منT A بود جرقه امید نادر برای گروه قومی اویغور چین ، که تقریبا نیمی از جمعیت منطقه غرب غربی سین کیانگ را تشکیل می دهد. در 17 ژوئن ، دونالد ترامپ ، رئیس جمهور آمریکا ، قانون سیاست های حقوق بشر اویغور را امضا کرد. هدف آن مجازات مقامات چینی به دلیل نقض حقوق بشر در سین کیانگ است ، جایی که از سال 2017 شاید 1 میلیون نفر ، از جمله حدود یک نفر از هر ده اویغور ، – بدون محاکمه – به یک گولاگ جدید ریخته شده اند. آنها برای این “آموزش” انتخاب شده اند زیرا عادت هایی مانند نماز زیاد به درگاه خدا ، نشان دادن اشتیاق بیش از حد به فرهنگ ترک خود یا امتناع از تماشای تلویزیون دولتی دارند.
درست پیش از آنکه آقای ترامپ قلم خود را به دست گیرد ، نیش شدیدی وارد شد. جان بولتون ، مشاور سابق امنیت ملی ، گفت كه آقای ترامپ به رئیس جمهور چین ، شی جین پینگ اطمینان داده است كه ساخت اردوگاه های زندان “دقیقاً كار درستی است”. اینکه آقای ترامپ از روی بی عاطفه یا ناآگاهی صحبت کرده است ، مشخص نیست. آقای شی ممکن است به او گفته باشد که اردوگاه ها برای مهار تروریسم ضروری هستند و افراد داخلی همه تمایلات خطرناکی نشان داده اند. این خط رسمی چین است. آقای ترامپ باید از این طریق دیدن می کرد ، اما او همیشه مقالات توجیهی خود را نمی خواند.
با این حال ، طرفداران اویغورها امضای لایحه توسط آقای ترامپ را تشویق می کنند – آنها از آنجا که می توانند آن را دریافت کنند ، کمک می گیرند. این عمل دندان های کمی دارد. آمریکا قبلا قانونی داشت که به رئیس جمهور اجازه می داد تا مقامات خارجی که حقوق بشر را نقض می کنند ، تحریم هایی مانند مسدود کردن دارایی ها یا محروم کردن ویزا را اعمال کند. این مورد فقط با نامگذاری یک زن و شوهر ادامه می یابد: چن کوآنگو ، رئیس حزب کمونیست سین کیانگ و معاون سابق او ، زو هیلون. (در تاریخ 19 ژوئن آقای ترامپ ، در مصاحبه ای با Axios ، یک وب سایت خبری ، گفت که او قبلاً چنین مجازاتی را اعمال نکرده است زیرا نمی خواست مذاکرات تجاری با چین را به خطر بیندازد.) دولت ترامپ قبلاً ده ها شرکت و نهاد دیگر را در لیست سیاه قرار داده بود ، از جمله نهادهای دولتی ، که به نظر آنها در شرارت ها ، از جمله ارائه فن آوری نظارت ، شریک هستند. قانون جدید به جز با الزام دولت آمریکا برای گزارش در مورد سرکوب اویغورها و افرادی که این کار را انجام می دهند ، دستورات بیشتری اعمال نمی کند.
از زمان جنگ جهانی دوم ، چندین کشور چین را به خاطر بزرگترین جمع آوری خودسرانه اقلیت در سرزنش کرده اند ، اما تعداد کمی از آنها در این زمینه اقدامات زیادی انجام داده اند. چین می گوید به زندانیان آموزش حرفه ای می دهد. اما آنها همچنین مجبور به انتقاد از اسلام ، تراشیدن ریش ، خوردن گوشت خوک ، گفتن ماندارین به جای زبانهای ترکی خود و تمجید از آقای خی هستند. به آنها گفته نمی شود چه موقع آزاد می شوند.
در اکتبر ، پارلمان اروپا با اعطای جایزه ساخاروف برای آزادی اندیشه به الهام توهتی ، دانشگاه اویغور ، که به جرم تجزیه طلبی در سال 2014 به حبس ابد زندانی شد ، کمی ستون فقرات را نشان داد. اما شرکت ها و لیگ های ورزشی که در چین تجارت می کنند ، اکثراً از درخواست فعالان مبنی بر تقبیح وحشت های سین کیانگ چشم پوشی کرده اند. سوئد اعلام کرده است که می توان فرض کرد که هر اویغوری که درخواست پناهندگی می کند مورد آزار و اذیت قرار گرفته است. اما برخی از کشورها مانند کامبوج ، مصر و تایلند پناهندگان اویغور را به چین بازگردانده اند – و مجازات خاصی نیز دارد.
قدرت اقتصادی چین به آن کمک کرده است تا از سرزنش جلوگیری کند. در تاریخ 29 اکتبر دولت های اروپا و دولت ترامپ نامه ای را در سازمان ملل چین را محکوم کرد در پاسخ چین حدود 50 کشور دیگر ، از جمله بسیاری با جمعیت اکثریت مسلمان ، استخدام کرد تا این داستان رسمی را تأیید کند که این اردوگاه ها بخشی از یک استراتژی ضد تروریسم است که باعث ایمنی بیشتر سین کیانگ شده است. ممکن است همه گیرها با جلب توجه همه به چین کمک کرده باشند.
عجیب ، چین کمتر از 100 مورد covid-19 را در میان تقریبا 22 میلیون نفر از سین کیانگ ثبت کرده است. اعداد و ارقام رسمی ممکن است دقیق نباشد ، اما ممکن است اویغورها به طور موثری از سایر نقاط جهان محصور شده باشند که به سختی در معرض ویروس قرار گرفته اند.
درست قبل و در ابتدای همه گیری ، سه گزارش – توسط مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی در واشنگتن ، موسسه سیاست استراتژیک استرالیا (ASPI) در کانبرا و آدریان زنز ، دانشمند آلمانی – برنامه های رسمی دقیق برای اعزام بسیاری از اویغورها در اردوگاه ها برای انجام کار اجباری در کارخانه های شین جیانگ و سراسر چین. ASPIآنچه گفته است یک تخمین محافظه کارانه است که بین سالهای 2017 و 2019 ، حداقل 80،000 اویغور برای انجام چنین کارهایی در خارج از سین کیانگ اعزام شده اند. به کارگران برای هر کارگر گرفته شده پاداش داده می شود. بسیاری از اویغورها شرایط اسفناکی را تحمل می کنند: خوابگاه های قومی جدا شده در محوطه هایی با برج دیده بانی ، جلسات تلقین و حقوق که اغلب بسیار کمتر از حداقل دستمزد هستند (اگر به طور کلی حقوق دریافت کنند).
این سه گزارش باعث شده برخی از شرکت های خارجی از خواب بیدار شوند. ده ها نفر از آنها زنجیره های تأمین خود را برای اثبات کار اجباری بررسی کرده اند (یا حداقل آنها گفته اند که این کار را می کنند). ASPIگزارش 83 شرکت را احتمالاً شریک در استفاده از چنین نیروهایی معرفی کرده است ، اما تعدادی از آنها در این مورد اختلاف نظر داشته اند. آدیداس گفت که کارخانه ای که در این گزارش ذکر شده و نشان آدیداس را در محل نشان می دهد ، یکی از تأمین کنندگان آن نیست. نایک ، که در این گزارش نیز نامگذاری شده است ، بیانیه ای صادر کرد و از کار اجباری خودداری کرد در حالی که احتمال می داد شرایط کارخانه های نام برده شده به اندازه قید شده گزارش نشده است.
گروه های آمریکایی به نمایندگی از شرکت های پوشاک و فناوری می گویند که آنها تلاش می کنند کارهای بیشتری انجام دهند ، اما در روابط خود با دولت چین قدرت محدودی دارند. با این حال ، به نظر می رسد که آنها تمایلی به استفاده از هرگونه نفوذی که دارند ، یا حتی برای گفتن علنی چه اقدام خاصی را انجام نمی دهند. شین جیانگ بیش از 80 درصد پنبه چین و حدود 20 درصد پنبه چین را رشد می دهد. چین همچنین قطب تولید و بازار بزرگ اکثر بزرگترین مارک های مصرفی جهان است. شرکت ها از عبور از حزب حاکم چین در انظار عمومی وحشت دارند. لابی گران شرکت ها استدلال می کنند که بنگاه ها به آمریکا و اتحادیه اروپا نیاز دارند تا با آنها همکاری کنند تا این کشور را وادار به تغییر رفتار خود کنند.
با عدم تمایل آقای ترامپ به اعمال تحریم ها ، شاهین ها در کنگره پیش قدم شده اند. در مارس مارکو روبیو ، یک سناتور جمهوری خواه از فلوریدا ، قانون حمایت از کار اجباری اویغور را معرفی کرد. این لایحه “یک فرض قابل انکار” ایجاد می کند که هر کالایی از سین کیانگ با کار اجباری ساخته می شود و بنابراین ممکن است وارد نشود. همچنین لازم است شرکتهایی که به طور عمومی در آمریکا ذکر شده اند ، هرگونه ارتباط با کار اجباری در سین کیانگ یا سایر جنایات در آنجا را فاش کنند. مقامات گمرکی آمریكا می توانند از قبل واردات محصولات ساخته شده با كار اجباری را مسدود كنند ، اما منابع محدودی برای كمك به آنها در تحقیق در مورد اینكه آیا محموله ای با چنین دلایلی توقیف است یا خیر ، محدود است.
با این حال ، همه گیری همه گیر باعث کاهش چشمگیر کار کنگره شده است. هر لایحه اخیراً معرفی شده ای که مربوط به مشاغل ضروری دولت نباشد تقریباً هیچ شانسی برای تصویب در سال جاری ندارد. و امید کمی وجود دارد که رهبران در اروپا کارهای زیادی انجام دهند. یهوهر الهام ، دختر آقای توهتی ، دانشگاه زندانی ، می گوید كه یك مقام عالی رتبه اروپایی به او پیشنهاد كرد كه در مورد اویغورها ، اروپا ترجیح می دهد با چین “زیر میز” رفتار كند تا در ملا public عام.
بسیاری از فعالان تردید دارند که آیا چنین دیپلماسی آرام کارساز خواهد بود یا خیر. برخی ترجیح می دهند تحریم مشابه مبارزات علیه آپارتاید در آفریقای جنوبی در دهه 1980 باشد. این شرکتهایی را که از کار اجباری سود می برند و از صندوقهای ثروت حاکمیت ، صندوقهای بازنشستگی و امثال آنها می خواهند از هر شرکت مرتبط با سو ab استفاده در سین کیانگ واگذار کنند ، نام می برد و آنها را شرم آور می کند.
اما شور و اشتیاق برای جمع آوری مردم ، چه رسد به دولت ، برای این امر دشوار خواهد بود و چنین حرکتی احتمالاً رفتار چین را تغییر نخواهد داد. چین دومین اقتصاد بزرگ جهان است. آفریقای جنوبی در سال 1985 در رتبه 26 قرار داشت. اجتناب از کالاهایی که به طور کامل یا تا حدی در چین ساخته شده اند برای مصرف کنندگان کاملاً غیرممکن است. یک فعال اویغوری می گوید اظهارات گزارش شده آقای ترامپ در مورد اردوگاه ها با توجه به اوضاع اسفناک اویغورها می تواند ارزش شوکی مفیدی داشته باشد. وضعیت غم انگیز علت آنها به گونه ای است که حتی اخبار بد نیز از هیچ خبری بهتر است. ■
اصلاح (30 ژوئن 2020): در نسخه قبلی این مقاله گفته شده بود كه دولت ترامپ دهها شركت را كه در شركت در جنایات در شین جیانگ شركت كردند ، در لیست سیاه قرار داد. این اصلاحیه اصلاح شده است تا روشن شود سایر نهادها ، از جمله نهادهای دولتی ، توسط این اقدامات هدف قرار گرفتند.
این مقاله در بخش چاپ چین با عنوان “Walk by by” منتشر شد
