دبلیومردم سالاری در اواخر دهه 1970 به اسپانیا آمد ، این توافق نامه از طریق توافق نامه هایی بین طرفداران میانه روی دیکتاتوری طولانی فرانسیسکو فرانکو ، پیروز جنگ داخلی اسپانیا ، و یک مخالفت واقع بینانه دموکراتیک انجام شد. قلب آنها قانون عفو و درک گسترده ای بود که از گذشته به عنوان سلاح سیاسی استفاده نمی کنند – تنظیماتی که اغلب با گمراهی “پیمان فراموشی” نامیده می شدند. این انتقال تا حد زیادی یکپارچه به طور گسترده ای به عنوان یک موفقیت مورد استقبال قرار گرفت. اما نسل های جوان ، عمدتا در چپ ، اکنون نگرانند كه اسپانیا هرگز جنایات گذشته خود را تصدیق نكند.
اولین تلاش برای جبران این امر در سال 2007 با قانون “حافظه تاریخی” صورت گرفت که هدف آن حذف نمادهای فاشیستی از ساختمانهای عمومی و تشخیص بدرفتاری با قربانیان فرانکو بود ، اما فقط تا حدی اجرا شد. اکنون دولت ائتلاف چپ اقلیت پدرو سانچز از پیش نویس قانون “حافظه دموکراتیک” رونمایی کرده است که فراتر از این است.
پیش نویس یک کیسه مخلوط است. بسیاری از طرحی برای بازیابی بقایای قربانیان جنگ داخلی و سرکوب پس از پایان آن استقبال می کنند. دولت امیدوار است که در مدت 5 سال یا حدود 25000 اسکلت پیدا کند. این قانون همچنین احکام دادگاه های مختصر فرانکو را لغو و عناوین و مدال های اعطا شده توسط دیکتاتوری را پس می گیرد. دره افتادگان ، کلیسای بزرگ که سال گذشته بقایای فرانکو از آنجا برداشته شد ، به عنوان یک قبرستان غیرنظامی (و نه یک کلیسا) دوباره طراحی می شود و توسط دولت اداره می شود (به جای راهبان بندیکتین که فرانکو آن را به آنها ارزانی داشته است) )
مشکوک تر است اختیارات برای تعطیل کردن گروههایی که “دیکتاتوری را” متعالی یا “عذرخواهی می کنند” ، مانند بنیاد فرانسیسکو فرانکو ، یک بایگانی خصوصی برای نوستالژی ها که از یک خانه مبهم مادرید اداره می شود. این بنیاد می گوید که این “حمله به آزادی اندیشه” است و تهدید به انتقال به ایالات متحده است. این قانون همچنین مکاتب را ملزم می کند “حافظه دموکراتیک” را در برنامه درسی تاریخ بگنجانند. اینکه آیا این به تاریخ خوب منجر خواهد شد یا تبلیغات رسمی مشخص نیست.
نگران کننده ترین مسئله این است که در این لایحه یک دادستان ویژه برای تحقیق در مورد نقض حقوق بشر از سال 1936 تا 1978 تشکیل شده است ، زیرا اکثر عاملان آن مرده اند ، این عمدتا بی فایده است. این نیز به لغو قانون عفو نزدیک است ، زیرا این اعتقاد به این است که عدالت و حقیقت باید به صورت عقب افتاده بیش از صلح و سازش باشد.
مخالفان محافظه کار ادعا می کنند این لایحه یک صفحه دود برای پنهان کردن سو mis مدیریت دولت در مورد همه گیری است. همچنین با احتمال مخالفت با آرا parliamentary پارلمانی جدایی طلبان باسک و کاتالان ، که قانون اساسی فعلی را رد می کنند ، مخالفت می کند.
مدافعان این لایحه تحمل اسپانیا در برابر فرانکو را با آلمان و ایتالیا مقایسه می کنند. اما تاریخ اسپانیا متفاوت است. اگر دولت واقعاً می خواهد تجارت ناتمام گذشته را حل کند ، باید سعی می کرد با مخالفت در مورد این لایحه به توافق برسد. با وجود تمام فضایل ، این لایحه از گذشته به عنوان یک سلاح سیاسی استفاده می کند. و این برای دموکراسی اسپانیا بد است.
این مقاله در بخش چاپ اروپا با عنوان “قانونی برای مبارزه با فرانکو” چاپ شد
