سیهینا و آمریکا به سمت جنگ سرد پیش می رود. بی‌اعتمادی در حال تبدیل شدن به چیزی بسیار مخرب‌تر است: رقابتی بین دو قدرت آشتی‌ناپذیر، که هر کدام مطمئن هستند که دیگری در صدد خنثی کردن جاه‌طلبی‌ها و منافع اصلی رقیب خود است. سرنگونی یک بالن چینی در کارولینای جنوبی آزمایشی است برای اینکه آیا دو کشور عقل و اراده لازم برای جلوگیری از خارج شدن از کنترل درگیری ها را دارند یا خیر. نتایج تا کنون مختلط است.

با نگاهی خوش بینانه، سرنگونی بالکن چین یک اقبال خوب است: نسخه ای آموزنده اما کم خطر از بحرانی که می توانست بسیار بدتر باشد. در سال‌های اخیر، جنگنده‌ها و کشتی‌های جنگی چین خطرات ترسناکی را متحمل شده‌اند، زیرا هواپیماها و کشتی‌های متعلق به آمریکا و متحدانش را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند، معمولاً زمانی که نیروهای مسلح غربی پرچم را نشان می‌دهند یا اطلاعاتی را در آسمان‌ها و دریاهای بین‌المللی نزدیک به سواحل چین جمع‌آوری می‌کنند. با افزایش احتمال برخورد، فرماندهان چینی گروه های فزاینده ای از هواپیماهای چینی را به جزیره تایوان می فرستند.

وقتی یک موشک آمریکایی بالون را ترکاند، آسیب اصلی غرور چین بود. این در تضاد با آخرین برخورد شناخته شده بین تجهیزات نظامی دو کشور است، سانحه هوایی در سال 2001 بین یک آمریکایی. EP3 هواپیمای جاسوسی و یک جنگنده چینی که خلبان چینی را کشته و 24 خدمه آمریکایی را پس از فرود اضطراری در چین بازداشت کردند.

ناظران امیدوار ممکن است متوجه شوند که تبلیغات چین واقعاً خشم عمومی را در مورد سوراخ شدن کشتی هوایی چینی برانگیخته است. خبرگزاری های اصلی این ماجرا را به قدری کم گزارش کرده اند. رسانه های نیمه رسمی آن را برای خنده بازی می کنند و آمریکا را به دلیل واکنش بیش از حد به آنچه که چین بالون هواشناسی اشتباه می نامد، تمسخر می کنند. در زمان نگارش این مقاله، چین تقاضای غرامت نکرده بود و حداقل در ابتدا ابراز پشیمانی کرده بود. خوشبینان ممکن است امیدوار باشند که خشم عمومی و سیاسی آمریکا به ارتش چین بیاموزد که برخوردها عواقبی دارد. برای سال‌ها، افسران چینی از گفت‌وگو با همتایان خارجی درباره قوانین مربوط به برس‌های نزدیک خودداری می‌کردند و غرغر می‌کردند که امنیت در دور ماندن افراد خارجی است.

با این حال، راه تاریک تری برای مشاهده این حادثه وجود دارد. در سال 2001، زمانی که دولت جورج دبلیو بوش از کشته شدن خلبان چینی ابراز تأسف کرد، کنگره صرفاً غر زد. EPآزادی 3 خدمه در واشنگتن امروز، خشم های حزبی تا این حد مهار نخواهند شد. بیانیه های رسمی خودپسندانه چین در این هفته فشارهای سیاسی بر رئیس جمهور جو بایدن را در نظر نگرفت، زیرا جمهوری خواهان از او خواستند فورا بالون را نابود کند. در عوض، چین اعتراض عمومی کرد که در نهایت سرنگون شد. برای اندازه گیری خوب، آمریکا را متهم کرد که داستان را «هیجان زده» می کند، گویی یک جامعه آزاد می تواند بادکنک دشمن به اندازه خانه را که از روی زمین قابل مشاهده است، بپوشاند.

ناخوشایند بودن پیام های چین هزینه هایی دارد. در حالی که بالون در سراسر کشورش در حال حرکت بود، آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه، سفر برنامه ریزی شده به پکن را برای 5 و 6 فوریه به تعویق انداخت. گفته می‌شود که بایدن و مشاورانش زمینه سیاسی را برای گفتگوهای صریح مورد نظر بلینکن با رئیس‌جمهور شی جین‌پینگ و دیگر مقامات بسیار پرت‌کننده ارزیابی کردند. هدف از این گفت‌وگوها آزمایش تمایل ظاهری چین برای کاهش تنش‌های دوجانبه و اجازه دادن به آقای شی برای شنیدن اینکه چگونه آقای بایدن تیزترین خارهای روابط را می‌بیند، انجام شد. اینها شامل حمایت آمریکا از تایوان، تلاش های دولت بایدن برای محدود کردن دسترسی چین به فناوری های پیشرفته با کاربردهای نظامی، و حمایت چین از جنگ روسیه در اوکراین است.

دانیل راسل، دستیار سابق وزیر امور خارجه و مشاور آسیایی دولت باراک اوباما که اکنون در انجمن آسیایی حضور دارد، می‌گوید که این سفر به عنوان یک دیدار «پسر پیشاهنگی» برای پیشنهاد حوزه‌های سیاستی که دو طرف بتوانند «به خوبی بازی کنند» نبود. موسسه سیاست گذاری در عوض، هدف این بود که رفتارهای چینی را که می‌تواند تنش‌ها را افزایش دهد و پیشنهاد اقداماتی که می‌تواند آن‌ها را کاهش دهد، توضیح دهد. آقای راسل این دو کشور را در قلمروی «ناشناخته» می‌بیند، زیرا آنها مسیر خود را به سوی تعادل جدیدی می‌بینند که اهداف و جهان‌بینی‌های اغلب ناسازگار را با یکپارچگی عمیق اقتصادی متعادل می‌کند. قرار بود سفر آقای بلینکن یک «تلاش بدون شوخی برای عبور از شی ایالات متحده آقای راسل می‌گوید، به جای اینکه او را با هر گونه تعبیر نادرستی که ممکن است از خدمات خود دریافت کند، رها کنیم. وی ابراز امیدواری کرد که بتوان به زودی این بازدید را ترتیب داد.

برخی از محققان چینی نیز امیدوارند که این مذاکرات دوباره برنامه ریزی شود. دا وی، مدیر مرکز امنیت و استراتژی بین‌المللی دانشگاه تسینگ‌هوا، اصرار دارد که چین می‌خواهد روابط با آمریکا را تثبیت کند. این پروفسور می گوید که چین علاوه بر اجتناب از درگیری، به دنبال روابط تجاری عادی و تبادل افراد است. او تحلیلگران غربی را به چالش می کشد که فکر می کنند چین به دلیل پشیمانی از سیاست های تندرو قبلی خود دست به یک تهاجمی افسون زده است. در عوض، در سخنان خود، چین منتظر بود تا دولت بایدن آماده تعامل باشد، زمانی که آمریکا از نظر داخلی قوی‌تر و از متحدانش مطمئن‌تر شد. آقای دا این سال را فرصتی برای گفت وگو، قبل از انتخابات آمریکا در سال 2024 می داند. او امید محتاطانه ای به مقامات «معقول»، روسای بازرگانی و دانشگاهیان هر طرف بسته است که همچنان به دنبال همکاری هستند. اما او نشانه های کمی از مدیریت موثر بحران بالون توسط دو کشور دیده است. هم در چین و هم در چین ایالات متحدهاو نگران است، هنوز هم عده ای برای روابط دوجانبه باثبات تلاش می کنند، اما آنها در اقلیت هستند.

لزوم مدیریت بحران

یک جنگ سرد جدید با جنگ اول متفاوت است. آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی تجارت کمی با یکدیگر داشتند. در مقابل، تجارت دو طرفه بین چین و آمریکا حدود 2 میلیارد دلار در روز است. در مقابل، تجارت راهی برای درک متقابل نیست. برای یک چیز، سیاستمداران آمریکایی نسبت به سرمایه گذاری چین در بخش هایی از فناوری پیشرفته گرفته تا زمین های کشاورزی محتاط تر شده اند. در سال 2020 شرکت های چینی تنها 120000 کارگر در آمریکا استخدام کردند که کاهش شدیدی را نشان می دهد. روسای حزب کمونیست سوء ظن آمریکا را “هیستری ضد چینی” می نامند. اگر آقای شی می‌خواهد از برخوردهای خطرناک اجتناب کند، باید به درخواست‌های آقای بایدن برای رابطه با نرده‌های محافظ پاسخ دهد. ■

از Chaguan، ستون نویس ما در چین بیشتر بخوانید:
چرا ولادیمیر پوتین در چین منحوس نیست (2 فوریه)
آنچه یک سریال درام جدید درباره چین نشان می دهد (26 ژانویه)
سوار شدن بر قطار آهسته در چین (19 ژانویه)

مشترکین می توانند در درام تاور، خبرنامه هفتگی جدید ما ثبت نام کنند تا بفهمند جهان از چین چه می سازد—و چین از جهان چه می سازد.