دECADES هزینه کرد دم کردن چای در روستاهای سیچوان لی Qiang را دیدگاه قاطعانه در مورد آنچه که باعث می شود معتبر چاگوان، یا چایخانه چینی. اگر سن و زیبایی تنها آزمایش بود ، مغازه او ، چایخانه قدیمی در پنگژن ، به راحتی عبور می کرد. مکانی برای نوشیدن چای برای بیش از یک قرن ، ساختمانی با سقف خاکستری و قاب های چوبی به دوران سلسله مینگ برمی گردد ، زمانی که معبدی برای گوانین ، یک جاودان بودایی بود. شعارهای مائوئیستی که بر روی دیوارها نقش بسته است ، با شخصیت های قرمز کمرنگ ، تاریخ پنگ ژن را به عنوان یک کمون مردمی منعکس می کند. ساعاتی قبل از طلوع فضا هوا با دود تنباکو و دود اجاق گازهای زغال سنگ غلیظ شده است ، زیرا اولین مشتری ها ساعت سه و نیم صبح برای “چای زودرس” می رسند. همراهی انسان یک چایخانه می سازد ، می گوید: لی ، که سالن را از یک شرکت جمعی در سال 1995 اجاره کرده است. تنها زمانی که مشتریان با یک قاشق چای خانه مانند خانه رفتار می کنند ، چاگوان، او اعلام می کند. تا آن زمان ، به قضاوت پژمرده آقای لی ، صرفاً “فروش چای به رهگذران” است.

خبرنگار شما این هفته به منظور برگزاری صدمین ستون Chaguan ، از پنگژن بازدید کرد ، نامی که به چایخانه های چین و تاریخ آنها به عنوان مکان های تبادل ایده احترام می گذارد. تأسیس آقای لی جریان محلی را به خود جلب می کند. بسیاری از آنها پیرمردهایی با کت و کلاه های پنبه ای آبی رنگ کشاورزان هستند که روی صندلی های تند یا سیگار در صندلی های محکم بامبو می کشند. آن دسته از مشتریان فتوژنیک ، شهرنشینان چینی را که دوربین های گران قیمت حمل می کنند و به دنبال تصاویری از زندگی روستایی یا سلفی برای جابجایی در شبکه های اجتماعی هستند ، فریب می دهند. چنین مشتری متنوعی ، چایخانه آقای لی را به مکانی مناسب برای آزمایش تبدیل کرده است: یک بررسی غیر علمی از چگونگی تفکر چینی ها. غیرمستقیم و ناعادلانه بودن پرسیدن مستقیم از شهروندان چینی ، در ملا public عام ، در مورد حاکمیت حزب کمونیست ، این ستون نویس ساعاتی خوش (و اگر زود رنج آور باشد) ساعاتی را از مردم پرسید و از دو س questionsال که معمولاً برای ارزیابی روحیه در کشورهای مختلف استفاده می شود ، از مردم پرسید. اولین مورد مربوط به شرایط اقتصادی خود سوژه است. مورد دوم در مورد اینکه آیا احتمالاً نسل های آینده وضع بهتری نسبت به والدین خود دارند یا خیر.

این تمرین پاسخ های کاملاً شگفت انگیزی ایجاد کرد. علی رغم اختلاف سن و تحصیلات گسترده ، مراجعین در چایخانه قدیمی پس از دهه ها رشد و پیشرفت ، نسبت به کل چین خوش بین هستند. با این حال بسیاری از آنها زندگی مدرن را پرتنش توصیف می کنند ، خانواده های زیادی که فرصت های کمی برای دستیابی به تحصیلات خوب ، شغل خوب و راه های دیگر موفقیت را دنبال می کنند.

جیانگ هویون ، یک بیوه 82 ساله ، هر روز از ساعت چهار در یک صندلی بزرگ پنجره می نشیند. خانم ژیانگ با موهای زائد و سیگار کشیدن در زنجیره ای ، در سال 1957 در زمان کمبود و گرسنگی ازدواج کرد. جشن عروسی وی شامل فرنی هویج بود ، اما تنها پس از آنکه با اشک ریش از رهبر تیپ تولیدی خود درخواست کرد تا از سبزیجات خود استفاده کند. هیچکدام از چهار فرزندش دوره متوسطه اول را به پایان نرسانید. پسر بزرگ او در سال اول دبستان پس از اینکه به ناحق به خرابکاری متهم شد ، تحصیل را رها کرد. خانم جیانگ به یاد می آورد که او با “جمع آوری گله های سگ و مرغ گلی” درآمد کسب کرده است. وی یادآوری می کند که در دهه 1950 افراد سختگیرانه به عنوان “سرمایه دار” به کسی که دارای تجارت جانبی است حمله کردند. در طول انقلاب فرهنگی ، از سال 1966 تا 1976 ، گارد سرخ مجسمه های بودایی را در چایخانه معبد پنگ ژن خرد کردند و “هیچ کس جرات جلوگیری از آنها را نداشت”.

جای تعجب نیست که او فکر می کند زندگی امروز خیلی بهتر شده است. وی به عنوان یک مستمری بگیر روستایی ، بیمه اجتماعی و پیری بیش از 2000 یوان (300 دلار) در ماه دریافت می کند. نوه های او ، پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه ، این روزها مانند بسیاری از جوانان در حرکت رو به رشد هستند. یک ربع قرن پیش فقط یک در بیست چینی در دانشگاه تحصیل می کرد. امروزه نیمی از جوانان چینی در سن لیسانس در آموزش عالی هستند. خانم ژیانگ دیگر با ترس از گرسنگی یا خشونت سیاسی زندگی نمی کند. هنوز ، برخی از اشکال کمبود مواردی را شامل می شود که دشوارتر است ، مانند دسترسی برابر به فرصت ها. مانند بسیاری از خانواده های پنگژن ، خانواده خانم ژیانگ از ثبت نام خانوار روستایی برخوردار هستند هوکو. در نتیجه ، نوه های او شهروندان درجه دو هستند ، می توانند در شهرهای بزرگ زندگی و کار کنند اما بسیاری از خدمات عمومی را در آنجا انکار کردند. قابل ذکر است که آنها برای اعزام نوه های خانم ژیانگ به دبیرستان باید سالانه 30،000 یوان هزینه پیدا کنند. “اگر از دیگران پول قرض نمی گرفتیم ، چطور می توانستیم از پس آن برآییم؟” او می پرسد. خانم جیانگ تأکید می کند: “اکنون زندگی خوبی داریم.” اما او می افزاید: “جوانان با فشارهای زیادی روبرو هستند.”

در چین پولدار شدن باشکوه است ، اما زندگی روزمره یک شعار است

مرد میانسالی قبل از کار با نوشیدن چای فقط نام خانوادگی خود را هوانگ می دهد. او با تمجید از چین مدرن ، اعلام كرد كه “هر نسلی بهتر از نسل قبل عمل می كند.” با این حال زندگی خود آقای هوانگ همچنان در خطر است. اکنون 59 ساله است و صندوق بازنشستگی ندارد. بنابراین او 1000 یوان از حقوق ماهانه خود به عنوان نظافتچی در یک کارخانه پس انداز می کند که بسته به اضافه کار از 2000 تا 4000 یوان متغیر است. او در حالی که covid-19 کارخانه خود را برای نزدیک به سه ماه تعطیل کرد ، دستمزد خود را پرداخت نکرد و وحشت نگرانی در مورد تمام شدن پس اندازهایش قبل از شروع کار را فراموش نکرد. امیدهای او به این امکان بستگی دارد که نوه پنج ساله اش بتواند روزی یک کار خوب را بدست آورد ، اگرچه او نگران هزینه های مدرسه است. خوردن چای زودرس یکی از معدود افراط های او است. دخترش بیش از حد مشغول کار برای بازدید از چایخانه ها است ، آه می کشد.

به نظر می رسد که دو زن 20 ساله در حال عکاسی از نوشیدن کنندگان چای در مقطع کارشناسی از دانشگاه رسانه و ارتباطات سیچوان ، با یک وظیفه کلاسی هستند. یکی می گوید: “قطعاً فشار زیادی روی جوانان وجود دارد.” او دوره کارآموزی دارد اما پس از فارغ التحصیلی شغلی در صف نیست. خاطرات كودكانه و بدون عارضه مادرش – “سرقت موز در حومه شهر” – او را تقریباً حسود می كند. هنوز دانش آموزان اطمینان دارند که امروز زندگی بهتر است ، اگرچه اعتماد به نفس کافی را ندارند تا نام خود را به یک خبرنگار خارجی بپرسند که س askingالات تقریباً سیاسی بپرسد.

آقای لی ، 55 ساله ، پیشنهاد می کند که برخی از افراد با قرار دادن چشم اندازهای بیش از حد برای خود فشار ایجاد کنند. منوی او که یکی از علاقه مندان به زندگی ساده است ، شامل یک مورد است: چای یاسمن از Ya’an ، در دامنه های فلات تبت. او برای محلی های دیگر یک یوان برای شارژ مجدد نامحدود و بقیه ده یوان هزینه می گیرد. او می گوید: “شما کمی گپ می زنید ، هر روز مقداری چای می نوشید ، این خوشبختی است.” لذت های ناخواسته پنگژن برای همه مناسب نیست ، زیرا چین مدرن مکانی ناآرام و وحشیانه نابرابر است. با این حال چای عالی است. ■

این مقاله در بخش چاپ چین با عنوان “چای قبل از طلوع” منتشر شد