آRCHIMANDRITE PAUL سابقاً مکانیک اتومبیل های مسابقه ای بود، اما در سال 1993 خدا را پیدا کرد، همسرش را ترک کرد و به صومعه ای در مرکز کیف به نام Pechersk Lavra نقل مکان کرد. این صومعه، مرکز اعتقادات ارتدکس از زمان مسیحی شدن این منطقه در قرن دهم، به خاطر غارهایش که زمانی زائران فکر می‌کردند تا مسکو کشیده شده است، مشهور است. سرویس‌های امنیتی اوکراین نیز فکر می‌کنند که این کشور با مسکو مرتبط است: آنها کلیسای ارتدکس اوکراین را که آن را اداره می‌کند به گسترش تبلیغات روسیه متهم می‌کنند. در 29 مارس، دولت دستور داد راهبان را ترک کنند. از آن زمان به بعد، مؤمنان نمازهای روزانه را در دروازه های سایت برپا می کنند. ارشماندریت می گوید: “صومعه برای راهبان است، نه برای بت ها.” “شیطان می خواهد ما را پراکنده کند.”

الکساندر تکاچنکو، وزیر فرهنگ، می گوید که دولت حق دارد راهبان را بیرون کند: “صومعه ملک دولتی باقی می ماند.” راهبان از دهه 1990 اجازه زندگی در آنجا را پیدا کردند و در سال 2013 به آنها اجازه استفاده دائمی داده شد. اما سال گذشته ویدئویی از خدماتی منتشر شد که شامل دعایی برای روسیه بود. نیروهای امنیتی صومعه را بازرسی کردند و ادبیات طرفدار روسیه را پیدا کردند و یک کمیسیون دولتی متوجه شد که راهبان ساختمان‌هایی غیرقانونی ساخته‌اند و به گروه‌های دیگر اجازه داده‌اند از این محوطه استفاده کنند. پاول لبد، کشیش ارشد که به دلیل تمایلش به تجمل شخصی به “پاشا مرسدس” معروف است، در حصر خانگی قرار گرفته است.

این درگیری بخشی از یک مبارزه چند ساله بین دو سلسله مراتب شدیداً تقسیم شده با نام های ناامیدکننده ای مشابه است: کلیسای ارتدکس اوکراین.UOC) و کلیسای ارتدکس اوکراین (OCU). دعوای آنها کمتر بر سر الهیات است تا سیاست. را UOC قبلاً شاخه ای از کلیسای ارتدکس روسیه بود که در اوکراین تحت امپراتوری روسیه و اتحاد جماهیر شوروی فعالیت می کرد. تابع پاتریارک مسکو بود. اما پس از استقلال اوکراین در سال 1991، برخی از محله‌ها از سازمان همسو با مسکو جدا شدند.

این درگیری پس از حمله روسیه به اوکراین و تصرف کریمه در سال 2014 تشدید شد. کلیسای ارتدکس روسیه از زمان تزار به عنوان یک ارگان تبلیغاتی دولتی استفاده می شد و رهبر فعلی آن، پاتریارک کریل مسکو، یک ناسیونالیست آتشین است. در سال 2018، پترو پوروشنکو، رئیس جمهور وقت اوکراین، فرآیندی را برای تشکیل یک سلسله مراتب واحد از کلیساهای مختلف مستقل اوکراین آغاز کرد. پاتریارک بارتولومی قسطنطنیه، ارشدترین روحانی جهان ارتدکس، این گروه جدید را به عنوان کلیسای ارتدکس اوکراین در سال 2019 به رسمیت شناخت. از آن زمان تاکنون، UOC و OCU برای وفاداری کلیساها و مؤمنان به رقابت پرداخته اند.

تهاجم روسیه، رقابت را با خشونت زمان جنگ آغشته کرده است. سرویس های امنیتی اوکراین ادعا می کنند UOC ابزار کرملین است، اگرچه شواهدی که آنها منتشر کرده اند به سختی قابل قبول است. جست‌وجوها روزنامه‌های روسی را با سرفصل‌های طرفدار جنگ، مانند همه نشریات روسی، و همچنین چند هزار روبل روسی به صورت نقدی که امروز در اوکراین خرج می‌شود، پیدا کرد. کشیش ها متهم به تکرار تبلیغات کرملین با بیان اینکه اوکراین و روسیه ملت های برادر هستند، شده اند.

برای پاک کردن نام آن، UOC در ماه مه 2022 به طور رسمی از کلیسای ایلخانی مسکو جدا شد. اما به نظر می رسد برخی از کشیش های آن در حال دامن زدن به مخالفت هستند. در 5 آوریل در بوکووینا، روستایی در غرب اوکراین، یک UOC کلیسا (به دلایل نامشخص) اجازه برگزاری مراسم خاکسپاری یک سرباز اوکراینی را نداد. خانواده و رفقایش به زور وارد شدند و کشیش ها را فرستادند تا بسته بندی کنند. روز قبل شهردار لویو اعلام کرد که شهر حداقل یک کلیسا را ​​از این شهر منتقل می کند UOC به OCU. درگیری های مشابه در سراسر کشور در حال انجام است.

روسیه به مراتب بدترین مجرم علیه آزادی مذهبی است. در سرزمینی که اشغال کرده است، کلیساها را به زور به کلیساها تبدیل کرده است UOC و روحانیون سایر مذاهب را کشت یا زندانی کرد. گزارشی توسط موسسه مطالعات جنگ، یک اتاق فکر، نشان داد که چنین آزار و اذیت مذهبی بخشی از کارزار نسل کشی فرهنگی برای محو هویت اوکراینی است. کرملین از دین در تبلیغات خود بهره برداری می کند. دیمیترو هورووی، محقق دینی می گوید: «آنها می گویند کلیسای ارتدکس روسیه سه کشور روسیه، اوکراین و بلاروس را متحد می کند. آنها حتی از نماد تثلیث مقدس استفاده می کنند. در برنامه‌های گفتگوی روسی، کشیش‌ها به اخراج راهبان از لاورا پچرسک اعتراض می‌کنند و عهد می‌بندند که آنها را نابود کنند. OCU.

اما اگرچه عناصری از UOC در واقع توسط کرملین استفاده می شود، این یک سازمان پراکنده با هزاران کشیش و بیش از یک میلیون ایماندار است. بسیاری از آنها میهن پرستان اوکراینی هستند که واقعاً به ایمان خود پایبند هستند. نیکولای لیشچوک، یک حوزوی جوان در پچرسک لاورا، می گوید: «عموی من در باخموت جنگید، مجروح شد و اکنون در بیمارستان است. اینکه به من بگویید طرفدار مسکو هستم… توهین آمیز است.

نمازگزاران اوکراینی اغلب نمی دانند که کلیسای محلی آنها از کدام سلسله مراتب پیروی می کند. بسیاری از بخش های این کشور هنوز به طور رسمی به این انجمن وابسته هستند UOC، عمدتاً به دلیل اینرسی است. اما تک تک ایمانداران داستان دیگری است: از زمان شروع جنگ، آنها به سرعت علیه کلیسای مرتبط با مسکو روی آورده اند. نظرسنجی‌های موسسه بین‌المللی جامعه‌شناسی کیف نشان داد که سهم اوکراینی‌هایی که خود را اعضای این سازمان می‌نامند UOC از 18 درصد در ژوئن 2021 به تنها 4 درصد در ژوئیه 2022 کاهش یافت، در حالی که سهمی که با OCU از 42 درصد به 54 درصد رسیده است.

متروپولیتن کلیمنت، رئیس پچرسک لاورا، قاطعانه هرگونه بی وفایی به کشورش را رد می کند و می گوید که تمام سرزمین های اشغالی باید به اوکراین بازگردانده شود. او اقدامات دولت را در قبال UOC “سرکوبگر”. حتی اگر دولت قانون را در کنار خود داشته باشد، باید با دقت قدم بردارد. Tornike Metreveli از موسسه تحقیقاتی اوکراین هاروارد که در حال مطالعه بر روی شکاف بین UOC و OCU. او می‌گوید که اوکراین آمریکای اروپای شرقی است: «هیچ کشور دیگری چنین بازار مذهبی پر جنب و جوشی ندارد. اگر آنها به دنبال یک کلیسای ملی بروند، برای پلورالیسم آنها و تلاش آنها برای ورود به این کلیسا سخت خواهد بود. اتحادیه اروپا” ■