«تیاو نیست دوروتیا، سرایدار مهدکودک، با استفاده از سخنان ویکتور اوربان، نخست وزیر مجارستان، می گوید: جنگ ما. “این یک روستای مجارستانی است.” اما کیدوش در اوکراین، ده کیلومتر دورتر از مرز، در کمربندی در امتداد مرز قرار دارد که اکثراً مجارها در آن ساکن هستند. گابور، پسر 14 ساله‌اش، می‌گوید که او احساس اوکراینی نمی‌کند، اوکراینی صحبت نمی‌کند و از آنجایی که «زندگی اینجا خوب نیست»، او می‌خواهد به یک مدرسه شبانه‌روزی در مجارستان برود، جایی که احتمالاً هرگز برنمی‌گردد.
مرورگر شما پشتیبانی نمی کند
روابط رسمی مجارستان و اوکراین سالهاست که سرد بوده و جنگ آنها را بدتر کرده است. در نتیجه، اقلیت مجارستانی اوکراین آسیب دیده است. تعداد آن در حال کاهش است و جنگ مهاجرت را سرعت می بخشد. اعضای آن نیز تقسیم شده اند. کارولی ساس، یک شراب ساز در کیدوش، می گوید که البته “این جنگ ماست، ما در این کشور زندگی می کنیم!”
تقریباً کل اقلیت مجارستانی در اوکراین در استان غربی Zakarpattia زندگی می کنند که معمولاً در انگلیسی به عنوان Transcarpathia شناخته می شود. در اولین دهه‌های پس از کمونیسم، روابط بین اوکراین و مجارستان عالی بود و تا سال 2020 مجارستان بیش از 250 میلیون یورو (264 میلیون دلار) کمک برای حمایت از مجارستان‌های محلی و کل ترانس کارپاتیا ارائه کرده بود. اما اکنون روابط به حدی بدتر شده است که در 19 ژانویه تاماس منچزر، یک مقام ارشد وزارت خارجه مجارستان، مقامات اوکراینی را به ارتکاب “جنایت” علیه اقلیت متهم کرد. به نظر می رسد او به برداشتن پرچم های مجارستان توسط پلیس از برخی ساختمان های شهرداری در نزدیکی شهر موکاچوو اشاره کرده است.
چنین زبانی کرملین را خوشحال خواهد کرد. دیمیترو توژانسکی، مدیر مؤسسه استراتژی اروپای مرکزی، می گوید که از سال 2014، یک اتاق فکر در اوژهرود، مرکز استان، روسیه تلاش زیادی کرده است، اما شکست خورده است تا از طریق رسانه های اجتماعی و ابزارهای دیگر، تنش های قومی را در ماوراءالنهر ایجاد کند. گابور مدعی است که معاهده 1920 تریانون، که به موجب آن مجارستان دو سوم قلمرو خود، از جمله ترانس کارپاتیا را از دست داد، در واقع یک “قرارداد” بود که پس از 100 سال منقضی شد، بنابراین اکنون باید به مجارستان بازگردانده شود. او احتمالاً این مزخرفات را از شبکه های اجتماعی دریافت کرده است.
نظرسنجی های انجام شده توسط آقای توژانسکی نشان می دهد که احتمال درگیری قومی در ماوراءالنهر “تقریباً صفر” است. اما تنش های واقعی وجود دارد. از سال 2017 اصلاحات آموزشی به این معنی است که مدارس دولتی اقلیت مجارستانی باید زمان بیشتری را صرف تدریس به زبان اوکراینی کنند. این می تواند برای دانش آموزان سخت باشد.
قانون جدید حقوق اقلیت ها که در دسامبر گذشته تصویب شد نیز مشکلاتی را ایجاد کرده است. ساندور شپنیک، رئیس مؤسسه آموزشی اوکراین-مجارستان در دانشگاه اوژهرود، به این نتیجه رسیده است که مقامات اوکراینی «می‌خواهند ما را جذب یا ترک کنیم». لازلو زوبانیکس، رئیس اتحادیه دموکراتیک مجارستان اوکراین، متأسفانه می‌گوید: «مشکل این است که نسل جدید انگیزه‌ای برای یادگیری زبان اوکراینی ندارند، زیرا نمی‌توانند آینده‌ای را در این کشور ببینند».
و آنها را ترک کنند. طبق آخرین سرشماری اوکراین، در سال 2001، 151500 مجار در Transcarpathia زندگی می کردند که در آن زمان 12٪ از جمعیت آن بود. در سال 2017 یک نظرسنجی نشان داد که این تعداد به 131000 کاهش یافته است. اکنون، آقای زوبانیکس می گوید، این رقم برای افراد باقی مانده به 75000 تا 85000 کاهش یافته است. برای سال‌ها مهاجرت مجارستان‌های ماوراء کارپات به هر نقطه از این کشور آسان بوده است اتحادیه اروپا، همانطور که مجارستان به آنها پاسپورت داده است.
اکتبر گذشته مجسمه برنزی از یک عقاب مجارستانی نمادین که از سال 2008 بر فراز قلعه موکاچوو خودنمایی می کرد با یک سه گانه اوکراینی جایگزین شد. آندری بالوها، شهردار (از لحاظ نژادی اوکراینی) می‌گوید: عقاب «به عنوان نماد دوستی ساخته شد»: اما اکنون وضعیت تغییر کرده است. اگرچه او آن را رد می کند، اما تحلیلگران می گویند که حذف عقاب بخشی از منازعه بین «طایفه بالوها» و سیاستمداران محلی قومی مجارستانی بود.
آقای بالوها می گوید که اگر کیف در فوریه گذشته به دست روسیه می افتاد، ترنسکارپاتیا “به عنوان هدیه ای برای حمایت از روسیه به مجارستان منتقل می شد”. آقای زوبانیکس چنین صحبت هایی را مسخره می کند. او می گوید که مجارستان بزرگ را نمی توان دوباره خلق کرد. در همین حال، اگرچه بسیاری از مجارهای قومی، مانند بسیاری از مردم دیگر، ممکن است به دنبال تهاجم روسیه از اوکراین فرار کرده باشند، آقای شپنیک مشتاق است اشاره کند که حدود 300 نفر از هموطنان مجارستان ماوراءالنهر در جبهه حضور دارند و در کنار هموطنان اوکراینی خود می جنگند. ■
