حداقل در فیس بوک به صورت مستقیم پخش می شد. اما کسانی که به دنبال نشانه هایی هستند که نشان می دهد آزادی بیان در هنگ کنگ کاملاً جلب نشده است ، وقتی اوایل امروز ، از طریق دفاتر پلیس ، اسلحه پلیس را تماشا می کردند چیز دیگری برای امید دادن به آنها پیدا نکردند. Apple Daily، یک تبلید محلی ، مچ دست جیمی لای ، صاحب آن را می بندد و او را از آنجا دور می کند.
وقتی کری لام ، مدیر اجرایی هنگ کنگ ، در تاریخ 1 ژوئیه از یک قانون خفقان آور امنیت ملی رونمایی کرد ، او قول داد که هنگ کنگر “از آزادی بیان ، آزادی مطبوعات ، انتشار ، اعتراض ، اجتماعات و غیره” برخوردار خواهد شد. اما طولی نکشید که قانونی که توسط حزب کمونیست چین و بدون تصویب مجلس قانونگذاری هنگ کنگ وضع شد ، یک لرز را از طریق یک شهر که قبلاً محکم بود ، ارسال کرد.
آقای لای مشهورترین افراد دستگیر شده (اکثر فعالان دانشجویی و معترضین) است که تاکنون طبق این قانون انجام نشده است. جزئیات جرایم ادعایی وی منتشر نشده است ، به جز اینکه وی “با یک کشور خارجی تبانی کرده است” ، جرمی که مجازات حبس ابد بالقوه را در پی دارد. او با مبارزات خود برای دموکراسی در هنگ کنگ ، مدتهاست که در چین خاردار شده است. اما ممکن است نامه ای که آقای لای در صفحه اول روزنامه خود در ماه مه منتشر کرد ، آنها را بیش از پیش عصبانی کند. و اگرچه جرائمی که قبل از اخطار قانون انجام شده از نظر تئوری از پیگرد قانونی معاف هستند ، اما این اطمینان را به او می دهد که هدف اصلی مقامات باشد.
در آن ، او از دونالد ترامپ خواست تا به “نجات هنگ کنگ” کمک کند. رئیس جمهور آمریکا برای تلاش نیازی به دعوت آقای لای نداشت. آقای ترامپ در 14 ژوئیه وضعیت تجارت ویژه این سرزمین با آمریکا را لغو کرد ، به این دلیل که دیگر از استقلال کافی از چین برخوردار نیست. سپس ، در 7 آگوست ، دولت وی 11 مقام هنگ کنگی و چینی از جمله خانم لام را که وی را به “اجرای سیاست های سرکوب آزادی پکن” متهم کرد ، تحریم کرد.
همانطور که دولت در توصیف آنها توصیف کرده است “تحریم های به اصطلاح” به یک اعصاب آسیب می زند. آنها خانم لام را وارد گروه كوچكی از رهبران كردند كه آمریكا به اندازه كافی برای مجازات افتضاح می داند ، از جمله نیكولاس مادورو ونزوئلا. دولت هنگ کنگ این اقدام را “بی شرمانه و حقیر” و “دخالت وحشیانه در امور داخلی جمهوری خلق چین” خوانده است. خانم لام می گوید ویزای آمریکا را رها خواهد کرد. او احتمالاً اولین مدیر اجرایی هنگ کنگ پس از استعمار خواهد بود که هرگز به ایالات متحده دعوت نشده است ، کشوری که تا همین اواخر یکی از متحدانش محسوب می شد.
یک سوال فوری این است که سرمایه دار بزرگ کجا محاکمه می شود؟ طبق این قانون ، دادرسی برای جرایم جدی می تواند به سرزمین اصلی تغییر یابد و تحت قضاوت چین برگزار شود. این یکی از دلایلی بود که اخیراً چندین کشور از جمله استرالیا ، انگلیس و کانادا معاهدات استرداد خود را با هنگ کنگ پیمان کردند. رهبران چین می گویند که چنین استرداداتی نادر خواهد بود ، فقط برای موارد “پیچیده” ذخیره می شود. اما آنها ممکن است آقای لای را به عنوان پوستی پوستی بسیار مهم در نظر بگیرند که خطر ارسال آن برای محاکمه در یک دادگاه ظاهراً مستقل هنگ کنگ را دارد.
یک محکومیت ممکن است فراتر از انتقام گرفتن از منتقد نق زدن مفید باشد. سرکوب شخصیت های ضد دولت بر اساس قانون جدید سریع و سخت انجام شده است. ماه گذشته 12 نامزد طرفدار دموکراسی ، برخی از آنها معتدل ، از حضور در انتخابات قانونگذاری هنگ کنگ ، که قرار بود در ماه سپتامبر برگزار شود ، منع شدند ، اما اکنون برای یک سال به تعویق افتاده است. (در رد صلاحیت آنها “هیچ سالی” از سانسور سیاسی وجود نداشت ، دولت غیرقابل قبول بودن ادعا کرد.) ایده استفاده سریع از قانون در برابر شخصیت های برجسته ممکن است باشد پور تشویق کننده les autres. اگر چنین باشد ، موفقیت آمیز بوده است. Hong Kongers قبلاً ، تا حد قابل توجهی ، به حالت خودسانسوری رفته است. نادر چهره ای است که اکنون با انتقاد از چین و یا حتی قانون امنیت ملی به ثبت می رسد. اعتراضات خیابانی همه متوقف شده است.
اگر آقای لای به سرزمین اصلی اعزام می شد ، این یک بازگشت خانه ناخوشایند است. پسری فقیر از استان گوانگدونگ ، در سال 1960 و در سن 12 سالگی به عنوان مأمور اجاره به هنگ کنگ رسید و از طریق کارخانه زنجیره لباس خود ، جیوردانو ، از کارخانه ای به کارگردانی تا کارآفرینی به سرمایه دار بزرگ مشغول کار شد.
پایان خونین اعتراضات دموکراتیک خواهی در سال 1989 ، وی را به منتقد برجسته حزب کمونیست چین تبدیل کرد. یک نادر واقعی در هنگ کنگ حتی در دهه 1990 ، “یک سرمایه دار بزرگ طرفدار دموکراسی” بود ، آقای لای یکی از اصحاب رسانه های خارجی شد ، سپاسگزار برای گرایش به یک نقل قول رنگارنگ ، و تمایل به گریه هنگام صحبت در مورد خرد کردن ناآرامی های تیان آنمن. همه اینها به اندازه کافی حاکمان چین بود. اما در سال 1994 او فراتر رفت و به لی پنگ ، نخست وزیر وقت چین توهین کرد ، شخصاً به عنوان “تخم مرغ لاک پشت” [bastard] با ضریب هوشی صفر “و” شرم ملت چین “. همانطور که اکنون ، این حزب اهرمهای اقتصادی برای جبران انتقام را در اختیار داشت. شروع به بستن مغازه های جوردانو در چین کرد و او را مجبور به فروش کامل کرد.
او به مشاغلی روی آورد که در خارج از چین قابل دوام باشند. از دید روابط وی با پکن ، او نمی توانست برای یک صنعت بدتر به مدیریت این انتقال بپردازد: رسانه ها. اول با بعد، یک مجله براق ، رسوایی ، هفتگی در هنگ کنگ ، و سپس با Apple Daily، که با موفقیت فرمول خود را به بازار روزنامه منتقل می کرد ، محصولات او بسیار محبوب بودند و به شدت به حزب کمونیست مشکوک بودند. از این بدتر ، از دیدگاه چین ، او پس از مقاومت در برابر هوای رقبای محلی و تحریم تبلیغات ، در ترکیه نیز همین شگرد را انجام داد.
هنگامی که معترضان طرفدار دموکراسی “چتر” در سال 2014 بیشتر مرکز شهر را محاصره کردند تا خواسته خود را از چین بخواهند تا به آنها اجازه دهد یک سیستم انتخاباتی که ممکن است یک انتخاب واقعی را به رای دهندگان ارائه دهد ، آقای لای با آنها اردو زد. چادر وی یک بندر مهمان نواز برای روزنامه نگاران بود که در نهایت جنبش ناموفق را پوشش می داد. آقای لای ، همانطور که غالباً اذعان کرده است ، در صورت آمدن آن.
