آراز طرف طیب اردوغان جادو کار نمی کند در کمتر از سه هفته تا انتخابات، رهبر پوپولیست ترکیه در رقابت های ریاست جمهوری، کمال کیلیچداراوغلو، نامزد اصلی ائتلاف اپوزیسیون، میدان چندانی را ایجاد نکرده است. (پارلمان نیز مورد استقبال قرار خواهد گرفت.) اکثر نظرسنجی ها به آقای کیلیچداراوغلو در دور اول در 14 مه برتری می دهند و او را در دور دوم دو هفته بعد پیروز می کنند. آقای اردوغان در تلاش است تا با فرو رفتن در کیف عمومی محبوبیت خود را به دست آورد. اما او همچنین به دنبال کمک در خارج از کشور است و همانطور که در دهه گذشته انجام داده است، بین آنها تعادل برقرار می کند ناتو متحدان، روسیه و دیگر حکومت‌های خودکامه، همه در حالی که عضلات خود را در خانه خم می‌کند.

در چند ماه گذشته، دولت او از الحاق فنلاند به این کشور گام برداشت ناتوکه از تابستان گذشته مسدود شده بود. شرکت ها را از ارسال کالاهای تحریم شده از طریق ترکیه به روسیه منع کرد. و سرمایه گذاران غربی را که زمانی آنها را رد می کرد، جلب کرد. اما آقای اردوغان همچنین به حامیان خود اطمینان داده است که ترکیه دیگر اهمیتی نمی دهد که کشورهای غربی در مورد سیاست خارجی خود چه فکری می کنند و غرب را به حمایت از رقبای خود متهم می کند. او در 13 آوریل گفت: «موضع خصمانه آنها در قبال اردوغان یک موضع خصمانه نسبت به ملت من است. ملت من این توطئه را خنثی خواهند کرد.»

روابط ترکیه با اتحادیه اروپا و آمریکا مسلما در بدترین وضعیت خود در دهه های اخیر قرار دارند. نقاط اشتعال شامل خرید کشور از یک S-سامانه دفاع هوایی 400 از روسیه، حملات مسلحانه علیه شورشیان کرد مورد حمایت آمریکا در سوریه، اتهامات حمایت آمریکا از کودتا علیه اردوغان در سال 2016 و تفرقه بر سر مرزهای دریایی با قبرس و یونان. تنش ها مطمئناً تحت یک دولت اپوزیسیون فروکش خواهد کرد. اما تحلیلگران، دیپلمات‌ها و چهره‌های مخالف این ایده را رد می‌کنند که برکناری اردوغان به معنای تغییر سیاست خارجی است.

یک دولت جدید ترکیه که متعهد به اصلاح اقتصاد، آزادی برخی از زندانیان سیاسی و از بین بردن استبداد آقای اردوغان باشد، از حسن نیت زیادی در غرب برخوردار خواهد بود. این امر می‌تواند فوراً سودی را به همراه داشته باشد، مانند احیای مذاکرات طولانی مدت در مورد ارتقای اتحادیه گمرکی ترکیه با اتحادیه اروپا. تغییر لحن از رویکرد “اول آنکارا” آقای اردوغان نیز به نفع خود خواهد بود ناتو متحدان. اپوزیسیون وعده یک سیاست خارجی توسط دیپلمات‌های باتجربه را می‌دهد و پیشنهاد می‌کند که مخالفت اردوغان با اجازه دادن به سوئد را کنار بگذارد. ناتو.

اما با توجه به روابط ترکیه با روسیه، نگرش آن به شورشیان کرد در سوریه و دیگر منابع اصطکاک، تغییرات بزرگ بعید است. بعید است که دولت کیلیچداراوغلو به تحریم ها علیه روسیه بپیوندد یا نقش فعال تری در اوکراین ایفا کند و ترجیح می دهد خود را به عنوان یک میانجی قرار دهد. در ترکیه یک حس مشترک در این حکم وجود دارد AK نیگار گوکسل از گروه بحران، یک اندیشکده، می گوید که آمریکا برای همیشه در منطقه باقی نخواهد ماند. این اشتها برای رویارویی با روسیه را ضعیف می کند. خانم گوکسل می‌گوید: «آنها نمی‌خواهند گردنشان را بیرون بیاورند، زیرا این خطر «به تنهایی با روسیه مواجه می‌شود».

یک عامل تحریک کننده ممکن است از بین برود: S-سیستم دفاع هوایی 400 که آقای اردوغان از روسیه تهیه کرد و باعث تحریم آمریکا شد. ارسال این سیستم به کشور دیگری (شاید اوکراین، همانطور که برخی مقامات آمریکایی گفته اند) روی میز نیست. سیاستمداران مخالف می گویند، اما یک دولت جدید می تواند آن را در انبار قرار دهد و کلید را دور بریزد. همچنین می‌تواند پیشنهادی را که آقای اردوغان به آن علاقه‌مند است، مبنی بر ساختن نیروگاه هسته‌ای دوم در ترکیه در کنار نیروگاهی که در حال ساخت است، رد کند.

یک دولت جدید ممکن است مجبور باشد به حزب اصلی کرد در پارلمان تکیه کند. اما برای صلح با شورشیان کرد در شمال سوریه یا خروج نیروها از منطقه عجله ای نخواهد داشت. احتمالاً برکناری شهرداران کُرد منتخب از قدرت را متوقف می کند، همانطور که آقای اردوغان از سال 2017 انجام داده است و اجازه آزادی سیاستمداران کرد زندانی مانند صلاح الدین دمیرتاش، مدعی سابق ریاست جمهوری را می دهد. اما به مبارزه با حزب کارگران کردستان ادامه خواهد داد.PKK) یک گروه مسلح کرد در ترکیه و گروه سوری آن YPGاویتون اورهان، تحلیلگر می گوید. آقای قلیچداراوغلو و شرکتش به دنبال احیای روابط با بشار اسد هستند، چیزی که آقای اردوغان، که از سرنگونی دیکتاتور سوریه در دهه گذشته حمایت می کرد، نیز شروع به بررسی کرده است. اما این به تنهایی نمی تواند سیاست ترکیه در سوریه را تغییر دهد.

بخش هایی از زمین که ترکیه از آن خارج شد YPG در حملات مسلحانه در سوریه، ابزارهای مهمی برای چانه زنی با رژیم اسد است. آقای اورهان می گوید که دولت جدید به راحتی آنها را رها نمی کند. مانند آقای اردوغان، اپوزیسیون نیز قصد دارد به اسد تکیه کند تا بسیاری از 3.6 میلیون پناهجوی سوری را که اکنون در ترکیه هستند بازگرداند و شورشیان کرد را پلیس کند. یک قانونگذار ارشد اپوزیسیون می‌گوید: «زمانی که چنین تفاهمی به دست آوردیم، ممکن است زمانی فرا برسد که بتوانیم نیروهای خود را از سوریه خارج کنیم. اما این یک شبه اتفاق نخواهد افتاد.» برای غرب، دولتی به ریاست آقای قلیچداراوغلو شریک بسیار آسان تری برای مقابله با آن خواهد بود. اما خیرخواهان در بروکسل یا واشنگتن باید شور و شوق خود را مهار کنند.■