آرئیس جمهور منتخب مریکا، جو بایدن ، می گوید چین “بزرگترین رقیب” کشورش است. با این وجود تمرکز چین در محاسبات کارشناسان سیاست خارجی در واشنگتن و سراسر غرب به سختی با علاقه نشان داده شده به دانشگاه مطابقت ندارد. علی رغم تلاش های چین برای ترویج علاقه به این زبان – و افزایش توجه به آن در مدارس غربی چند سال پیش – اشتیاق به تحصیل در چین در سطح دانشگاه همچنان ناچیز است. ترس از چین و محدودیت های اعمال شده توسط آن تا حدی مقصر است.
در بریتانیا از سال 2017 هر ساله تعداد افرادی که در دانشگاه چین تحصیل می کنند کاهش می یابد. بر اساس کمیته دانشگاه دانشگاه های چین در لندن ، که باعث پیشرفت مطالعات چین در انگلیس می شود ، سال گذشته با 90 کاهش به 1434 نفر. در استرالیا ، نظرسنجی سال گذشته از 16 دانشگاهی که در مطالعات چین شرکت داشتند ، روند مشابهی را نشان می دهد. یکی از محققان گفت که در پنج سال گذشته تعداد استرالیایی هایی که در دانشگاه مباحث مربوط به چین یا چین را می خوانند “به وضوح کاهش یافته است”. دیگری با ابراز تاسف از “فروکش تدریجی” تخصص چین در استرالیا.
در دانشگاه های آمریكا ، ثبت نام در برنامه های چینی زبان در سال 2013 به 60 هزار نفر رسید. سه سال بعد ، با یك تحقیق پیگیری ، مشخص شد كه بیش از 8000 نفر كاهش یافته اند. دانشجویانی که علاقه علمی جدی به چین دارند معمولاً وقت خود را در دانشگاه در آنجا می گذرانند. در سالهای 2011-12 تقریباً 15000 آمریکایی این کار را انجام دادند. تا 19-19-2018 تعداد کل آمریکایی هایی که در خارج از کشور تحصیل می کنند 20 درصد افزایش یافته است. اما در چین ، علیرغم تلاش باراک اوباما ، در زمان ریاست جمهوری ، برای تشویق دانشجویان آمریکایی بیشتر به آنجا ، صفوف آنها به همان نسبت کاهش یافته بود. این امر برای ساخت تخصص در کشوری که برای منافع آمریکا بسیار مهم است خوب نیست.
دلایل مختلفی دارد که دانش آموزان در غرب در مورد تمرکز توجه به چین ولرم هستند. اولی یکی از مواردی است که همیشه این رشته آکادمیک را آزار داده است – مانعی بزرگ برای ورود به زبان بسیار متفاوت از زبان های غربی ، که برای به دست آوردن سواد ابتدایی نیاز به حفظ صدها شخصیت دارد. کسانی که در مدرسه چینی می خوانند ، فقط به اندازه کافی یاد می گیرند تا تسلط بر زبان را به چالش بکشند.
یک مشکل مرتبط این است که بسیاری از افراد بومی زبان ماندارین با تسلط کامل به زبان انگلیسی از دانشگاه های چین و غرب فارغ التحصیل می شوند. در مشاغل غربی ممکن است در سالهای اخیر فرصتهای کاری که به فرماندهی زبان ماندارین احتیاج دارند افزایش یافته است ، اما رقابت برای چنین مشاغلی نیز افزایش یافته است. افرادی که در چین بزرگ شده اند غالباً نه تنها با زبان بلکه با توانایی باز کردن درهای چین برای کارفرمایان خود از مزیتی برخوردار هستند.
اخیراً ، فضای سیاسی سرکوب گرایانه چین به یک عامل بازدارنده قدرتمند برای کسانی که موضوع را می اندازند تبدیل شده است. سال گذشته کینگ کالج لندن سعی در ایجاد مدرک کارشناسی در زبان چینی داشت ، اما این طرح را رها کرد. دانشکده دریافت که تقاضا برای دریافت مدرک موجود در زبان ژاپنی بسیار بیشتر است. کری براون ، استاد مطالعات چین در کالج می گوید: “مردم از نظر فرهنگی بیشتر جذب ژاپن می شوند – آنها مانگا ، انیمه و بازی های آنلاین را دوست دارند.” قدرت نرم چین ضعیف تر است. دانشگاهیان می گویند که سانسور آن بر اینترنت و سایر رسانه ها و هوای آلوده شهرهای آن دانشجویان را به تعویق انداخت.
پس از آنکه فیل انتویستل ، یک دانشگاه سابق انگلیسی ، تحصیلات خود را به پایان رساند پساعتد در سال 2015 ، وی برای تدریس دوره روابط بین چین و اروپا به استخدام دانشگاهی در ایرلند درآمد. وی دریافت که بسیاری از همکاران با تخصص های غیرچینی از علاقه او به این مکان وحشت زده شده اند. “آنها پرسیدند ،” چرا شما می خواهید این رژیم واقعا افتضاح را مطالعه کنید؟ ما نمی خواهیم کاری با چین داشته باشیم – ببینید چه اتفاقی در آنجا می افتد. “” فعلاً امید خود را برای ادامه کار با ارزش در مورد چین از دست داده است “با توجه به آنچه در حال انجام است” ، آقای Entwistle اکنون به عنوان شکارچی سر
برای کسانی که به آن پایبند هستند ، تحصیل در چین سخت تر می شود. مینکسین پی از کالج Claremont McKenna در کالیفرنیا آن را “سخت ترین کار از زمان پایان مائوئیست” می داند. روزهای نسبتاً باز اواخر دهه 1990 و 2000 گذشته است. پس از آنکه شی جین پینگ به عنوان رهبر چین در سال 2012 به قدرت رسید ، این کشور شروع به اعمال محدودیت ها برای کار در آنجا توسط دانشگاهیان غربی کرد. دسترسی به بایگانی ها و پایگاه های داده در چین دشوارتر شد. ترتیب ویزا و مصاحبه دشوارتر است.
در سال 2018 ، یک نظرسنجی از دانشمندان علوم چین در چندین کشور غربی و همچنین هنگ کنگ نشان داد که در دهه گذشته ، از یک سوم آنها یا ورود به چین یا اجازه استفاده از بایگانی های آن محروم شده است. تقریباً یک دهم گفت که آنها را “به چای برده اند” – این یک حسن تعبیر رایج است که برای اخطار مقامات چینی احضار شده است. بسیاری از دانشگاهیان به آنها می گویند پساعتد به گفته ژان پیر کابستان از دانشگاه باپتیست هنگ کنگ ، دانشجویان می گویند که به دلیل خطرات یا دشواری انجام تحقیقات در چین ، ممکن است بهتر باشد که به رشته دیگری بروند.
برخی از محققان اکنون به دلیل خطر بازداشت در چین از چین دور هستند. ترس آنها با دستگیری دو کانادایی در سال 2018 افزایش یافته است – مایکل کوویگ ، تحلیلگر سیاسی و مایکل اسپاور ، یک تاجر. بسیاری از ناظران غربی از بازداشت مداوم این دو نفر به عنوان نشانه تمایل فزاینده چین برای استفاده از اتهامات ضعیف امنیت ملی علیه بیگانگان از کشورهایی که با آنها درگیر است تعبیر شده اند. دانشگاهیان متخصص در زمینه های حساس مانند سیاست به خصوص احتیاط می کنند. ایواتانی نوبو ، مورخ چین مدرن در دانشگاه هوکایدو ، سال گذشته بیش از دو ماه به ظن جاسوسی در زندان بود. به گفته رسانه های ژاپنی وی به خرید کتابهایی در چین مربوط به وقایع تاریخی قبل از تسخیر کمونیست در سال 1949 متهم شد.
این خطرات برای دانشگاهیان متولد چین که سهم فزاینده ای از کارکنان بخش های مطالعات چین در غرب را تشکیل می دهند ، حتی بیشتر است. پلیس چین اغلب فارغ از هرگونه تابعیت خارجی که گرفته اند ، با مهاجران به عنوان شهروندان چینی رفتار می کند. این می تواند به معنای برخورد شدیدتر در صورت دستگیری باشد. آنها حتی در امنیت دانشگاههای خود در خارج از کشور ، معمولاً در مورد موضوعاتی که چین آنها را حساس می داند ، سکوت می کنند ، زیرا بیم آن دارند که مقامات چینی اقوام خود را در چین مورد آزار و اذیت قرار دهند یا سفر آنها را به آنجا ممنوع کنند.
برای دولت ها و شرکت های غربی ، کنار آمدن با چین یک نگرانی فوری است. برای پاسخگویی خردمندانه ، آنها باید درک کنند که چه چیزی چین را تیک می زند. اگر سینولوژیست ها برای راهنمایی آنها کافی نباشد ، مطمئناً مرتکب اشتباه می شوند. ■
این مقاله در بخش چاپ چین با عنوان “موانع سینولوژی” منتشر شده است
