تیاینجا هستند دو طبقه مشتری در میخانه در شهر لو. علما در داخل نشسته‌اند و در لباس‌های بلندی که وضعیت فکری آنها را نشان می‌دهد، شراب می‌نوشند. کارگران، با لباس های کوتاه، مشروب ارزان تری را بیرون می نوشند. فقط یک مشتری ردای بلندی می پوشد و بیرون می ایستد: کنگ ییجی، یک محقق بدبخت که به گدا تبدیل شده است. او توسط سایر مشتریان به دلیل فقیر بودن و در عین حال چسبیدن به تصویر دانشمند خود مورد تمسخر قرار می گیرد. آنها به نحوه خواندن شعر کلاسیک او تمسخر می کنند و سعی می کند به کودکان نحوه نوشتن حروف چینی مبهم را بیاموزد. دور از میخانه، کنگ دزدی می کند و به عنوان مجازات مورد ضرب و شتم قرار می گیرد. با این حال او هنوز به سمت نوار می خزد – که منجر به تمسخر بیشتر می شود. هنگامی که او ناپدید می شود او مرده فرض می شود.
داستان کنگ ییجی در سال 1918 توسط لو ژون، طنزپرداز مشهور چینی نوشته شد (تصویر بالا). اما امروز توسط جوان چینی که به کنگ مربوط می شود، استناد می شود. پیش بینی می شود که 11.6 میلیون نفر از آنها امسال از دانشگاه فارغ التحصیل شوند. بسیاری از آنها نمی توانند کار پیدا کنند. نرخ بیکاری افراد 16 تا 24 ساله در شهرها نزدیک به 20 درصد است. این CIER شاخص، معیار رقابت بازار کار تولید شده توسط دانشگاه رنمین در پکن، شکاف بزرگی را بین تعداد فارغ‌التحصیلان دانشگاهی و تعداد مشاغل موجود نشان می‌دهد (نمودار را ببینید). عبارت «خارج از مدرسه به معنای بیکار بودن است» امروزه معمولاً به صورت آنلاین دیده می شود، همانطور که میم های مربوط به کنگ ییجی نیز دیده می شود.
این باعث آزار مقامات شده است، زیرا معتقدند جوانان امروز باید از داستان لو ژون درس متفاوتی بیاموزند. کنگ ییجی می‌توانست با کار سخت وضعیت خود را بهبود ببخشد، اما او آنقدر پرمدعا بود که نتوانست از جایگاه فکری خود خارج شود. دوربین مدار بسته، تلویزیون دولتی چین مفهوم آن این است که کنگ مقصر رنج خودش بود—همانطور که جوانان امروزی که مدارک تحصیلی شان، مانند ردای کونگ، آنها را برای انجام کارهای کم مهارت بیش از حد متکبر و تنبل کرده است.
دولت و حامیان آن، جوانانی را که آنها را ضد کنگ می دانند، تمجید می کنند. اتحادیه جوانان کمونیست اخیراً یک زن جوان از استان جیانگ سو به نام وی کیائو را برجسته کرده است. خانم وی توسط شی جین پینگ، رهبر چین، به دلیل مهاجرت به روستاها و تبدیل شدن به یک “کشاورز جدید” مورد ستایش قرار گرفت. سازمان لیگ گفت: جوانان باید بیاموزند که “شلوارشان را بالا بزنند و وارد میدان شوند”. به طور مشابه، رسانه های دولتی یک جوان فارغ التحصیل دانشگاه به نام خانم هوانگ را معرفی کردند که از جمع آوری زباله برای بازیافت در استان هنان امرار معاش می کند. خانم هوانگ در این ویدئو می گوید: مشاغل اداری کسل کننده هستند. ما نباید در بند مدارک تحصیلی خود باشیم.»
کاربران چینی این گزارش ها را به سخره گرفته اند. چرا همه ما از رفتن به مدرسه دست نمی کشیم، پیچ ها را در کارخانه ها نمی چرخانیم و 15 سال تلاش خود را حفظ نمی کنیم؟ یکی از کاربران Weibo پرسید. «پدر و مادرم زندگی خود را صرف کار در کارخانه ها و پس انداز کردن پول کردند تا این لباس محقق را به من بدهند. چگونه می توانم آن را برداریم؟» دیگری پرسید. یک وبلاگ نویس جوان به تمسخر گرفت که چگونه دولت انتظار مثبت بی پایان از جوانان دارد. او در یک موزیک ویدئوی طعنه آمیز درباره “کنگ ییجی آفتابگیر” می خواند: “من به مدرسه رفتم تا به چین کمک کنم تا قیام کند، نه اینکه یک بچه تحویل دهنده باشم.” قبل از اینکه سانسور شود 3 میلیون بار مشاهده شد.
در یک فروم اخیر از یو هوآ، رمان نویس، نظرش را در مورد همه این موارد پرسیدند. آقای یو گفت که مشکل لباس محقق نیست، بلکه کمبود شغل است و افزود که او ناشری را می شناسد که بیش از 6000 درخواست برای شش فرصت دریافت کرده است. وی گفت: تنها راه حل این است که به دنبال رشد اقتصادی باشیم تا شغل بیشتری ایجاد شود. چین تولید ناخالص ملی در سه ماهه اول سریعتر از حد انتظار رشد کرد. اما بازار کار ضعیف برای فارغ التحصیلان – و یادداشت‌هایی درباره کنگ ییجی – احتمالاً برای مدتی ادامه خواهد داشت. ■
مشترکین می توانند در درام تاور، خبرنامه هفتگی جدید ما ثبت نام کنند تا بفهمند جهان از چین چه می سازد—و چین از جهان چه می سازد.
