منn 1963 مائو تسه تونگ کمپینی به نام “چهار پاکسازی” راه اندازی کرد، تلاشی برای خلاص کردن سیاست، اقتصاد، سازمان ها و ایدئولوژی چین از عناصر ارتجاعی. مردم عادی تشویق می شدند تا هرکسی را که از نظر ایدئولوژیک مشکوک می دانستند نام ببرند و شرم کنند. به نظر می رسید مائو از شهر کوچک Fengqiao در شرق خوشحال است. حدود 900 نفر از 65000 ساکن آن توسط همسایگان خود در “تظاهرات اعتراضی” عمومی فراخوانده شدند. مائو گفت که “مدل Fengqiao” نشان داد که چگونه حزب می تواند مردم را برای حل مشکلات در سطح محلی استخدام کند. کارزار بزرگتر منجر به کشته شدن دهها هزار نفر شد و پیشروی وحشتناک انقلاب فرهنگی بود.
مرورگر شما پشتیبانی نمی کند
به نظر می رسد که شی جین پینگ، حاکم کنونی چین، سلیقه مائو برای بسیج توده ها برای پلیس کردن یکدیگر (اگر برای هرج و مرج و کشتار جمعی تلاش های قبلی نباشد) با مائو موافق است. آقای شی مدل Fengqiao را می ستاید که او آن را به عنوان راهی برای توانمندسازی مردم بازتعریف کرده است. او صحبت می کند کونفنگ کونژی، یا «پیشگیری توده ای و حکومت توده ای». در واقع او از مردم برای تکمیل سایر ابزارهای کنترل حزب کمونیست استفاده می کند. این یک بازوی با فناوری پایین یک دولت پلیسی با فناوری پیشرفته است. رواندا، یک حکومت خودکامه کوچک آفریقایی، چیزی مشابه دارد.
یکی از نمونه‌های رویکرد آقای شی، گسترش گشت‌های داوطلبانه متشکل از شهروندان عادی است که همسایگان خود را برای فعالیت مشکوک زیر نظر دارند. یکی دیگر از سیستم های حکمرانی به سبک شبکه ای است که محله ها را برای نظارت دقیق تر به بخش های کوچک تقسیم می کند. اخیراً یک “سیستم ده خانواری” جدید در چندین استان پدیدار شده است که آن بخش های شبکه را حتی دانه بندی تر کرده است.
بر اساس سیستم جدید، خانوارها در گروه های ده نفری سازماندهی می شوند و توسط یک رهبر، مانند یک سرباز کهنه کار یا کادر روستایی، مدیریت می شوند. در گزارشی رسمی از شهر نیجیانگ در استان سیچوان آمده است که رهبر باید از نظر سیاسی قابل اعتماد باشد. آنها خانه به خانه می روند، دستورات حزبی را منتقل می کنند و اطلاعاتی را جمع آوری می کنند تا زنجیره را تامین کنند. برای مثال، در بخشی از استان چینگهای، رهبران وظیفه درک «وضعیت ایدئولوژیک و اقدامات» عشایر تبتی منطقه را دارند. یکی از مقامات محلی حزب می گوید، آنها اطمینان می دهند که کار حزب “همه چیز را پوشش می دهد، بدون نقطه کور”.
حاکمان چینی سابقه طولانی در سازماندهی خانوارها به گروه های ده نفری به منظور افزایش کنترل خود دارند. قانون از شیشیا لیانزوو قدمت آن به سلسله کین برمی گردد که از سال 221 حکومت کردندقبل از میلاد مسیح تا حدود 207قبل از میلاد مسیح. این سازمان خواستار مجازات یک واحد ده خانواده به دلیل تخلفات هر یک از اعضای گروه شد. را بائوجیا سیستمی که در قرن یازدهم در زمان سلسله سونگ ایجاد شد، خانواده های چینی را در گروه های ده نفری برای نظارت و دفاع متقابل سازماندهی کرد.
اما تجسم امروزی این سیستم احتمالاً بیشتر از تجربیات سین کیانگ است، جایی که دولت سال‌ها را صرف آزار و اذیت اویغورها و دیگر اقلیت‌های قومی کرده است. در سال 2017 مقامات یک سیستم “دفاع مشترک” 10 خانوار را معرفی کردند که اعضای هر واحد را مجبور به برگزاری مانورهای ضد تروریسم با پلیس محلی می کرد. ساکنان و مغازه داران مجبور به خرید باتوم، سپر ضد شورش و سیستم های هشدار بودند که می توانستند توسط مقامات فعال شوند. وقتی زنگ خطر به صدا درآمد، مردم با کیت خود به بیرون می دویدند و یک “تروریست” خیالی را محاصره می کردند. یکی از ساکنان سابق به یاد می آورد که باید فریاد می زد: «دور مرد بد را احاطه کن، چوب هایت را بلند کن!»
کسانی که رعایت نکردند در خطر جریمه شدن یا بسته شدن مغازه هایشان بودند. بدتر از آن، ممکن است آنها را به اردوگاه های “بازآموزی” پرتاب کنند، جایی که صدها هزار نفر از مردم سین کیانگ بازداشت شده بودند. یکی از ساکنان می گوید که در میان خانواده ها مخبران تعیین شده بودند، اما هیچ کس نمی دانست آنها چه کسانی هستند. او می گوید: «این اعتماد بین مردم را از بین برد.
در جای دیگر چین، سیستم ده خانواری ممکن است خوش خیم تر به نظر برسد. در برخی مناطق گزارش شده است که به عنوان راهی برای نظارت بر سلامت عمومی در اوایل همه‌گیری ایجاد شد، سپس به دلیل اثربخشی آن در اعمال سیاست‌های حزب حفظ شد. اما گزارش‌های رسانه‌های دولتی حاکی از آن است که تمرین‌های امنیتی در بسیاری از مکان‌ها نیز بخشی از این سیستم هستند. آقای شی ممکن است آن را به عنوان ارائه قدرت بیشتر به مردم توصیف کند. هدف واقعی او کنترل است. ■
مشترکین می توانند در درام تاور، خبرنامه هفتگی جدید ما ثبت نام کنند تا بفهمند جهان از چین چه می سازد—و چین از جهان چه می سازد.
