ترمیم سرمایه داری

رهبر و خلاصه توضیحات شما در مورد “شرکتها برای چه کاری” هستند (24 اوت) از مهمترین مواردی است که من در آنها خوانده ام اقتصاد دان. ما در زمان های عجیبی زندگی می کنیم ، زمانی که نوآوری ها ظرفیت بالقوه خود را گسترش می دهند تولید ناخالص ملی بسیار بزرگ ، و در عین حال ، به درگیری ، دلسردی و به حاشیه رانده شدن بسیاری دامن می زند. در طی انقلاب صنعتی نیز شاهد تغییرات مشابه بودیم. ما از آن دوران کاملا خوب بیرون آمدیم ، نه فقط به خاطر اصلاح طلبی مانند رابرت پیل و رابرت اوون ، بلکه همچنین به خاطر اندیشمندان اصیل که درک ما از سرمایه داری را تغییر دادند. انقلاب صنعتی همزمان با بزرگترین پیشرفت در اقتصاد بود ، از کتاب اصلی آدام اسمیت در سال 1776 ، از طریق آثار آگوستین کورنو ، کارل مارکس و جان استوارت میل ، تا لئون والاس.

پیچیدگی نسخه های نسخه جلد شما یادآوری این است که ما در نقطه عطفی از تاریخ هستیم ، جایی که نیاز به اصلاحات جدید داریم. راه حل آسان نخواهد بود. اقتصاد نیاز به خلاقیتی دارد از نوع 200 سال پیش.

پروفسور KAUSHIK BASU
اقتصاددان ارشد پیشین در بانک جهانی
ایتاکا ، نیویورک

جنجال در میان برخی از مدیران ارشد میلیاردر در میزگرد تجارت که می خواهند هدف یک شرکت را فراتر از به حداکثر رساندن ارزش سهامداران تعریف کنند ، بی سابقه نیست. در اواسط قرن نوزدهم این امر مسلم است که کارفرمایان با رعایت رفاه کارمندان و همچنین همسایگان و مشتریان خود ، اگرچه اخلاقی نیستند ، با یک تعهد قانونی عمل می کردند. این ایده در اوایل قرن 20 تقریباً به طور کامل در آمریکا کمرنگ شد ، اما در دهه 1960 کمی احیا شد. بنابراین تفکر فعلی یک تکرار ناراحت کننده است که در دهه 1970 در رسانه ها و برخی از مدارس بازرگانی و اتاق های فکر به آنچه شرکت ها علاوه بر سودآوری خود به بقیه جامعه آمریکا بدهکارند ، توجه می شود. از میلتون فریدمن الهام گرفته شد که علیه این تفکر اعتراض کند ، و استدلال کرد که شرکت ها فقط یک اولویت دارند ، یعنی حداکثر درآمد سهامداران. ایده مسئولیت تجارت پس از اینکه کاملاً روشن شد که واقعیت چیزی بیش از یک رفتار روابط عمومی در زمان تحریک اقتصادی و اقتصادی قابل ملاحظه ای نیست ، خیلی زود محو شد.

مسئله واقعی این است که بسیاری از کالاهای عمومی ، مانند آموزش ، هنر و امور خیریه ، از قبل به میلیاردرهای خصوصی و بنیادهای گاه خوش خیم اما گاهی شلخته آنها وابسته است. اما چرا باید از میلیاردرهای سازمانی دعوت کنیم که کدام یک از مشکلات اجتماعی و اقتصادی را مورد توجه قرار می دهند تا درمورد نحوه درمان این مشکلات چیزی نگویند؟ در واقع ، هیئت مدیره شرکت ها و مدیر عاملقبلاً بر روند سیاسی ، سیاستگذاری و اداره دولت در هر سطح بسیار تأثیرگذار بوده ایم.

شاید فریدمن حق داشت: شرکت ها فقط یک اولویت قانونی دارند. شاید وقت آن رسیده است که به دیگران اجازه دهیم فرصت کافی برای تأثیرگذاری در سیاست را داشته باشند.

ریچارد آبرامز
استاد برجسته تاریخ
دانشگاه کالیفرنیا ، برکلی

جان مینارد کینز در “پایان لایسس-فایر” ، که در سال 1926 منتشر شد ، با این س questionsالات دست به گریبان بود. وی سپس نتیجه گرفت که: “مشکل ما این است که یک سازمان اجتماعی بسازیم که تا حد ممکن کارآمد باشد بدون این که تصورات ما از زندگی رضایت بخش. “

رابرت اوبر
لیچفیلد ، کنتیکت

تعهد میزگرد تجارت به سایر ذینفعان و همچنین سهامداران مدتهاست که در سیاست های آن اساسی است. بیانیه جدید آن تصدیق این سوابق واقعی است نه پاسخ به یک مد حاکمیت زیست محیطی و اجتماعی. تجربه شخصی من شامل ابتکاری جسورانه میزگرد با رهبران حقوق مدنی و حقوق زنان در مورد برخی از قوانین اساسی بود. دلیل جدا شدن از بقیه جامعه تجارت این بود که شرکت های عضو آن قبلاً متعهد به سیاست های مسئولانه در زمینه نژاد و جنسیت بودند و این همان جایی بود که باید کل جامعه تجارت وجود داشته باشد.

KATHERINE HAGEN
معاون سابق رئیس جمهور در امور دولت در در&تی
گراسه ، فرانسه

معضل برخی از شرکت ها در مورد اینکه آیا به تنهایی باید ارزش سهامدار را دنبال کنند ، توسط Cathay Pacific نشان داده شده است. آیا باید به خواسته های دولت چین و کارکنان اخراجی شرکت کننده در تظاهرات در هنگ کنگ توجه کرد یا باید مسئولیت های خود را در قبال کارمندان و جامعه خود انجام دهد؟ Cathay در وضعیت دشواری قرار دارد اما در نهایت باید به حقوق کارگران خود احترام بگذارد. شرکت ها نیازی به پیشتاز دموکراسی و احسان ندارند ، اما باید اطمینان حاصل کنند که در نتیجه سود جویی به کارمندان ، جوامع و مشتریان آسیب نرسد.

کاترین رایت
لندن

یک استدلال مهم در برابر انجام کارهای خوب شرکت تعارض منافع است. آیا باید اجازه دهیم شرکت ها ، به جای دولت ها ، هنجارهای رفتاری شرکت ها را تعیین کنند؟ شرکت ها انگیزه قوی برای جلوگیری از قوانینی دارند که مغایر منافع سهامداران یا مدیران باشد. به عنوان مثال ، آیا شرکتی که از انحصار بهره مند می شود باعث رقابت شدید می شود؟ دولت های دموکراتیک در برابر شهروندان خود پاسخگو هستند و از چنین تعارض منافعی رنج نمی برند. آنها بهتر می توانند از طرف مردم خود قوانینی تنظیم کنند.

ریچارد ویلیامسون
الی ، کمبریج شایر

قانون را نادیده گرفتید. مدیران و افسران یک شرکت وظیفه امانت داری را دارند که به دنبال منافع شرکت و سهامداران آن باشند. غالباً ، این تعهد امانتداری با احترام به منافع سایر ذینفعان سازگار است ، زیرا مراقبت از همه ذینفعان کمک می کند تا همه به سمت موفقیت طولانی مدت در تجارت سوق داده شوند. اما اگر تضادی وجود داشته باشد ، منافع شرکت و سهامداران آن منافع دیگران را زیر پا می گذارند.

دانا شولتز
پیمونت ، کالیفرنیا

صریح ترین استدلال ها در حمایت از منافع سهامداران 100 سال پیش توسط دادگاه عالی میشیگان ارائه شد دوج در مقابل شرکت فورد موتور. در آن صورت هنری فورد (كه به سختی می توانست او را به یك مشكل نمایندگی متهم كند) ادعا كرد كه شركت وی “برای انجام هرچه بهتر ما در همه جا ، برای همه افراد مربوطه” سازمان یافته بود و فقط “اتفاقاً برای درآمدزایی” بود.

دادگاه اختلاف نظر داشت. با استناد به شهادت فورد ، این شرکت حکم داد که این شرکت می تواند “یک هزینه بشردوستانه اتفاقی از وجوه شرکت” را انجام دهد ، اما نمی تواند متعهد به “یک هدف کلی شود و قصد دارد با هزینه” سهامداران از سود بشر برخوردار شود.

به عنوان ایلکسون
وودستاک ، نیویورک

این مقاله در بخش نامه های چاپ چاپ شده تحت عنوان “در مورد هدف یک شرکت”