دبلیومرغ پاشا لاگویدا در سال 2021 به ارتش اوکراین پیوست، او به کسی نگفت که همجنسگرا است. در هفته های اول زندگی، هم اتاقی هایش در کمپ تمرینی، به قول خودش «متن های تند» پیدا کردند و او مورد آزار و اذیت قرار گرفت. «تجاوز وجود داشت. آنها به من می گفتند یک ولگرد – همه این چیزها.

همانطور که همکارانش او را بهتر می شناختند، این ارعاب فروکش کرد. اکنون آقای لاگویدا در خط مقدم خدمت می کند و تمام 180 نفر در واحد او می دانند که او همجنسگرا است. او عکس‌های سلفی می‌فرستد که به‌نظر می‌آیند در لباس‌های کامویی‌اش با شکم تخته‌شویی و ته ریش‌های بی‌عیب و نقص به نظر می‌رسند. او همچنین عضوی از LGBTIQنظامی، یک اکانت اینستاگرام که ویژگی های آن lgbt افرادی که در خدمت سربازی هستند حتی پیوندی برای خرید کالا دارد: لیوان‌ها و تکه‌های پارچه‌ای که یک تکشاخ زرهی را در حال تنفس آتش نشان می‌دهند. آقای لاگویدا می‌گوید: «هرجا که خدمت می‌کنم، همه به من می‌گویند: «از آنجا که تو اینجا در حال جنگ هستی، اصولاً من حق ندارم تو را همجنس‌گرا یا ولگرد خطاب کنم. شما فقط فردی هستید که از ما در شرایط برابر محافظت می کنید.»

او تنها نیست. هزاران همجنس گرا در نیروهای مسلح اوکراین خدمت می کنند و اغلب نشان رنگین کمانی را در کنار رنگ آبی و زرد اوکراینی روی لباس خود دارند. LGBT گروه ها همچنین در خط مقدم داوطلبانه بشردوستانه بوده اند. دیده شدن آنها منجر به تغییر دریا در جامعه اوکراین شده است.

پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991، رابطه جنسی همجنس‌گرا جرم‌زدایی شد، اما زمانی که اولین رژه همجنس‌گرایان در کیف در سال 2013 برگزار شد، تنها چند ده نفر آنقدر شجاع بودند که تهدید خشونت اسکین هد را نادیده بگیرند. حتی پس از انقلاب اوکراین در سال 2014 و اصلاحات پس از آن، قوانین حمایت از حقوق همجنسگرایان عقب افتاد. برای مثال، علیرغم سال‌ها مبارزات انتخاباتی، پارلمان هنوز قوانین جنایات نفرت‌آمیز اوکراین را اصلاح نکرده است تا اعمال علیه همجنس‌گرایان را نیز شامل شود.

جنگ همه چیز را تغییر می دهد. تابستان گذشته، پارلمان سرانجام کنوانسیون استانبول شورای اروپا در مورد خشونت علیه زنان را پس از یک دهه تأخیر ناشی از اعتراض گروه های کلیسا به استفاده از «جنسیت» در متن، تصویب کرد. اکنون در حال تدوین لایحه‌ای است که به زوج‌های همجنس حق ثبت مشارکت مدنی می‌دهد، چیزی که حتی یک سال پیش غیرقابل تصور بود.

اینا سووسون، نماینده مجلس که این لایحه را ارائه کرد، می‌گوید که وقتی تابستان گذشته طوماری که خواستار قانونی شدن ازدواج همجنس‌گرایان شده بود، توسط بیش از 25000 نفر امضا شد که آستانه بررسی ریاست جمهوری را برآورده کرد، تشویق شد. نظرسنجی‌ها نشان داده است که بیش از نیمی از اوکراینی‌ها فکر می‌کنند که همجنس‌گرایان و دوجنس‌گراها باید از حقوق برابر برخوردار باشند. رئیس جمهور اوکراین، ولودیمر زلنسکی، حمایت خود را از قانون مشارکت مدنی اعلام کرده است، اما دولت او هنوز آن را در اولویت قرار نداده است.

حمایت از حقوق همجنسگرایان در ارتش فشار زیادی را برای لایحه ایجاد می کند. شراکت مدنی به زوج‌های همجنس اجازه می‌دهد در صورت زخمی شدن شریک زندگی، تصمیمات پزشکی بگیرند. اگر کسی کشته شود، بازماندگان می توانند او را مطابق میل خود دفن کنند، با همان امتیازات مالیاتی که همسران متاهل دارند، ارث ببرند و غرامت دولتی برای خسارت دریافت کنند. آقای لاگویدا می‌گوید: «این چیزی است که بسیاری از مردم رویای آن را می‌بینند. اگر خدای ناکرده برای من اتفاقی بیفتد، می خواهم دوست پسرم بتواند به بخش مراقبت های ویژه بیاید یا جسد من را بردارد.

سوفیا لاپینا، رئیس گروه فعال اوکراین پراید، استدلال می کند که تغییر نگرش در مورد مسائل همجنس گرایان تا حدی منعکس کننده آرزوهای اوکراینی برای نزدیک شدن فرهنگی و سیاسی به اروپا است. او می‌افزاید، این همچنین راهی برای مخالفت اوکراینی‌ها با روسیه سرکوبگر ولادیمیر پوتین است که «تبلیغات همجنس‌بازی» را غیرقانونی اعلام کرده و جنگ در اوکراین را یک نبرد وجودی علیه ترویج فرضی ازدواج همجنس‌گرایان، پدوفیلی افراطی و بی‌طرفی جنسیتی توصیف می‌کند. ضمایر

اوکراینی LGBT گروه‌ها نحوه شکار، تجاوز، بازداشت و تحقیر همجنس‌بازان و همجنس‌بازان در سرزمین‌های تحت اشغال روسیه را مستند کرده‌اند. خالکوبی نمادهای همجنس گرا به همان اندازه برای سربازان روسیه پرچم قرمز است که سه تایی اوکراینی. ترنس ها در آنجا می ترسند به خیابان بروند. خانم لاپینا می‌گوید: «اوکراینی‌ها با وضوح بیشتری متوجه شده‌اند که نفرت به هر شکلی – نژادپرستی، همجنس‌گرا هراسی – اساساً تبلیغات روسیه است.» ■