منn بسیاری احترام می گذارد، امسال سال وحشتناکی برای اتحادیه کارگری فرانسه بوده است. مبارزه چهار ماهه علیه اصلاحات بازنشستگی کم است. قوانین جدیدی که سن بازنشستگی را از 62 سال به 64 سال افزایش می دهد، بدون رای مستقیم از طریق مجلس تصویب شده و به قانون تبدیل شده است. با این حال اتحادیه های فرانسه خوش بین هستند. چرا؟

یکی از دلایل این است که هر هشت اتحادیه فرانسوی در تمام طول مدت با هم چسبیده اند. دیگر این که کارگران بخش دولتی که معمولاً خیابان ها را پر می کنند، جوانان و کارمندان بخش خصوصی نیز به آنها ملحق شده اند. تنها 10.8 درصد از کارگران فرانسوی عضو اتحادیه هستند، در حالی که این رقم در بریتانیا 23.5 درصد و در آلمان 16.3 درصد است. اما اتحادیه های فرانسوی قدرت خود را از توانایی خود در جمع آوری تجمعات اعتراضی و همچنین نقش قانونی قوی ای که در درون بنگاه ها دارند، به دست می آورند.

مهم ترین دلیل تغییر رهبری است. در ماه مارس، برای اولین بار در تاریخ 128 ساله خود، CGT، اتحادیه ای که با حزب کمونیست پیوند دارد، یک رهبر زن به نام سوفی بینه را انتخاب کرد. در سن 41 سالگی، دانشجوی سابق اتحادیه در یک استودیوی تلویزیونی همانقدر آرام است که پشت یک مگافون است. او همچنین در تک خط مهارت دارد. او در ماه آوریل سخنرانی امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور آمریکا را که برای آرام کردن اوضاع پس از شورش‌ها و تظاهرات‌ها طراحی شده بود، به سخره گرفت و گفت که «می‌تواند توسط چت نوشته شده باشد.GPT“.

خانم بینه سبز، فمینیست و از یک شاخه اتحادیه یقه سفید، دستش پر است که با آنچه که به طور سنتی یک اتحادیه عضلانی متمرکز بر صنایع سنگین بوده است، سروکار دارد. اما این چیزی است که او را به یک انتخاب جالب تبدیل می کند. خانم بینه فکر می کند که هنوز می تواند دولت را وادار کند که قوانین جدید بازنشستگی را کنار بگذارد. یک نظرسنجی نشان می دهد که 60 درصد فرانسوی ها خواهان ادامه اعتراضات هستند. اتحادیه ها چهاردهمین اعتصاب یک روزه را برای 6 ژوئن فراخوان داده اند. اپوزیسیون در تلاش است تا مجلس سن جدید بازنشستگی را لغو کند.

زنانه شدن جنبش کارگری نیز در جریان است CFDTبزرگترین اتحادیه فرانسه پس از ده سال، لوران برگر در 21 ژوئن از سمت خود کناره گیری می کند و به معاون خود، مریلیز لئون، تحویل می دهد. با این حال، در این مورد، این آقای برگر در حال خروج است که منبع حدس و گمان است. او که فرزند یک کشتی‌ساز و چهره‌ای آشنا در هر راهپیمایی اعتراضی است، به خاطر ایستادگی در مقابل آقای ماکرون و حفظ اتحاد اتحادیه‌ها، اعتباری در چپ به دست آورده است. پاریس با شایعاتی مبنی بر اینکه او به آینده ای سیاسی فکر می کند، می چرخد.

پرسیده شده توسط اقتصاد دانآقای برگر اصرار می‌ورزد که نمی‌خواهد وارد سیاست شود «اگر فقط نام شما را برای گذاشتن روی پوستر قرار دهید». با این حال، او آشکارا به سختی در مورد چگونگی ایجاد فضای سیاسی بین چپ رادیکالیزه و آنچه که او «ابر مرکز» آقای ماکرون می‌خواند، فکر می‌کند. آقای برگر کتاب جدیدی درباره سیاست کار دارد. او می‌گوید که چپ فرانسوی باید از این ایده که «کار بدبختی، بیگانگی، استثمار است» حرکت کند و به این فکر کند که چگونه آن را منصفانه‌تر و ارزشمندتر کند.

اگر آقای برگر وارد سیاست شود، می‌تواند یک رقیب سرسخت برای هر جانشین میانه‌روی مکرون باشد. رهبر اتحادیه از روشی که رئیس جمهور اصلاحات بازنشستگی را تحمیل کرد، ابراز تاسف می کند، خشمی که به یک احساس قوی مردمی منجر می شود. با این حال او به این فکر می کند که چگونه فرهنگ کار باید تغییر کند. آقای برگر قصد دارد کمی وقت بگذارد و در مورد آینده چپ و همچنین آینده خود فکر کند. “آیا قرار است ناپدید شوم؟” او می پرسد. “بدیهی است که نه.” ■