آساعت ناهار روشن در تاریخ 14 مه ، یک گروه چت برای معلمان تاریخ هنگ کنگ با بازبینی در آزمون امتحانات ترک تحصیل در این سال سر و صدا کرد. لحن آنها بسیار خوب بود ، و هیچ شگفتی در مقاله تاریخ مشاهده نکرد. این شامل س 2ال 2 (ج) بود که مانند سالهای گذشته از اسناد تاریخی استفاده می کرد تا دانشجویان را به بررسی هر دو طرف یک س controversال بحث برانگیز برسانند. در خلاصه مقاله امسال ، چگونگی نگاه اصلاح طلبان اوایل قرن بیستم در چین به ژاپن به عنوان الگویی برای مدرنیزاسیون بررسی شده است و در واقع در هزاران دانشکده ژاپن حضور داشتند. دانش آموزان هنگ کنگی آن دوره را به طور مختصر مطالعه می کنند و زمان بیشتری را صرف سالهایی می کنند که ناسیونالیسم ژاپنی منجر به امپریالیسم خشن شد ، از جمله اشغال وحشیانه ژاپن در مناطق مختلف چین در دهه های 1930 و 1940. این مقاله از نامزدها خواست تا این بیانیه را بسنجند: “ژاپن در دوره 45 تا 1900 بیش از آسیب به چین آسیب رساند”. معلمان یک تمرین آشنا را مشاهده کردند: دعوت برای ارائه یک دیدگاه متعارف – که در تعادل ژاپن رنج وحشتناکی را متحمل می شود – در حالی که چند استدلال متقابل را بررسی می کردند. در گروه چت شخصی اظهار داشت: “این س questionsالات بسیار شبیه سالهای گذشته است.” سپس آسمان به درون افتاد.

طی دو روز آینده این س byال توسط اتحادیه معلمان وفادار به نهاد حاکم هنگ کنگ (و به تعبیر دیگر ، به رهبران حزب کمونیست در پکن) غیر میهن پرستانه خوانده شد. توسط مقامات در سرزمین اصلی چین تقبیح شد و توسط دفتر آموزش هنگ کنگ رد شد. دفتر گفت ، با طرح این سوال ، دانش آموزان منجر به نتیجه گیری مغرضانه ای می شود که “احساسات و عزت مردم چین را به شدت آسیب می رساند”. این زبان مستقیماً از کتابهای راهنمای تبلیغاتی سرزمین اصلی است ، اگرچه دفتر وزارت آموزش و پرورش قلمرویی است که پس از بازگشت به چین در سال 1997 ، با شعار “یک کشور ، دو سیستم” از آزادی قابل توجهی برخوردار بود.

کوین یونگ یون هانگ ، وزیر آموزش هنگ کنگ ، خواستار انصراف این س questionال از امتحان ، بدون علامت شد. ژاپن فقط به چین آسیب رساند ، آقای یونگ رعد کرد. “جای بحث نیست”. آژانس خبری دولتی چین ، شین هوا ، اعلام کرد که اگر این س downال برطرف نشود ، “خشم همه پسران و دختران چینی” خاموش نخواهد شد.

این عبارات عصبانیت به اندازه کافی شوم هستند. اما کانون عصبانیت موسسه هنوز نگران کننده تر است. مقامات و سیاستمداران حامی دولت در هنگ کنگ اصالت متون نقل شده در س 2ال 2 (پ) را انکار نمی کنند. هیچ فریادی از “تاریخ جعلی” هوا را پر نمی کند. همچنین کسی ادعا نمی کند که دانشجویان محلی از رنج سرزمین اصلی چین در اشغال ژاپن بی اطلاع هستند. در واقع ، همه شواهد به روش دیگری نشان می دهند. مطالعه ای که توسط ادوارد ویکرز از دانشگاه کیوشو در ژاپن انجام شد ، کتاب های مدرسه هنگ کنگ را از قبل و بعد از پایان حکومت انگلیس مقایسه کرد. در حال حاضر ، ناشران بی سر و صدا به درخواست های القای ارزش های میهنی پاسخ داده اند. کتابهای درسی پس از تحویل بخشهایی را در مورد نظامی گری ژاپن گسترش داده و عکسهای بیشتری از وقایع بدنام مانند قتل عام غیرنظامیان در نانجینگ در سال 1937 در ژاپن به آنها افزوده است. نسخه های اخیر یک کتاب درسی مشهور تمرینی را ترغیب می کند که دانش آموزان را به یادآوری اشغال هنگ کنگ در زمان جنگ توسط ژاپن ترغیب می کند و تمرین یادآوری وحشت در سرزمین اصلی را اضافه کرد.

درعوض ، شکایت از انواع طرفداران استقرار ساده تر است. آنها می گویند که برای سوال 2 (ج) درخواست مزه کردن ، هنگامی که جوانان باید در برابر آنچه آقای یونگ “درک مشترک ملت از تاریخ” می نامد ، سر تعظیم فرود آورند ، مضر است. چنین حملاتی به یک امتحان واحد ، حمله گسترده تری به سیستم آموزشی هنگ کنگ و تأکید آن بر تفکر انتقادی را پوشش می دهد. تصادفی نیست که وفاداران دولت فقط چند روز پس از آنکه مدیر اجرایی منطقه ، کری لام ، اعلام کرد که بدون مقررات سختگیرانه ، مدارس و کالج های هنگ کنگ به “مرغداری بدون در” شباهت دارند ، به سوال 2 (c) عقب نشینی کردند و جوانان را بدون محافظت از نفوذی های خارجی و ایده های غلط. خانم لام نسبت به آنچه مربیان در هنگ کنگ “مطالعات لیبرال” می خوانند ، یعنی دروس دبیرستان ، ارتقا thinking تفکر انتقادی و آگاهی مدنی ، بی احترامی ویژه ای کرد. نخبگان حاکم در این سرزمین ، مطالعات لیبرالی را مسئول دامن زدن به اعتراضات دانشجویان در سال گذشته می دانند. همان نخبگان ، از ترس اینکه یادگیری روتین پویایی قلمرو را از بین می برد ، از معرفی موضوع در سال 2009 حمایت کرده بودند.

یادگیری اطاعت کردن

لئونگ چون یینگ ، یکی از پیشینیان خانم لام ، اعلام کرد که اکنون وب سایتی برای اخبار منتخب دولت ، گزارش هایی را درباره معلمانی که افکار خطرناک را منتشر می کنند ، پاداش می دهد. یک معلم تاریخ حال ناامنی در حال رشد را توصیف می کند. “از زمان آموزش معلم به من گفته شده است كه تفكر انتقادي را ارتقا دهم. و اکنون دبیر آموزش و پرورش به من گفت که برخی موارد قابل بحث نیستند. ” او پیش بینی می کند آوردن جوان به پاشنه یک مبارزه طولانی و ناخوشایند است. “حداقل ده سال طول خواهد کشید. آنها باید آنها را از دبستان یا مهد کودک تلقین کنند. “

Chaguan این هفته با چهار نوجوان صحبت کرد که مقاله تاریخچه را ایجاد کردند و باعث ایجاد همه هیاهوها شد. در حین مصاحبه گروهی با بزرگنمایی ، کابل های هدفون خود را با خستگی و شرمندگی پیچ و تاب می زنند ، دانش آموزان روشن کردند که وقتی وارد امتحان می شوند ، بررسی همه طرفهای یک س historicalال تاریخی را بیشتر به عنوان مرحله ای برای کسب نمره کامل می دانند. با این حال اکنون که دیگران سوال 2 (c) را سیاسی کرده اند ، آنها به طور اصولی آماده دفاع از تلاش برای تعادل هستند.

یکی از دانش آموزان گفت که وی در یک رشته تاریخ و احتمالاً در حرفه تدریس تأمل کرده است. اما با دیدن معلمان خودسانسانسوری ، فکر دوم را می کند. نوجوان دوم هشت سال پیش از سرزمین اصلی نقل مکان کرد. والدین وی از ترس اینکه مدارس هنگ کنگ در حال تبدیل شدن به محوطه پرورش معترضان هستند ، خواهر کوچک ترش را به مدرسه در سرزمین اصلی فرستادند. پسری با پدر و مادر طرفدار دولت خود ردیف هایی را به یاد آورد که مطالعات لیبرال را “شستشوی مغزی” رد می کنند. وی اظهار داشت که اگر جوانان توانایی تفکر مستقل را نداشته باشند ، جامعه را آزار می دهد. اما شاید او فکر کرد رهبران سیاسی جامعه ای می خواهند که اداره آن آسان تر باشد. این یک درس تلخ است که می توان از آزمون امتحانات مدرسه بیرون کشید. افسوس ، همه نشانه ها این است که جوانان هنگ کنگ درس های سخت تری را پیش رو دارند. ■

این مقاله در بخش چاپ چین با عنوان “شرایط بحرانی” چاپ شده است.