانی که کنجکاو هستند بدانند چه اتفاقی برای Quaero افتاده است، می توانند از گوگل یا یک ربات چت بپرسند.

به این داستان گوش کن
از صدا و پادکست بیشتر لذت ببرید iOS یا اندروید.

مرورگر شما پشتیبانی نمی کند

این روزها این فناوری سبز است که “قدرت فردا” است و اروپا بار دیگر می ترسد که آمریکا آن را در غبار رها کند. قانون کاهش تورم دولت بایدن (IRA) که در ماه آگوست تصویب شد، حداقل 400 میلیارد دلار پول عمومی را طی ده سال برای تسریع در عرضه انرژی های تجدیدپذیر و وسایل نقلیه الکتریکی ارائه می دهد. جاه طلبی های آمریکا برای کاهش کربن در ابتدا مورد ستایش قرار گرفت اتحادیه اروپا. اما این پنی به سرعت کاهش یافت. یارانه های جدید با رنگ حمایتی همراه است. هدف آنها چیزهایی هستند که عمدتاً در آمریکا ساخته می شوند تا زنجیره تامین را به آنجا منتقل کنند. رابرت هابک، وزیر اقتصاد آلمان، از اینکه سرمایه گذاری سبز ارزشمند از اروپا در آن سوی اقیانوس اطلس “مکیده” خواهد شد، ابراز نگرانی کرد.

Quaero در نهایت صرفاً انبوهی از پول نقد عمومی را سوزاند. یک پاسخ ناموفق این بار می تواند بسیار گران تر باشد. بی فایده اتحادیه اروپا یارانه های کپی در کارت است. بدتر از آن، انبوهی از سیاست های اقتصادی آزمایش شده و شناخته شده برای شکست برای مقابله با تهدید قابل کنترل ناشی از IRA اینها اروپا را از رویکرد اقتصادی باز تجارت آزاد که مورد علاقه اروپاییان شمالی بود – از جمله بریتانیا که نقش کلیدی در هدایت این کشور ایفا کرد، دور می کند. اتحادیه اروپا– و در حال حاضر غالب است. مسیر جدید یک حس فرانسوی متمایز خواهد داشت. در هسته آن یک است dirigiste سیاست صنعتی، که در آن وزیران یارانه‌هایی را به «قهرمانان ملی» مورد علاقه که از واردات مزاحم محافظت می‌شوند، پرداخت می‌کنند.

برای چندین دهه این رویکرد نادرست توسط دولت ممنوع شده است اتحادیه اروپا، که از رقابت یارانه های همسایه گدا در اتحادیه می ترسید. قوانین “کمک های دولتی” که زیربنای بازار واحد است، به گونه ای طراحی شده اند که اطمینان حاصل شود که کسب و کارها در هر یک از 27 کشور اتحادیه در یک زمین بازی با یکدیگر رقابت می کنند. مصرف کنندگان از آنچه در میان است سود زیادی برده اند اتحادیه اروپابهترین سیاست ها اما نیاز فرضی برای پاسخ به IRA در نوع خود به کسانی که بازار کمتر و مداخله سیاسی بیشتر را ترجیح می دهند، گشایش داده است. این موضوع نگران‌کننده‌تر می‌شود زیرا قوانین ضد یارانه‌ها در سال 2020 برای کمک به پاسخگویی به کووید-19 و سپس سال گذشته برای مقابله با بحران انرژی کاهش یافت.

اتحاد به نفع راندن اسب و کالسکه از طریق قوانین کمک‌های دولتی شامل آلمان و فرانسه می‌شود – دو نفری که اغلب راه خود را به داخل می‌رسانند. اتحادیه اروپا مسائل آنها از اروپا می خواهند که با یارانه های آمریکا مقابله کند. اما از آنجایی که خود بلوک فاقد منابع مالی برای تأمین مالی چنین انبوه صنعتی به صورت متمرکز است (بدون افزایش بودجه، که روی کارت نیست)، به دولت‌های ملی می‌رسد تا در ضایعات شرکت‌ها زیاده‌روی کنند. بنابراین قوانین کمک های دولتی باید از بین بروند. این طرز تفکر بسیاری را در بقیه کشورها نگران کرده است اتحادیه اروپاهمانطور که در نشست رهبران ملی در 9 فوریه در بروکسل آشکار خواهد شد. کشورهای کوچک نگران هستند که نتوانند با بزرگی پاریس یا برلین برابری کنند و بنابراین شاهد عقب افتادن شرکت هایشان خواهند بود. ایتالیا، یک کشور صنعتی بزرگ با وضعیت مالی عمومی بد، از جمله کشورهایی است که می‌دانند نمی‌توانند به این روند ادامه دهند. آنها مخالفت قابل توجهی با برنامه های فرانسه و آلمان دارند، که ممکن است در نتیجه روز به روز نباشد.

با این حال، نیازی نیست که اروپا سیاستی را که پشتوانه موفقیت اقتصادی آن بوده، کنار بگذارد. رویکرد من اول دولت بایدن هیچ اقدامی دوستانه با اروپا نیست. اما تهدیدات فرضی ناشی از IRA اغراق شده اند. صرف نظر از اینکه مدیران ارشد اجرایی اروپایی که سیاستمداران را تشویق می کنند تا سود خود را فربه کنند، دلاری که برای توسعه یک کارخانه باتری در کنتاکی خرج می شود مانع سرمایه گذاری یورو در اتریش نمی شود. فناوری پیشگام در آمریکا با هزینه‌های هنگفت در اروپا نیز در دسترس خواهد بود – به عنوان مثال، همانطور که گوگل در دسترس است. نیاز به محصولات صنعتی سبز آنقدر زیاد است که باید کارخانه هایی در دو سوی اقیانوس اطلس ساخته شود. آقای بایدن به دلایل ژئوپلیتیکی و اقتصادی مایل است برای آب کردن پایگاه صنعتی آمریکا هزینه گزافی بپردازد: او می‌خواهد زنجیره‌های تامین خاصی را از چین «جدا کند» تا برای کالاهای آینده به آن وابسته نباشد. اروپا تا زمانی که تامین کنندگان جایگزین برای چین در دسترس داشته باشد، نیاز چندانی به تکرار این تلاش ندارد IRAبا یارانه دادن به تولید آمریکا، احتمال آن را بیشتر می کند.

آمریکا تا حدی به دلیل نداشتن سیاست‌هایی که به آن اجازه می‌دهد انتشار گازهای گلخانه‌ای را ارزان‌تر کاهش دهد، هزینه‌های گزافی برای کاهش کربن می‌کند. کسب و کارها و مصرف کنندگان را پر از یارانه می کند زیرا آنها در حال حاضر انگیزه ای برای سبز شدن ندارند: سعی کنید یک وسیله نقلیه الکتریکی را به کسی بفروشید که 4 دلار به ازای هر گالن بنزین می پردازد. اروپا قبلاً اقتصاد خود را به مسیری زیست‌محیطی‌تر سوق داده است – رانندگان در آنجا برای یک چیز معادل 7 دلار در هر گالن می‌پردازند. اروپا، برخلاف آمریکا، در حال حاضر اغلب از شرکت ها برای کربنی که به عنوان بخشی از عملیات خود تولید می کنند، هزینه دریافت می کند. انگیزه هایی برای مالکان و مدیران برای سبز کردن مشاغل خود از قبل وجود دارد.

آرام باش، این کار را نکن

اتحادیه اروپا سیاستگذاران باید به رویکرد موجود و غیرفرانسوی خود پایبند باشند. اروپا می تواند کارهای زیادی برای بهبود چشم انداز اقتصادی خود انجام دهد. بازار واحد باید تعمیق شود – برای مثال در مورد بازار سرمایه – نه اینکه دچار مشکل شود. بهره وری را می توان با آموزش و آموزش بهتر افزایش داد. هزینه های کم خون برای تحقیق و توسعه باید افزایش یابد. این کمتر از حمام کردن صنایع جدید براق با پول عمومی است. این مزیت متمایز این است که کار می کند. Quaeroing آن را امتحان کنید.

بیشتر بخوانید از شارلمانی، مقاله نویس ما در مورد سیاست اروپا:
سرانجام، پوپولیسم در اروپا در حال از دست دادن موج خود است (2 فوریه)
تجربه یک بحران گذشته نشان می‌دهد که اروپا باید هر گونه رضایت خود را کنار بگذارد (26 ژانویه)
کشورهای “بی طرف” اروپا باید خود را با دنیای جدید وفق دهند (19 ژانویه)