نخست وزیر اسپانیا در انتخابات عمومی زودهنگام قمار می کند

پEDRO SÁNCHEZ او با بازگشت بیگانه نیست: او که در سال 2016 به عنوان رهبر حزب سوسیالیست خود اخراج شد، به کشور سفر کرد تا حمایت خود را جلب کند و سال بعد دوباره کنترل خود را به دست آورد. و او یک قمارباز تازه کار نیست. درخواست عدم اعتماد او به عنوان رهبر اپوزیسیون، در سال 2018، او را به عنوان یک نخست وزیر غافلگیرکننده منصوب کرد. او یک جنگجوی سیاسی بد هم نیست: پس از انتخابات در سال 2019، او یک دولت اقلیت ناجور را با پودموس چپ رادیکال که از آن زمان تا به حال در کنار هم هستند، گرد هم آورد.

همه این ویژگی ها اکنون در حالی که آقای سانچز یک قمار دیگر انجام می دهد، به نمایش گذاشته شده است. او در 29 مه، پس از اینکه حزبش یک روز پیش از آن در انتخابات منطقه ای و شهرداری شکستی وحشیانه متحمل شد، انتخابات زودهنگام را برای 23 ژوئیه اعلام کرد. حزب محافظه کار اپوزیسیون خلق (PP) نه تنها در مناطق والنسیا (یک سنگر سابق که از دست داده بود) و آراگون (هدف سخت تر) پیروز شد. حتی در منطقه جنوب غربی اکسترمادورا، که تقریباً از زمان احیای دموکراسی در اسپانیا در سال 1978 پس از مرگ فرانسیسکو فرانکو، تقریباً به طور مداوم در اختیار سوسیالیست ها بود، پیروز شد. سایر مناطق و شهرهای نمادین نیز از چپ به راست می چرخیدند.

آلبرتو نونیز فیجو، PPرهبر، در لحن و سیاست، مسیر اعتدال را دنبال کرده است و از مرگ نهایی سیودادانوس، یک حزب راست میانه لیبرال که پس از تصمیم خود در سال 2019 مبنی بر عدم حضور در دولت به مارپیچ مرگ وارد شد، سود برد. آقای سانچز را PP به نظر می رسد همه رای دهندگان خود را جذب کرده است و دستاوردهای بزرگ آن را توضیح می دهد.

حالا دو حزب بزرگ باید به جناحین خود نگاه کنند. در سمت محافظه‌کار، حزب راست‌گرای واکس است که در آخرین چرخه انتخاباتی ظهور کرد. را PP برای حکومت در بیشتر مناطقی که به تازگی برنده شده است، به حمایت آن نیاز دارد. Vox، نه محتوای صرفا برای حمایت PP دولت‌های اقلیت، می‌خواهد به اداره‌های منطقه‌ای بپیوندد (همانطور که قبلاً در یکی، کاستیا و لئون انجام داده است). آقای فیجو به آقای سانچز پیشنهاد داده است که بر اساس آن هر حزبی که برنده هر منطقه باشد، باید اجازه داشته باشد حتی بدون اکثریت، به منظور بسته شدن احزاب افراطی، حکومت کند. اما به نظر می‌رسد که آقای سانچز ترجیح می‌دهد PP را مجبور به حکومت با Vox کند و از این رو انتخابات ژوئیه را به عنوان یک رفراندوم برای ظهور جناح راست ترسیم کند.

اما آقای سانچز مشکلات خاص خودش را دارد. شریک ائتلافی او، پودموس، مورد ضرب و شتم قرار گرفت. اکنون احزاب چپ سوسیالیست باید خود را به سرعت سازماندهی کنند. یولاندا دیاز، وزیر کار اسپانیا و معاون نخست وزیر، در گذشته با پودموس متحد شده بود، اما اکنون تشکیلات جدیدی به نام سومار را رهبری می کند. او سیاست‌های اقتصادی پوپولیستی (و اغلب مردمی) را پیش برد، در حالی که پودموس پرچم خود را به مسائل هویتی-سیاسی میخکوب کرد. و اصلاح ناموفق قانون تجاوز جنسی، حزب را برای بیشتر یک سال تحت فشار قرار داده است. سومار و پودموس هنوز تصمیم نگرفته‌اند که دوباره ترکیب شوند. سیستم انتخاباتی اسپانیا احزاب کوچک را مجازات می کند. اگر آنها جداگانه اجرا شوند، هر دو آسیب خواهند دید.

پس از انتخابات آخر هفته، شتاب با جناح راست است. آقای سانچز فرصت کمی برای کشف استعداد دیگری دارد: ژنرالی که استراتژی خود را در حالی که مشغول جنگیدن است بازنویسی می کند. او فقط هشت هفته به خود فرصت داده تا این کار را انجام دهد.