آN گذرنامه اتحادیه اروپا یکی از مطلوب ترین اسناد روی کره زمین است. حامل آن می تواند در 27 کشور مختلف زندگی کند و کار کند ، همه آنها مرفه و مسالمت آمیز هستند. خیلی ها هم غذای عالی دارند. در قرعه کشی تابعیت ابتدایی ، کسانی که بلیط شرابی نشان خود را با عنوان “اتحادیه اروپا” آورده اند ، از برندگان خوش شانس هستند. گذاشتن برچسب قیمت این کار سخت است ، اما قبرس آن را مدیریت کرده است. 2.2 میلیون یورو (2.6 میلیون دلار) در جزیره و گذرنامه قبرس با تمام مزایا سرمایه گذاری کنید اتحادیه اروپا تابعیت می تواند از آن شما باشد. مالت برای هر کس که از سفر با کاغذهایی که درهای کمتری باز می کنند خسته شده است ، یک طرح مشابه (و با کمی بیش از 1 میلیون یورو ، نسبتاً ارزان تر) اجرا می کند.

همه فکر نمی کنند که این ایده خوبی است. در سخنرانی اخیر اورسولا فون در لاین ، رئیس کمیسیون اروپا ، از چنین “گذرنامه های طلایی” به عنوان یکی از لیست تهدیدهای حاکمیت قانون در اروپا ، در کنار نوبل قاضی نام برد. دلخوری او قابل درک است. از آنجا که هر کسی با اتحادیه اروپا گذرنامه می تواند به هر نقطه از بلوک منتقل شود ، سود سریع برای دولت قبرس می تواند برای بقیه کشورها مشکل ایجاد کند اتحادیه اروپا. قبرس از زمان راه اندازی آن در سال 2013 7 میلیارد یورو درآمد کسب کرده است که مبلغ آن یک چهارم سالانه جزیره است تولید ناخالص ملی. این گذرنامه به بسیاری از افراد ثروتمند اما ناپسند ، که اکنون آزادانه در آلمان یا فرانسه اقامت دارند ، فروخته شده است.

ممنوعیت فروش این چنینی محبوب خواهد بود. اما موضوع ساده ای نیست. تصمیم گیری در مورد اینکه چه کسی شهروند است یا نیست یک حق محترمانه است که با حسادت محافظت می شود اتحادیه اروپا ایالات عضو. همه اتحادیه اروپا کشورها به دلایلی فراتر از طبیعی بودن استاندارد کسانی که با محلی زندگی می کنند یا در کشور مورد نظر زندگی می کنند به اندازه کافی واجد شرایط ، گذرنامه صادر می کنند. بعضی از کشورها آنها را برای جلب رضایت دیاسپورها ، جبران اشتباهات تاریخی یا ایجاد رای دهندگان جدید به آنها تحویل می دهند. بودن اتحادیه اروپا شهروند ممکن است با حقوق مشترک آمده باشد. اما در مورد اینکه چه کسی باید مجاز باشد یکی شود اختلاف نظر فاحشی بین کشورهای عضو وجود دارد.

مقداری اتحادیه اروپا کشورها ، به ویژه آنهایی که دیاسپورا بزرگ دارند ، کریسمس مانند یک عمده فروش شراب کرم کبود را می خورند. ایرلند به هر شخصی که پدربزرگ و مادربزرگ ایرلندی است اجازه می دهد تابعیت ایرلند را ادعا کند. با توجه به اشتیاق ایرلندی ها به مهاجرت ، تعداد بی شماری از ایرلندی های بالقوه خارج از کشور باقی می ماند. فقط در انگلیس ، حدود 6 میلیون نفر واجد شرایط پاسپورت ایرلندی هستند. این حدود 20٪ بیشتر از زندگی در ایرلند است و به لطف Brexit ، بسیاری از افراد دلیل خوبی برای درخواست یک مورد دارند. ایتالیا حتی نسبت به دیاسپورای خود سخاوتمندتر است. هرکسی با یک پدر ایتالیایی مرد به پاسپورت ایتالیا شلیک کند. در امتداد خط مرزی ، حد بالایی وجود ندارد ، بنابراین حق به سال 1861 و ایجاد ایتالیا برمی گردد. (حقوق فرزندان زنان فقط از سال 1948 آغاز می شود.) بین سالهای 1998 و 2010 ، یک میلیون نفر از این طریق گذرنامه ایتالیایی دریافت کردند. طبق یک تخمین ، 60 میلیون شهروند بالقوه ایتالیایی در سراسر کره زمین کمین کرده اند. (با این حال ، بسیاری حتی در مکانهای ثروتمندتر مانند آمریکا ساکن شده اند و بعید است که برگردند.)

گذرنامه را می توان برای اهداف سیاسی داد. نخست وزیر مجارستان ، ویکتور اوربان ، در این زمینه حیله گری کرد. پس از جنگ جهانی اول ، مرزهای اروپای شرقی دوباره تغییر یافت ، مجارستانی قومی در کشورهای همسایه مانند صربستان و رومانی پراکنده شدند. دولت آقای اوربان در تلاش است 1 میلیون از آنها را طبیعی و مجاز کند ، قوانین شهروندی را کاهش داده است. بین سالهای 2011 و 2016 ، هر سال 180،000 مجارستانی جدید ایجاد می شود – بیش از تعداد شهروندان در فرانسه و آلمان ، به گفته یوسی هارپاز در “Citizenship 2.0” ، کتاب مربوط به دو ملیت. هرکسی که بتواند نسب خود را به قسمت راست امپراتوری اتریش-مجارستان بازگرداند و مایل به یادگیری زبان مجارستانی باشد – زبانی کاملاً دشوار – می تواند گذرنامه را ادعا کند. (به طور قابل پیش بینی ، مدارس زبان مجارستانی در سرتاسر صربستان ظاهر شده اند.) این استراتژی جواب داده است: وقتی این شهروندان جدید مجارستانی رأی می دهند ، با قاطعیت از آقای اوربان حمایت می کنند.

ارائه تابعیت به عنوان نوعی کفاره معمول است. اتریش ، که به طور معمول دو تابعیتی را محدود می کند ، اکنون به فرزندان یهودیانی که در طی دهه های 1930 و 1940 اخراج یا فرار کرده اند ، اجازه مطالبه گذرنامه را می دهد. یک حق مشابه را می توان در آلمان یافت ، جایی که در قانون اساسی این کشور گنجانده شده است. اسپانیا حتی فراتر هم می رود و اجازه می دهد فرزندان یهودیان سفاردی که در قرن پانزدهم اخراج شدند ، تابعیت اسپانیا را پس بگیرند. (فرزندان مسلمانان اخراج شده در همان دوره چنین شانسی ندارند.)

چند کشور مسیر مخالف را طی کرده و گذرنامه های خود را احتکار می کنند. در کنار اتریش ، هلند و آلمان هر دو قوانین سختگیرانه ای درباره شهروندان دو تابعیت از خارج از کشور دارند اتحادیه اروپا. در روزهایی که شهروندان به طور منظم برای قصابی همسایگان خود اجباری می شدند ، محدودیت های تابعیت مضاعف منطقی بود. اکنون آنها منسوخ به نظر می رسند و فقط برای ترک مهاجران – که ممکن است نخواهند ملیت خود را ترک کنند – به عنوان بیگانگان دائمی خدمت می کنند.

پس چه کسانی اتحادیه اروپا هستند؟

اگر گذرنامه ها از یک سو یا به عنوان یک کالا یا ابزار سیاسی ، یا یک تعهد مدنی مادام العمر از سوی دیگر دیده شوند ، تدوین قوانین مشترک برای توزیع آنها تقریباً غیرممکن است. اگرچه کشورهای عضو از انتقاد از مالت و قبرس خوشحال هستند ، اما آنها انتقاد از نحوه توزیع تابعیت را ارزیابی نمی کنند. برخی ممکن است از ایده محدود کردن تابعیت دوگانه جلوگیری کنند. دیگران ممکن است از اندازه نامشخص دیاسپورای ایرلندی و ایتالیایی که ممکن است به همین شکل باشند ناراحت باشند اتحادیه اروپا شهروندان اینکه کشورها به دنبال جبران هولوکاست هستند ، یک سوال کاملاً نامناسب است اتحادیه اروپا حاکم تعریف واضحی از واجد شرایط بودن برای اتحادیه اروپا گذرنامه مرحله بعدی آشکار برای هرگونه ممنوعیت فروش گذرنامه است. همچنین یک کابوس است.

رویکرد Al Capone برای این مورد کافی است اتحادیه اروپا برای سرکوب برنامه های فعلی که توسط مالت و قبرس اجرا می شود. بروکسل می تواند به جای جلوگیری از فروش کامل گذرنامه ، آنها را از طریق قانون پولشویی پیگیری کند و زندگی را برای تازه واردان طفره رفتن دشوار کند. اما یک کشور مصمم – و برخی از وکلای متبحر – می توانند تجارت پاسپورت طلایی را ادامه دهند. اعطای تابعیت یک قدرت عظیم است و بعید است کشورهای عضو آن را رها کنند. این بدان معناست که آنها احتمالاً باید تحمل کنند که همسایگانشان گذرنامه به پلوتوکراتها بفروشند. ■

این مقاله در بخش چاپ اروپا با عنوان “حق فروش گذرنامه” منتشر شد