خروج ناگهانی دو خبرنگار استرالیایی از چین خطرات جدیدی را برای رسانه های غربی برجسته می کند
آنیمه شب دور در تاریخ 2 سپتامبر ، هفت افسر امنیتی دولت درب بیل برتلز ، روزنامه نگار استرالیایی در پکن را زدند. به او گفته شد که در پرونده ای درگیر است و دستور داده چین را ترک نکند. با این وجود پلیس به جای بازداشت وی گفت که بعد از ظهر برای ترتیب مصاحبه با او تماس می گیرند.
همزمان در شانگهای شش پلیس برای ارائه پیام مشابهی از آپارتمان روزنامه نگار استرالیایی دیگر ، مایکل اسمیت ، بازدید کردند. این دو روزنامه نگار به جای انتظار برای تماس های بعدی ، به نمایندگی های دیپلماتیک استرالیا پناه بردند. پس از مذاکرات طولانی ، مقامات استرالیا و چین به توافق رسیدند. به شرط لغو ممنوعیت خروج ، به پلیس اجازه داده شد با این زوج مصاحبه کند. در 7 سپتامبر ، خبرنگاران به سیدنی پرواز کردند.
به نظر می رسد هدف قرار دادن آقای بیرتلز و آقای اسمیت نشان دهنده وخیم شدن روابط بین چین و استرالیا است ، که اختلافات زیادی در مورد همه چیز از مقابله با شیوع ویروس کرونا در چین تا صادرات گوشت گاو و جو در استرالیا وجود داشته است. پلیس گفت آنها می خواستند از این دو در مورد ارتباطشان با چنگ لی ، روزنامه نگار استرالیایی شاغل در تلویزیون دولتی چین که در ماه آگوست بر اساس قانون امنیت ملی چین بازداشت شد ، بپرسند. اما در طول مصاحبه ها ، پلیس فقط س questionsالات محرمانه ای راجع به خانم چنگ مطرح کرد. آقای بیرتلز می گوید: “این مورد آزار و اذیت ما بود.” وی گفت: “من فکر می کنم همه چیز توسط دولت چین پیش بینی شده بود. آنها می خواستند ما را بدون اخراج بیرون کنند. این نتیجه خوبی برای چین است – اکنون هیچ رسانه استرالیایی در چین در چین حضور ندارد. “
عزیمت روزنامه نگاران همچنین نشانه ای از خطرناک شدن زندگی خبرنگاران خارجی در چین بود. حزب کمونیست هرگز رابطه آسانی با آنها نداشته است ، اما حضور آنها را تا حد زیادی تحمل کرده است. تنش ها با غرب این را تغییر می دهد. در نیمه اول سال 2020 چین 17 خبرنگار خارجی را مجبور به ترک کشور کرد. قبلاً فقط موردی را بیرون می انداخت.
این افزایش تا حدی پاسخ به مقیاس زدگی آمریکا از حضور رسانه های چینی در ایالات متحده است. اما این امر با نگرش ناپسندانه تری نسبت به رسانه های غربی به طور کلی در میان مقامات چینی مصادف است. روزنامه نگاران خارجی که چینی تبار هستند ، معمولاً بدترین رفتارها را می کنند. در حالی که گزارش این ماه اعتراضات در مغولستان داخلی ، یک منطقه شمالی ، آلیس سو از لس آنجلس تایمز بیش از چهار ساعت در بازداشت بود. یک افسر گلو را با دو دست گرفت و او را به داخل سلول فرو برد. وی اجازه تماس با سفارت آمریکا را نداشت.
در مورد استرالیایی ها ، دولت چین ممکن است احساس کند که این اقدام تلافی جویانه دارد. در 8 سپتامبر آژانس خبری دولتی چین ، شینهوا ، گفت که افسران اطلاعاتی استرالیا در ماه ژوئن در خانه روزنامه نگاران چینی در استرالیا جستجو کرده و از آنها سingال کرده و کامپیوترها و تلفن های همراه آنها را توقیف کرده اند. به گزارش شین هوا ، به خبرنگاران گفته شد که در مورد این حادثه سکوت کنند. آژانس های امنیتی استرالیا از اظهار نظر در این باره خودداری کرده اند.
خبرنگاران غربی ، به طور طبیعی ، از تمایل رو به رشد چین برای برخورد با آنها به عنوان نیابت دولت هایشان (شغل آنها مانند کارگران رسانه های دولتی چین نیست) استقبال می کنند. اما همانطور که وضعیت استرالیایی ها نشان داده است ، آنها ممکن است به طور فزاینده ای مجبور شوند برای کمک به دولت های خود مراجعه کنند. ■
این مقاله در بخش چاپ چین با عنوان “دست انداختن سر” منتشر شده است